അതുംകൂടി ആയതോടെ അവളുടെ നിയന്ത്രണം നഷ്ടമായിരുന്നു..അവനെയും കെട്ടിപിടിച്ചുകൊണ്ടു അവൾ പൊട്ടി പൊട്ടി കരയാൻ തുടങ്ങി..അവനു അവളെ ആശ്വസിപ്പിക്കാൻ അല്ലാതെ വേറെയോന്നും കഴിഞ്ഞില്ല..
കുറച്ചു നേരം കഴിഞ്ഞു അവൾ കരഞ്ഞു തളർന്നു ഉറങ്ങിപോയിരുന്നു..ഉറങ്ങി എന്നു ഉറപ്പു വരുത്തിയ ശേഷം അവൻ പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി…
പുറത്തുള്ള കസേരയിൽ സിദ്ധാർഥും ഉറക്കമൊഴിച്ചു അവിടെ ഇരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു..ധ്യാനിനെ കണ്ടതും അവൻ അവിടേക്ക് വന്നു..
“നന്ദനയ്ക്ക്..”
“കുഴപ്പമൊന്നും ഇല്ല..നീ എനിക് ഒരു സഹായം ചെയ്തു തരണം..”
“എന്താടാ എന്താ വേണ്ടേ..”
“നീ വീട്ടിൽ പോയി അവളുടെ സാധനങ്ങൾ ഒക്കെ ഒന്നു എടുത്തു വയ്ക്കണം..നാളെ നീ ജെയിംസ് ചേട്ടന്റെ അടുത്തുപോയി ചേട്ടന്റെ കാർ മേടികണം..ഞാൻ വിളിച്ചു പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്..”
അതു കേട്ടതും അവനോടു യാത്രയും പറഞ്ഞു സിദ്ധാർഥ് അഭിയുടെ വീട്ടിലേക്ക് പോയി..
_____
രാവിലെ ഹോസ്പിറ്റലിൽ നിന്നും ഡിസ്ചാർജ് ചെയ്ത നന്ദനയെ കാത്തു സിദ്ധാർഥ് കാറുമായി പുറത്തുണ്ടായിരുന്നു..അവളുടെ സാധങ്ങൾ ഉള്ളൊരു ബാഗ് കാറിന്റെ ഡിക്കിയിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു..
അവളെ പുറകിലെ സീറ്റിൽ കയറ്റിയ ധ്യാൻ ഡ്രൈവിംഗ് സീറ്റിൽ കയറി..അവന്റെ സൈഡിൽ മുന്നിലായി സിദ്ധാർഥും..
അവർ മൂന്നു പേരും കൂടി യാത്ര തിരിച്ചു..ധ്യാനിന്റെ നാട്ടിലേക്ക്..വടകരയിലേക്ക്..
_______
സന്ധ്യ ആയപ്പോൾ ആണ് ഉമ്മറത്തിരുന്ന ധ്യാനിന്റെ അച്ഛൻ കൃഷ്ണൻ ഒരു കാർ വീട്ടിലേക്കു കയറി വന്നത് കണ്ടത്..അതിൽ നിന്നും ഇറങ്ങിയ ധ്യാനിനെയും സിദ്ധാർത്തിനെയും കണ്ട കൃഷ്ണൻ ഇരുന്നയിടത്തുനിന്നും എഴുന്നേറ്റു..അവരെ കണ്ട ഭാമയും അവന്റെ അമ്മയും പുറത്തേക്ക് വന്നിരുന്നു..
നന്ദന കാറിൽ നിന്നും ഇറങ്ങിയില്ല..ധ്യാൻ അവളുടെ ഭാഗത്തുള്ള ഡോർ തുറന്നു അവളെ നോക്കി..
“നന്ദു നീ ഇന്നലെ പറഞ്ഞത് ഓർമയുണ്ടോ ..നിനക്ക് ഇനി എവിടെയും പോകാൻ ഇടമില്ല ആരും ഇല്ല എന്നൊക്കെ..ഈ വീടും ഞാനും ഉള്ളയിടത്തോളം കാലം അങ്ങനെ ഒരു അവസ്ഥ നിനക്ക് വരില്ല..വാ..”
അവൻ അതും പറഞ്ഞു കൈ നീട്ടി..അവൾ ഒന്നു മടിച്ചു നിന്നെങ്കിലും അവസാനം അവൾ വണ്ടിയിൽ നിന്നും പുറത്തിറങ്ങി.. അപ്പോഴേക്കും സിദ്ധാർഥ് അവളുടെ ബാഗ് വണ്ടിയിൽ നിന്നും എടുത്തു വീടിന്റെ ഉമ്മറത്തേക്ക് വച്ചിരുന്നു..
അപ്പോഴേക്കും ഭാമ അവളെ കൂട്ടാൻ വേണ്ടി അവളുടെ അടുത്തേക് എത്തിയിരുന്നു..
അവളെയും കൂട്ടി ഭാമ അകത്തേക്ക് നടന്നു..
ധ്യാനും സിദ്ധാർഥും തിരിച്ചു കാറിന്റെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു..
Super