കഴിഞ്ഞ ഭാഗവും എന്റെ കൂട്ടുകാർ സ്വീകരിച്ചു എന്നറിഞ്ഞതിൽ വളരെയേറെ സന്തോഷം
മുൻഭാഗങ്ങൾ വായിച്ചതിനു ശേഷം മാത്രം ഈ ഭാഗം വായിക്കുക, മുൻഭാഗങ്ങളിൽ ചെറുതായി പരാമർശിച്ചു പോയ പല ആൾക്കാരും സ്ഥലങ്ങളും ഇനിയുള്ള ഭാഗങ്ങളിൽ വളരെ നിർണായകമായ കഥാതന്തുക്കൾ ആയി വന്നേക്കാം, സംഭവിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന അല്ലങ്കിൽ ഇനിയും സംഭവിക്കാവുന്ന കാര്യങ്ങൾ ആണ് ഇതിൽ പരാമർശിക്കുന്നത് –
……………………സപ്പോർട്ട് വളരെയധികം വേണ്ട ഒന്നാണ് -സപ്പോർട്ട് തരുന്ന എല്ലാ ചങ്കുകൾക്കും ഹൃദയത്തിന്റെ ഭാഷയിൽ നന്ദി രേഖപെടുത്തുന്നു-

 

അപ്പൊ തുടങ്ങാമല്ലോ …………………………….

 

തറവാട്ടിൽ എത്തിയ ജാനകി വല്ലഭൻ തന്റെ ഗുരുവിനെ കാണാനായി അതിരാവിലെ തന്നെ പുറപ്പെട്ടു -പ്രാപ്പിടാംക്കുറിശി മനയിലെ നാരായണ ദാസൻ തിരുമുൽപ്പാട് –

തൊണ്ണൂറിനോട് അടുക്കുന്ന ഒരു വൃദ്ധൻ – എന്നാൽ ഇപ്പോഴും അറുപത്തിന്റെ ചുറുചുറുക്കും നിഷ്ടയും ആണ് അദ്ദേഹത്തിന്റേതു – എന്നും രാവിലെ ബ്രഹ്മ മുഹൂർത്തത്തിൽ എണീക്കുന്നതു മുതൽ രാത്രി ഉള്ള അഷ്ട നമസ്കാരവും തികച്ചും കൃത്യതയോടു കൂടി നടപ്പിലാക്കുന്ന ഒരു ബ്രഹ്മചാരി .തേജസുറ്റ മുഖവും വെളുത്ത താടിയും വെളുത്ത വസ്ത്രവും ഉള്ള ഗുരുവിനെ കാണുമ്പോൾ അറിയാതെ കൈകൂപ്പി പോകും നമ്മൾ.

നാരായണ ദാസൻ തിരുമുൽപ്പാടിന്റെ മാനസ പുത്രൻ ആയിരുന്നു ജാനകി വല്ലഭൻ – തന്റെ ആദ്യ ശിഷ്യൻ – തന്റെ ആശ്രമത്തിലെ ആദ്യ അന്തേവാസി – തന്റെ പ്രീയപ്പെട്ട ശിഷ്യൻ – അത് പോലെ തന്നെ ആയിരുന്നു ജാനകി വല്ലഭനും ഗുരു എന്നാൽ അതി -ജീവൻ ആയിരുന്നു.

മനയിൽ എത്തിയ ജാനകി അവിടത്തെ ശിഷ്യൻ പറഞ്ഞതു അനുസരിച്ചു ഗുരുവിന്റെ കുടുംബക്ഷേത്രത്തിലേക്കു പോയി ,അവിടെ എത്തിയ ജാനകി കണ്ടതു അമ്പലത്തിന്റെ പുറത്തു കൂടി നിൽക്കുന്ന കുറച്ചു ആൾക്കാരെ ആണ് കൂടെ തന്റെ ഗുരുവും ഉണ്ട് – അമ്പലത്തിന്റെ ഗോപുരത്തിന്റെ മുകൾഭാഗത്തു് കുറച്ചു ഇളകി വീണിരിക്കുന്നു – കൂടെ കിം പുരുഷന്റെ രൂപവും ഇളകി വീണിരിക്കുന്നു.അശുഭകരമായ ഒന്നാണ് ആ സംഭവിച്ചത് ,കിംപുരുഷ രൂപം അത്രക്ക് പ്രാധാന്യം ഉള്ളതാണ് ഓരോ ക്ഷേത്രത്തിലും ,ആ രൂപത്തിന് ഉണ്ടാകുന്ന ഏതു തരത്തിലുമുള്ള ചലനങ്ങളും ആ ക്ഷേത്ര മൂല പ്രതിഷ്ടയ്ക്കു അപ്രീയകരമായ പ്രതീതി ഉണ്ടാകുന്നു – അതിന്റെ ചൈതന്യം കുറയുന്നതിലേക്കു വഴിവയ്ക്കുന്നു.