എല്ലാവരും നമസ്കാരം…

 

ഞാൻ ഒരു എഴുത്തുകാരൻ അല്ല…
ഒരു വായനക്കാരൻ മാത്രമാണ്…
ഒരു എഴുത്തുകാരൻ അല്ലാത്ത ഞാൻ ഈ സാഹസത്തിന് മുതിർന്നതിന് കാരണക്കാർ സുഹൃത്തുക്കളാണ്.,.,.

 

ഇവരുടെ സ്നേഹപൂർവ്വമായ നിർബന്ധം ആണ് എന്നെക്കൊണ്ട് ഇതെഴുതിച്ചത്..,.
ആദ്യമായിട്ടാണ് എഴുതാൻ ശ്രമിക്കുന്നത്,

ഇതിൽ ഞാൻ മുൻപ് വായിച്ചതോ കേട്ടതോ ആയ  കാര്യങ്ങളുടെ എന്തെങ്കിലും തരത്തിലുള്ള ഇൻഫ്ലുവൻസ് ഉണ്ടാകാൻ സാധ്യതയുണ്ട് സദയം ക്ഷമിക്കുക.,.,.,കടപ്പാട് എനിക്ക് മുൻപേ ഈ വഴിയിൽ നടന്ന ജോയ്സിക്ക്…,.,.. പിന്നെ എഴുത്തിൽ എന്തെങ്കിലും തെറ്റുകുറ്റങ്ങൾ ഉണ്ടെങ്കിൽ ക്ഷമിക്കുക..

 

കമന്റ് ബോക്സിൽ അവ ചൂണ്ടിക്കാണിക്കുക.,.,..,
പിന്നെ ഞാൻ എഴുതുന്നു എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ ഞങ്ങളുണ്ട് കൂടെ എന്ന് പറഞ്ഞ സൗഹൃദ കൂട്ടത്തിലെ.,..,,. എന്റെ കൂട്ടുകാർ.,.,.,

എല്ലാവരോടും സ്നേഹം മാത്രം.,.,.

◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆

~~ശ്രീരാഗം~~

Sreeragam Part 1 | Author : Thamburaan

◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆

ശ്രീദേവി..,..,.,കതിർമണ്ഡപത്തിൽ ഇരിക്കുകയാണ്,.,., ചുവപ്പിൽ സ്വർണകസവുള്ള പട്ടുസാരി, കഴുത്തിൽ കാശിമാല, നാഗമണിമാല, തലയിൽ നെറ്റിചുട്ടി , അധികം മേക്കപ്പ് ഒന്നും ഇല്ല, അതിന്റെ ആവശ്യം ഇല്ല എന്നതുകൊണ്ട് തന്നെ.

 

ആ മിഴികൾ കലങ്ങിയിരിക്കുന്നു, കല്യാണമണ്ഡപത്തിലെ ആയിരങ്ങൾകിടയിൽ അവൾ ആരെയോ തേടുന്നു. ആരെയോ കത്തിരിക്കുന്നു,

“ഇന്നലെ മുതൽ ശ്രീയേട്ടന്റെ ഫോൺ സ്വിച്ച് ഓഫ് ആണ്…ആകെ ഒരു ഭയം മനസ്സിനെ കീഴ്പ്പെടുത്തുന്നു.. ”

ശ്രീദേവി ചുറ്റിലും ഒന്നൂടെ കണ്ണോടിച്ചു..

 

തന്റെ രാധമ്മയുടെ മുഖത്തു പെട്ടെന്ന് ഒരു ഭയം വരുന്നത് അവൾ കണ്ടു.

 

അവൾ അങ്ങോട്ട് നോക്കി

 

അവിടെ നിന്നും “”ഇന്ദ്രൻ”” അവന്റെ കൂട്ടുകാരോടൊപ്പം (ഗുണ്ടകൾ എന്നു തോന്നിപ്പിക്കുന്ന) മണ്ഡപത്തിലേക്ക് നടന്നടുക്കുന്നു….

 

ശ്രീദേവി കണ്ണുകൾ ഇറുക്കി അടച്ചു, കണ്ണിൽ നിന്നും കണ്ണീർ ധാരയായി ഒഴുകി..

 

( കണ്ണടക്കുമ്പോൾ ശ്രീയേട്ടനെ തന്റെ വീട്ടുമുറ്റത്ത് ആദ്യം കണ്ടതാണ് ഓർമ്മ വന്നത്

6 അടിയോടടുത് ഉയരം , വെളുത്ത നിറം, വലത്തോട്ടു ചീകി ഒതുക്കി വച്ചിരിക്കുന്ന മുടി, കഴുത്തിൽ ഒരു സ്വര്ണരുദ്രാക്ഷവും ഓംകാരവും മാലയിൽ കോർത്തിട്ടിരിക്കുന്നു..

പക്ഷെ മുഖം മാത്രം വ്യക്തമല്ല….)

അവൾ കണ്ണ് തുറന്നു…

 

അപ്പോഴേക്കും ഇന്ദ്രൻ നടന്നു മണ്ഡപത്തിലേക്ക് കയറിയിരുന്നു.

 

ശ്രീദേവിയെ നോക്കി ഒന്ന് ചിരിച്ചു, ഇനി നിന്നെ രക്ഷിക്കാൻ ആരുണ്ടെടി എന്ന ഭാവത്തിൽ.

 

“”കൃഷ്ണാ ,, ഗുരുവായൂരപ്പാ ,,…