ശിവതാണ്ഡവം 5 [കുട്ടേട്ടൻ] 276

‘ അതേയ് നിങ്ങൾ അല്പം പ്രണയിച്ചു ഇരിക്ക് എനിക്ക് അകത്തു കുറച്ചു പണിയുണ്ട് ………….ആ കുരിപ്പ് ഉണ്ടെങ്കിൽ  ഒരു പണിയും നടക്കില്ല ……… ഞാൻ പോകുന്നു …….” അഞ്ജലി അകത്തേക്ക് കയറി പോയി

അവൾ പോയി എന്നുറപ്പാക്കിയതും പാർവതി

”  ഏട്ടാ ….. പറയാമായിരുന്നില്ലേ അവളോട് എല്ലാം …………”

” ഇല്ല . അവൾ ഇപ്പൊ ഒന്നും അറിയേണ്ട ……..” അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു

” അവൾക്കെന്തെങ്കിലും അപകടം ………” പാർവതി ചോദിച്ചു

” പേടിക്കേണ്ട ………….  ശിവ ഉള്ളിടത്തോളം കാലം അവളെ ഒന്ന് നുള്ളി നോവിക്കാൻ പോലും അവൻ സമ്മതിക്കില്ല ……….അവൻ ആരാണെന്നോ എന്താണെന്നോ ഒന്നും നമ്മളായിട്ട് പറയാൻ നിക്കേണ്ട …………. സംശയം ആകുമ്പോൾ എല്ലാം അവളറിഞ്ഞോളും ……….”  അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു

” എന്നാലും ഏട്ടാ …………”

” ഒരു എന്നാലും ഇല്ല ………….. അവൻ തന്നെയാ പറഞ്ഞത്  അവളിപ്പോ  ഒന്നും അറിയേണ്ട എന്ന് ………….. ഇന്ന് രാവിലെ ഞാൻ അവനെ വിളിച്ചിരുന്നു  ”

അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു ……….

” നീ പോയി ഭക്ഷണം എടുത്തു വെക്ക് ഞാൻ അപ്പോഴെക്കും റാഫിയെ ഒന്ന് വിളിച്ചു നോക്കട്ടെ ………………….” അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു ……. അതുകേട്ടു പാർവ്വതി അകത്തേക്ക് പോയി ………..

അവൾ പോകുന്നതും നോക്കി rk  മുറ്റത്തു തന്നെ നിന്നു . അവൾ പോയതും

അദ്ദേഹം തന്റെ മൊബൈൽ എടുത്തു  റാഫിയെ വിളിച്ചു ……….

“നമസ്കാരം പണിക്കർ സാറെ …..”

” ദേ  റാഫി നിന്നോട് പലവട്ടത്തെ ഞാൻ പറഞ്ഞതാ ഈ സാറെ എന്നുള്ള വിളി വേണ്ട എന്ന് ………..”

”   ശീലിച്ചുപോയി …. നാവിൽ അങ്ങനെ വരൂ . അല്ല  ഇങ്ങള് ഇപ്പൊ ഇത് പറയാൻ ആണോ രാത്രി ഇങ്ങോട്ടു വിളിച്ചത് …..” റാഫി ചോദിച്ചു ………..

” ഞാൻവിളിച്ചതു എന്തിനാണ് എന്ന് നിനക്കറിയാമല്ലോ ………….” അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു

” അറിയാം ………. പക്ഷെ  അവൾ ഇന്ന് അങ്ങോട്ട് വരും എന്ന് തോന്നുന്നില്ല …..”

” ഓ . അപ്പൊ റൈഹാനത്  വന്നിട്ടുണ്ടല്ലേ ………” അദ്ദേഹം ചോദിച്ചു .

” അതെ ……….. അവർ തമ്മിൽ എങ്ങനെ ആണെന്ന് നിങ്ങൾക്കു അറിയാലോ .. ഇന്നെന്തായാലും അവളിവിടെ നിക്കട്ടെ …………ചേച്ചിയോട്  പറഞ്ഞേക്ക് ……….” റാഫി പറഞ്ഞു …….

” ശരി എന്നാൽ . ഞാൻ വെക്കുകയാ …………..” അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു  എന്നിട്ടു ഫോൺ കട്ടാക്കി ………..

” അച്ഛാ …………  ” അകത്തുനിന്നും അഞ്ജലി  പുറത്തേക്കു വന്നിട്ട് ചോദിച്ചു  അവളുടെ കയ്യിൽ ഒരു പുസ്തകവും ഉണ്ടായിരുന്നു .

”  എന്താ മോളെ ………..”

” ഇതിൽ കാണുന്ന ആളെ ആണോ രണ്ടു മാസം മുൻപ് ആൽബർട്ട് കുത്തിക്കൊന്നത് …………” അവൾ അദ്ദേഹത്തിന് നേരെ ഒരു പുസ്തകം നീട്ടികൊണ്ട് ചോദിച്ചു ………..    അദ്ദേഹം അത് വാങ്ങി നോക്കി

” അതെ ……….. എന്താ മോളെ ………..” അദ്ദേഹം ചോദിച്ചു ………

” ഈ മുഖം എവിടെയോ കണ്ടു മറന്നതുപോലെ …………..”

അഞ്ജലി പറഞ്ഞു

” വേറെ എവിടെയും അല്ല ………… നിന്റെ കോളേജിൽ തന്നെ …………നിന്റെ കോളേജ് കെട്ടിടത്തിന്റെ പല ചുമരുകളിലും ഇന്നും ഈ മുഖം മായാതെ കിടപ്പുണ്ടാകും ” അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു ………….

അഞ്ജലി ഒന്നും മനസ്സിലാവാതെ  അച്ഛനെ നോക്കി …..