സ്ഫടികശില്പം [അപ്പൂസ്] 2167

ചേച്ചി എണീറ്റുപോയി… ഫോണെടുത്തപ്പോൾ ഇനി വിളിക്കണ്ടാട്ടോ എന്ന മെസേജ് അയച്ചു നുമ്മ പെണ്ണു പറഞ്ഞോണ്ട് എന്തൊക്കെയോ ആലോചിച്ചു ഞാൻ കിടന്നുറങ്ങി പോയി…

പിറ്റേന്ന് നേരം വെളുക്കുമ്പോളും ഒറ്റ മെസെജ്ഉം വന്നിട്ടില്ല പെണ്ണിന്റെ… വിളിച്ചപ്പോ ഫോൺ ഓഫ്‌…

ടെൻഷൻ ആയപ്പോൾ നേരെ ബൈക്കും എടുത്തിറങ്ങി…

അവളുടെ വീട്ടിലേക്ക് എത്തുമ്പോൾ ഒരാൾകൂട്ടം… മുറ്റത്ത് നിൽക്കുന്ന മാരുതി ഓംനി ആംബുലൻസ്..

പരിഭ്രമിച്ചു അകത്തേക്ക് കയറാൻ നോക്കുമ്പോൾ  ഏതാനും പേര് ചേർന്നു ബലമായി പിടിച്ചുകൊണ്ടു വരുന്നുണ്ട് പാറിപടർന്ന വസ്ത്രങ്ങളും അഴിഞ്ഞുലഞ്ഞ മുടിയുമായി കുതറാൻ ശ്രമിക്കുന്ന അമ്മയെ… പിറകിൽ കരഞ്ഞുതളർന്ന കണ്ണുകളുമായി വർഷയും…

വർഷയുടെ അച്ഛൻ മരിച്ച ഷോക്കിലാണ് അമ്മ ആദ്യം അബ് നോർമൽ ആവുന്നത്.. പിന്നെ എല്ലാ വർഷവും ആ സമയത്ത് അതൊരു സ്ഥിരം കാര്യമായി.. ഇപ്പോളും രണ്ടു ദിവസം കഴിഞ്ഞാൽ പത്താം വാർഷികമാണ് അച്ഛൻ മരിച്ചതിന്റെ…

അപ്പോളേക്കും അവളുടെ അമ്മയെ നാലുപേർ ചേർന്നു പിടിച്ചു എന്നെ കടന്നു കൊണ്ടുപോയി വണ്ടിയിൽ കയറ്റി.. പിറകെ വന്ന വർഷ എന്നെ കണ്ടു നിന്നു വിതുമ്പി…

ആ കരച്ചിൽ കണ്ടു നിൽക്കാനാവാതെ ഞാനവളെ എന്റെ നെഞ്ചോട് ചേർത്തു…

“ഫോണമ്മ എറിഞ്ഞു പൊട്ടിച്ചുടാ….. അതാ വിളിക്കാമ്പറ്റാഞ്ഞേ…”

സങ്കടമെല്ലാം കണ്ണീരായി എന്റെ നെഞ്ചിലൂടെ ഒഴുക്കി എന്റെ നെഞ്ചിന്റെ ചൂടിൽ അഭയം തേടിയ വർഷയോ എന്റെ ഒരു ചേർത്തു പിടിക്കലിൽ അവൾക്ക് കിട്ടുന്ന ആശ്വാസം മാത്രം നോക്കിയ ഞാനോ നാട്ടുകാരുടെ കഴുകൻ കണ്ണുകളെ ശ്രദ്ധിച്ചില്ല…

അന്ന് സന്ധ്യ വരെ ഞാനവിടെ നിന്നു  അവൾക്കൊരു ആശ്രയമായി.

ഏറെ വൈകിട്ട് വീട്ടിൽ ചെന്നു കേറുമ്പോൾ കരഞ്ഞു കലങ്ങിയ കണ്ണുകളോടെയാണ് അമ്മ വരവേറ്റത്… മോൻ പെഴച്ചു പോയ കാര്യം എനിക്ക് മുൻപേ ഇവിടെ എത്തിയിട്ടുണ്ട്..

പിന്നെ ക്‌ളീഷേ കരച്ചിൽ ഉപദേശം… എല്ലാം… എവിടെ നിന്നോ കിട്ടിയ ധൈര്യത്തിൽ ഞാനും സ്റ്റേൺ ആയി നിന്നു….

എന്തൊക്കെ ആയാലും നുമ്മ പട്ടാളക്കാരൻ ഡാഡി ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല… മുറ്റത്തിനപ്പുറത്തു കുലച്ചു നിൽക്കുന്ന വാഴ നോക്കി ചത്തതിനൊക്കുമെ ജീവിച്ചിരിക്കിലും എന്ന മട്ടിലിരുപ്പുണ്ട് കക്ഷി.

ആ ദിവസവും കടന്നു പോയി..

പിറ്റേന്ന് ആകെ ശോകമൂകമായിരുന്നു… വർഷ അമ്മയ്ക്കടുത്തേക്ക് ഹോസ്പിറ്റലിൽ പോവുന്നത് കൊണ്ടു കാണാനൊത്തില്ല… ആളുടെ കയ്യിൽ ഫോണുമില്ല…

ഒച്ചിനെ പോലെ ഇഴയുന്ന നിമിഷങ്ങൾ നോക്കി വെരുകിനെപോലെ ഞാൻ നടന്നു…

പിറ്റേന്ന്  രാവിലെ എന്തായാലും അവിടെ പോകുമെന്നുറപ്പിച്ചാണ് കിടന്നത്…അന്നവളുടെ അച്ഛൻ മരിച്ച പത്താം വാർഷികം കൂടെയാണ്..

എപ്പോളോ ഉറങ്ങിപ്പോയി.. വിളിക്കുന്നത് ചേച്ചിയാണ്…