പ്രാണേശ്വരി 13 [പ്രൊഫസർ ബ്രോ] 431

“റോയൽ മെക്കിൻ നെഞ്ചത്ത്…….
പിസ്റ്റൺ പൊങ്ങിത്താഴുമ്പോൾ…..
ഇരുപത്തിനാലിൻ സ്പാന്നെർ സത്യം….
തോൽക്കില്ല തോറ്റിട്ടില്ല….
തോറ്റ ചരിത്രം കേട്ടിട്ടില്ല… ”
ആദ്യമായാണ് അങ്ങനെ ഒരു മുദ്രാവാക്യം ഞാൻ കേൾക്കുന്നത് എങ്കിലും എനിക്കതങ്ങ് ഇഷ്ടമായി. ഞാനും അവരുടെ ഒപ്പം ഏറ്റു ചൊല്ലി. ജയിച്ച സ്ഥാനാർഥികൾ മാത്രം വന്നില്ല അവർ മത്സരിച്ചു ജയിച്ച പാർട്ടിയെ അവഹേളിക്കുന്നതിനു തുല്യമാണ് എന്ന് പറഞ്ഞു അവരോട് വരേണ്ട എന്ന് പറഞ്ഞത് അരുൺ ചേട്ടൻ തന്നെയാണ്
ജയിച്ച മത്സരാർഥികളെയും കൊണ്ട് പാർട്ടിക്കാർ ആഹ്ലാദ പ്രകടനം നടത്തുമ്പോൾ ഞങ്ങൾ കോളേജിന്റെ ഉള്ളിൽ ആർമാദിക്കുകയായിരുന്നു.
എന്തായാലും അതികം സമയം ആ ആഹ്ലാദ പ്രകടനം തുടരാൻ പറ്റിയില്ല അപ്പോഴേക്കും ഇലക്ട്രോണിക്സിലെ പിള്ളേർ ഉടക്കുമായെത്തി, ആദ്യം വെറും വാക്ക് തർക്കം ആയിരുന്നുവെങ്കിലും പിന്നെ അത് ഉന്തും തള്ളുമായി.
അടി ഉണ്ടാക്കുന്നത് എനിക്കത്ര താല്പര്യം ഒന്നും ആയിരുന്നില്ല എങ്കിലും ആ സമയത്ത് അവരെ വിട്ടിട്ട് പോകാൻ തോന്നിയില്ല ഞാനും അവരുടെ ഒപ്പം കൂടി.
ഉന്തിന്റെയും തള്ളിന്റെയും ഇടക്ക് എപ്പോഴോ ഒരു നിമിഷം ഞാൻ ഒന്ന് ചെറുതായി കാല് മടങ്ങി നിലത്തിരുന്നു പോയി അപ്പൊ തന്നെ എന്റെ പുറത്ത് ഒരു കാൽ ശക്തിയായി വന്നു പതിച്ചു
ചുറ്റും ആളുകൾ ആയിരുന്നത് കൊണ്ട് ചവിട്ട് കിട്ടിയത് എവിടെ നിന്നാണെന്ന് ഒരു ഐഡിയയും ഇല്ല, അധികം വൈകാതെ തന്നെ ടീച്ചേർസ് ഒക്കെ വന്ന്‌ എല്ലാവരെയും പിരിച്ചുവിട്ടു
സ്റ്റാഫ്‌ റൂമിൽ നിന്നും മാളു ഇറങ്ങുന്നത് കണ്ടതേ ഞാൻ അരുൺ ചേട്ടനോടും പാറ്റയോടും പോകുകയാണ് എന്ന് പറഞ്ഞിട്ട് അവിടെ നിന്നും മുങ്ങി
കോളേജിന്റെ പുറത്തിറങ്ങിയപ്പോൾ  അടുത്ത പ്രശ്നം ലച്ചുവിന്റെ രൂപത്തിൽ എന്നെയും കാത്തുനിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു
ലച്ചുവിന്റെ മുഖത്ത് അപ്പോഴും ദേഷ്യം തന്നെ ആയിരുന്നു. എന്തും വരട്ടെ എന്നുറപ്പിച്ചു തന്നെയാണ് അവളുടെ അടുത്തേക്ക് നടന്നത്. ഞാൻ അടുത്ത് ചെന്നപ്പോൾ അവളുടെ നോട്ടം നേരെ പോയത് എന്റെ ഷർട്ടിന്റെ ബാക്കിലേക്കാണ്
ലച്ചുവിന്റെ മുഖത്തുണ്ടായിരുന്ന ദേഷ്യം മാറി ആമുഖത്ത് വിഷമം വരുന്നതും കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകുന്നതും ഒരു നിമിഷം കൊണ്ട് ഞാൻ കണ്ടു.
അവളുടെ ആ വിഷമം കണ്ടാണ് ഞാൻ തല തിരിച്ചു ഷർട്ടിൽ നോക്കുന്നത്, ആദ്യം ഒന്നും കാണാൻ പറ്റിയില്ലെങ്കിലും ഇടത്തെ കൈ കൊണ്ട് ഷർട്ട് വലിച്ചു പിടിച്ച് നോക്കിയപ്പോൾ വലത്തേ ഷോൾഡർന്റെ സൈഡിലായി ഒരു ചെരിപ്പിന്റെ പാട് തെളിഞ്ഞു കിടക്കുന്നത് ഞാൻ കണ്ടു
ചെരിപ്പിന്റെ പാട് കണ്ട് എനിക്കിട്ട് നല്ല തല്ലൊക്കെ കിട്ടി എന്ന് കരുതിയാണ് ലച്ചു കരയുന്നത് എന്നോർത്തപ്പോൾ എന്റെ ഉള്ളിൽ ഒരു സന്തോഷം തോന്നി. ലച്ചുവിനെ ആശ്വസിപ്പിക്കാൻ അവളെ നോക്കിയപ്പോൾ അവൾ എന്റെ മുൻപിൽ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല
വീണ്ടും കുറച്ചു കൂടി മുൻപിലേക്ക് നോക്കിയപ്പോഴാണ് കരഞ്ഞുകൊണ്ട് പോകുന്ന ലച്ചുവിനെ കാണുന്നത്, ഞാൻ പെട്ടന്ന് തന്നെ ഓടി അവളുടെ അടുത്തെത്തി