റോഡിലേക്ക് നോക്കിക്കൊണ്ട് വരാന്തയിൽ നിൽക്കുമ്പോഴാണ് റൈഹാൻ സൈക്കിളിൽ അന്നത്തെ പത്രവും കൊണ്ട് ഗേറ്റ് കടന്നു വന്നത്. 

” മ്മാ..ഇതോക്ക്. ഇത്താന്റെ കോളേജിൽ പിന്നീ സമരായി”

 

പന്ത്രണ്ടു വയസ്സുള്ള റൈഹാന് സമരത്തിന്റെയും ഹർത്താലിന്റെയും അർത്ഥതലങ്ങൾ അറിയില്ലെങ്കിലും ഇത്താന്റെ കോളേജിലെ എന്ത് കണ്ടാലും എങ്ങനെയെങ്കിലും കണ്ടുപിടിച്ചു വായിച്ചിരിക്കും.

 

അകത്തെ പേജിൽ ചെറിയ രണ്ടു കോളം വാർത്തയായി അതുണ്ടായിരുന്നു.

 

‘ ഓണാഘോഷം : വിദ്യാർഥികൾ പ്രതിഷേധത്തിലേക്ക് ‘

 

നെഞ്ചൊന്നു പിടഞ്ഞു. അന്നത്തെ വീട്ടുപണികളെല്ലാം ഒതുക്കിത്തീർത്തു പതിവുപോലെ കോണി കേറി, വീടിന്റെ പിറകിലെ വിശാലമായ പാടത്തേക്ക് ബാൽക്കണിയുള്ള മുറിയിലേക്ക് നടന്നു. മോളുടെ മുറി ആണ്.. അവൾ കോളേജിൽ നിന്നും വരുമ്പോൾ ഉപയോഗിക്കാറുള്ളത്. വൃത്തിയായി അടിച്ചുവാരി തുടച്ചു, ബെഡ്ഷീറ്റും വിരികളും തട്ടിവിരിച്ചു അവർ ആ മുറിയിലെ ഈസി ചെയറിലേക്ക് ഇരുന്നു.

 

കഴിഞ്ഞ തവണത്തെ പെയിന്റിങ്ങിനാണ് ആദ്യമായി അവളുടെ മുറിക്ക് മറ്റു ഭിത്തികളിൽ നിന്നും വ്യത്യസ്‌തമായ ഒരു നിറം അടിക്കുന്നത്. ഇളം നീല കളറിലുള്ള മറ്റു ഭിത്തികൾ പോലെ പോരാ, ഇപ്പോഴത്തെ ഫാഷൻ അനുസരിച്ചു നാല് ചുമരിനും നാല് കളർ വേണമെന്ന് പറഞ്ഞാണ് ഒരുപാട് കാലത്തിനു ശേഷം അന്നാദ്യമായി അവൾ വാശി പിടിച്ചത്. മോളുടെ ഒരാഗ്രഹത്തിനും എതിര് നിൽക്കാത്ത ഉപ്പയാവട്ടെ, പെയിന്റിങ്‌കാരനെ വിളിച്ചു മോൾക്ക് ഇഷ്ടമുള്ള പോലെ ചെയ്ത് കൊടുക്കാനും പറഞ്ഞു. സെമസ്റ്റർ പരീക്ഷ കഴിഞ്ഞിട്ടുള്ള വെക്കേഷൻ സമയം ആയിരുന്നു അത്. ആ സമയത്തു മുകൾനില മുഴുവൻ അടക്കി ഭരിച്ചിരുന്നത് അവളായിരുന്നു. മറ്റാർക്കും ഇങ്ങോട്ട് പ്രവേശനം ഇല്ലായിരുന്നു. അവളുടെയും റൈഹാന്റെയും മുറികൾ ക്ലീൻ ചെയ്യൽ അവളുടെ ഡ്യൂട്ടി ആയിരുന്നു. രണ്ടു മൂന്നാഴ്ച കഴിഞ്ഞു അറിയാതെ എന്തോ കാര്യത്തിന് മുകളിലേക്ക് കേറിയപ്പോഴാണ് ഈ ചുമരുകളൊക്കെ കുത്തി വരച്ചിട്ടിരിക്കുന്നത് കാണുന്നത്. ഒന്നൊഴിയാതെ എല്ലാ ചുമരിലും വരച്ചു നാശമാക്കി വെച്ചിരിക്കുന്നു. ഇവിടെ മാത്രമല്ല, റൈഹാന്റെ മുറിയിലും.

 

കൂടുതൽ പൈസ ചെലവാക്കി പെയിന്റ് ചെയ്ത മുറി വൃത്തികേടാക്കിയതിനു ചീത്ത പറഞ്ഞപ്പോൾ തലകുനിച്ചു നിന്ന് എല്ലാം കേട്ടതിനു ശേഷം അവൾ പറഞ്ഞത്,

 

” പേടിക്കണ്ട ഉമ്മച്ചീ..രണ്ടീസം കൊണ്ട് ഇങ്ങളെന്നെ ഇത് മാറ്റിപ്പറയും ” എന്നായിരുന്നു.