?മയൂരി? [The Conclusion][ഖല്‍ബിന്‍റെ പോരാളി ?] 1361

““അമ്മാ… ഇങ്ങനെ കരയില്ലേ…”” കാളി അമ്മയുടെ കണ്ണുനീര്‍ തുടച്ച് ഒരു ആലിംഗനം ചെയ്തു. പിന്നെ അമ്മയെ കൊണ്ട്‌ പോയി അച്ഛന്റെ അടുത്തു കൊണ്ട്‌ പോയി ഇരുത്തി. താൻ കൊണ്ട്‌ വന്ന ബാഗ് ഒരു ചുമരിനോട് ചാരി നിലത്ത് വെച്ചു. ശേഷം അച്ഛന്റെ കൈ പിടിച്ചു. സങ്കടം നിറഞ്ഞ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി. അച്ഛനും ഒരു നിമിഷം അവനെ നോക്കി നിന്നു. കണ്ണിൽ നിന്ന് ഒരു തുള്ളി കണ്ണുനീര്‍ ഇട്ട് അവന്റെ കൈയിലേക്ക് വീണിരുന്നു.

അമ്മക്ക് അപ്പുറത്ത് മകനെയും കൈയിൽ പിടച്ചു ഇരിക്കുന്ന ഒരുകാലത്ത് തന്റെ സ്വപ്നങ്ങളിലെ നായികയോട് എന്ത് പറയണം എന്ന് കാളിക്ക് ഒരു അറിവും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. ഒരുപക്ഷേ ഇന്നും കാളിയെ അവൾ ഒരു അന്യനെപോലെയാണ് കാണുന്നത് എങ്കിൽ? കാളി ഒരു നോട്ടം അങ്ങോട്ട് നല്‍കി പെട്ടെന്ന് തിരിച്ചെടുത്തു. പെട്ടെന്ന് ഡോക്ടർ ഐ.സി.സി.യുവില്‍ നിന്ന് ഇറങ്ങി വരുന്നത് കണ്ട് കാളി അങ്ങോട്ട് ചെന്നു.

““ഡോക്ടർ എങ്ങനെ ഉണ്ട്?”” കാളി ചോദിച്ചു.

““നിങ്ങൾ… പേഷ്യന്റിന്റെ…?”” ആളെ മനസ്സിലാവാതെ ഡോക്ടർ ചോദിച്ചു.

““അനിയനാണ് ഡോക്ടർ…””

““ഓഹോ… എന്താ പേര്‌…?””

““കാളിദാസ്…””

““ഒക്കെ മിസ്റ്റര്‍ കാളിദാസ്… കം ടു മൈ റൂം…”” ഇത്രയും പറഞ്ഞ്‌ കാളിയ്ക്ക് പിറകിലായി ഇരുമ്പ് ചെയറിൽ ഇരിക്കുന്നവരെ ഒന്ന് നോക്കി.

““തനിച്ച് വന്ന മതി കേട്ടോ…””  ഡോക്ടർ ഓര്‍മ്മിപ്പിച്ചു. കാളി സമ്മതിച്ചു.

അച്ഛനോടും അമ്മയോടും പറഞ്ഞ്‌ അവന്‍ ഡോക്ടറുടെ റൂമിലേക്ക് നടന്നു.  റൂമിൽ കയറി ഡോക്ടറുടെ മുന്നിലെ കസേരയില്‍ ഇരുന്നു.

““ഡോക്ടർ… എന്റെ ചേട്ടന്…”” കാളി ചോദിച്ച് തുടങ്ങി…

““ലുക്ക് മിസ്റ്റർ കാളിദാസ്… താങ്കളുടെ ചേട്ടന്റെ അവസ്ഥ ഇത്തിരി കോംമ്പ്ലിക്കേറ്റഡാണ്. ഒരു 24 മണിക്കൂര്‍ കുടെ കഴിയാതെ ഒന്നും പറയാന്‍ പറ്റില്ല.””

““ഡോക്ടർ പറഞ്ഞ്‌ വരുന്നത്…””

““യെസ്… സംഗതി ഇത്തിരി ക്രിട്ടിക്കൽ ആണ്‌. ഹെഡ് ഇഞ്ചുറി ഇത്തിരി കുടുതലാണ്. തന്റെ അച്ഛനും അമ്മയും ഏട്ടത്തിയമ്മയും ഇപ്പോ വല്ലാത്ത ഒരു അവസ്ഥയില്‍ ആണ്‌. താൻ തല്‍കാലം ഇതൊന്നും അവരോട് പറയണ്ട…””

““അപ്പൊ ഇനി ചേട്ടനെ രക്ഷിക്കാന്‍….”” കാളി ഒരു ചോദ്യം മുഴുവനാക്കാതെ ചോദിച്ചു.

““നമ്മുക്ക് മാക്സിമം നോക്കാം… ബാക്കി ദൈവത്തില്‍ വിശ്വസിക്കാം. പ്രാര്‍ത്ഥിക്കാം…””