ഇതിന്റെ ഇടയിൽ ഒരു മുന്നറിയിപ്പു പോലുംമില്ലാതെ കമ്പനി പൂട്ടാൻ പോകുന്നു എന്ന് വാർത്ത പരന്നിരിക്കുന്നു എന്നതാണ് ഇന്ന് ജോലിക്ക് വരുമ്പോൾ ഉള്ള ചർച്ചാ വിഷയം.രാവിലെ ഓഫീസിൽ വന്നപ്പോൾ മുതൽ മരണ വീട്ടിൽ എത്തിയ പോലെ,
ആരും സംസാരിക്കുന്നില്ല,എല്ലാ മുഖങ്ങളിലും മ്ലാനത.എപ്പോഴും ഉച്ചത്തിൽ സംസാരിക്കുന്ന ഈജിപ്ഷ്യൻ കടുത്ത ചിന്തയിൽ ആണ്.

ജോസഫേട്ടനും, അലിക്കായും കാര്യമായ ചർച്ചയിൽ ആണ്.

ഞാൻ അവരുടെ ഇടയിലേക്ക് നടന്നു.
അലിക്കാ ,
വാ മോനേ, അറിഞ്ഞില്ലേ വിശേഷങ്ങൾ?
അറിഞ്ഞു ഇക്ക എങ്ങനെയാണ് തീരുമാനങ്ങൾ?

ഇന്ന് നടക്കുന്ന ഷെയർ ഹോൾഡേഴ്‌സിന്റെ മീറ്റിംഗ് കഴിഞ്ഞാൽ കാര്യങ്ങൾ വ്യക്തമാകും.
പ്രൊഡക്ഷൻ നിർത്തി വയ്ക്കാൻ മെയിൽ ഉണ്ട്.

ഒരു പ്രതീക്ഷിക്കാത്ത അടിയായി പോയി മോനേ, അലിക്കായുടെ ശബ്ദം ഇടറി.
ഞാൻ എന്റെ ടേബിളിലേക്ക് നടന്നു.

സിസ്റ്റം ഓൺ ആക്കി. എല്ലാരേയും പോലെ ഞാനും കടുത്ത ആശങ്കയിൽ ആണ്. പുനരധിവാസം തന്നെ പ്രശ്നം.
ഇനി എന്ത് ചെയ്യും?
വലിയൊരു ചോദ്യചിഹ്നമായി അവശേഷിക്കുന്നു…

കളിയും, ചിരിയും ഫോൺ വിളികളും, സന്ദർശകരും ഒക്കെയായി തിരക്കിലായിരുന്ന ഓഫീസ് ഇന്ന് ശ്മാശാന മൂകത,

ഞാൻ ഓഫീസിന്റെ ബാൽക്കണിയിലെ കണ്ണാടിയിലൂടെ പുറത്തേയ്ക്ക് നോക്കി വില പിടിപ്പുള്ള പല മോഡൽ കാറുകൾ പാർക്ക് ചെയ്യുന്നു.
ഷെയർ ഹോൾഡേഴ്‌സിന്റെ വാഹനങ്ങൾ ആണ്.

നിശ്ശബ്ദതയെ കീറി മുറിച്ചു കൊണ്ട് ഓഫീസ് ബോയ് ചായ കൊണ്ട് വന്നു വച്ചു. എന്നിട്ട് ചോദിച്ചു,

ഭായ് കമ്പനി അടച്ചാൽ നിങ്ങൾ എന്താണ് ചെയ്യുക?
നാട്ടിൽ പോകുമോ? വേറെ ജോലിക്ക് ട്രൈ ചെയ്യുമോ?
ഞാൻ പുഞ്ചിരിച്ചു പിന്നെ അവൻ കൊണ്ട് വച്ച കട്ടൻ ചായ ഒരിറക്ക് കുടിച്ചു, ഇന്ന് കടുപ്പം ലേശം കൂടുതൽ ആണ്,
എന്നിട്ട് പറഞ്ഞു
ഒന്നും ആലോചിച്ചില്ല.

മനസ്സ് വല്ലാതെ പ്രഷുബ്ധമാവുകയാണ്, ആസന്നമായ മടങ്ങിപ്പോക്ക്.
ഒരു പുതിയ ജോലി കണ്ടുപിടിക്കുക അത്ര എളുപ്പമായ കാര്യമല്ല,