കൂടെ [ഖുറേഷി അബ്രഹാം] 104

പുഞ്ചിരിക്കണോ എന്നാലോചിച്ചെങ്കിലും ചെറുതായി ഞാനും അവൾക് ഒന്ന് ചിരിച്ചു കാണിച്ചു കൊടുത്തു. അവളെ കാണാൻ ഒക്കെ സുന്ദരി ആണ് കേട്ടോ.

കുറച്ചു കഴിഞ്ഞു അമ്മ തിരിച്ചു റൂമിൽ വന്ന് എന്റെ അടുത്ത് വന്നിരുന്നു.

“ ആരു നിനക്ക് ഇപ്പൊ എങ്ങനെ ഉണ്ട് “.
“ എനിക് കുയപ്പൊന്നുല്ല അമ്മെ, പിന്നെ ആ കൊച്ചേത “. ഞാൻ കണ്ണുകൊണ്ട് അമ്മക്ക് അവളെ കാണിച്ചു കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.

“ അവളോ, അവളെ ചെറിയ ഒരാവശ്യത്തിന് ഇവിടെ നിർത്തിയത, ചാരു.. ചാരുലത എന്നാണ് അവളുടെ പേര് “.
“ ഓ “. ഞാൻ തലയാട്ടി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

അമ്മ വീണ്ടും എന്തൊകെയോ ചോദിച്ചോണ്ട് ഇരുന്നു. അമ്മ ഇങ്ങനെ ഓരോന്ന് ചോദിക്കുന്നതിന് ഇടയിലാണ് അച്ഛൻ റൂമിലേക്കു കയറി വന്നത്. കൂടെ എന്റെ ബെസ്റ്റ്‌ ഫ്രണ്ടായ ജോണിന്റെ അച്ഛനും അമ്മയും കൂടെ ഉണ്ട്. അവർ എന്നെ നോക്കി കരയുക ആണോ ചിരികുകയാണോ എന്നെനിക് മനസിലാകുന്നില്ല. അച്ഛൻ പെട്ടെന്ന് വന്ന് എന്നെ കെട്ടി പിടിച്ചു. കുറച്ചു നേരം കരഞ്ഞു ജോണിന്റെ അച്ഛനും അമ്മയും കരയുന്നുണ്ട്. അവന്റെ അമ്മ എന്റെ അമ്മയുടെ അടുത്ത് വന്നിരുന്നു. അവന്റെ അച്ഛൻ എന്നെ നോക്കി അവിടെ തന്നെ നിക്കുകയും ചെയ്തു.

അപ്പോളാണ് തായേ കോളിംഗ് ബെൽ കേട്ടത്. ബെൽ കേട്ടതും എല്ലാവരും വതിൽകലെക്‌ നൊകി.

“ ആരാന്ന് ഞാൻ നോക്കിയിട്ട് വരാം “ ജോണിന്റെ അച്ഛൻ പറഞ്ഞോണ്ട് റൂമിൽ നിന്നും വെളിയിലേക്കു പോയി. ഒരഞ്ചു മിനിറ്റ്‌ കയിഞ്ഞ്‌ വേറെ ഒരാളുമായി റൂമിലേക്കു അവർ കടന്ന് വന്നു.

ജോണിന്റെ അച്ഛന്റെ കൂടെ വന്ന ആൾ എന്റെ അടുത്തേക് വന്നു. അപ്പോൾ അമ്മയും അച്ഛനും എന്റെ അടുത്ത് നിന്നും മാറി. അയാൾ എന്റെ അടുത്തേക്ക് വന്ന് ഇരുന്നു.

“ aarav how to feel you now “. അയാൾ ചോദിച്ചു.
“ I am good “. ഞാനയാളെ നോക്കിയിട്ട് പറഞ്ഞു.

പിന്നീട് അയാൾ എന്നെ ഒരു ഡോക്ടർ പരിശോധിക്കുന്ന പോലെ കണ്ണും കയ്യും ഒകെ പിടിച്ചു പരിശോധിച്ചു. അതിൽ നിന്നും അയാളൊരു ഡോക്ടർ ആണെന്ന് മനസിലായി എന്നിട്ട് എന്നെ നോക്കി ഒന്ന് ചിരിച്ചിട്ട് അയാൾ അച്ഛനെയും മറ്റുള്ളവരെയും നോക്കി പുറത്തേക്ക് പോയി.

ഡോക്ടർ പുറത്തേക് പോയതും ചാരുലത ഒഴികെ ബാക്കി ഉള്ളവരെല്ലാം റൂമിൽ നിന്നും പുറത്തേക് ഇറങ്ങി. അവർ ഡോക്ടറോട് എന്തോ സംസാരിക്കാൻ പോയതാണെന്ന് എനിക് മനസിലായി.

ചാരുലത പുഞ്ചിരി തൂകി കൊണ്ട് എന്നെ നോക്കി നിൽക്കുന്നുണ്ട്. ഞാൻ അവളെ അതികം നോക്കാൻ നിന്നില്ല അതിനു പറ്റിയ സാഹചര്യം അല്ല ഇപ്പോൾ.

ഇവിടെ എന്താണ് സംഭവിക്കുന്നതെന്ന് എനിക് മനസിലായില്ല കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അച്ഛനും ജോണിന്റെ അച്ഛനും ഡോക്ടറും അകത്തേക്ക് വന്നു.

അച്ഛൻ ചാരു വിന്റെ മുഖത്ത്‌ നോക്കി എന്തോ പറഞ്ഞു. അതു കേട്ടവൾ പുറത്തേക്ക് പോയി.

അവൾ പോയതും അച്ഛനും ജോണിന്റെ അച്ഛനും ഡോക്ടറും എന്നെ നോക്കി നിന്നു. ഡോക്ടറെ മുഖത്തു ഒരു പുഞ്ചിരി ആയിരുന്നെങ്കിലും അച്ഛന്റെയും ജോണിന്റെ അച്ഛന്റെയും മുഖത്ത് ആശങ്കയാണ് ഞാൻ കണ്ടത്.

“ ആരവ് ഞാൻ ഇത് തന്നോട് എങ്ങനെ പറയണം എന്നോ എങ്ങനെ മനസിലാക്കി തരണമെന്നോ അറിയില്ല. പക്ഷെ നീ ഇത് തീർച്ചയായും അറിയേണ്ടതും ഞങ്ങൾ പറഞ്ഞില്ലെങ്കിലും നീ അറിയുന്നതുമായ കാര്യമാണ്. “. ഡോക്ടർ ഒന്ന് നിർത്തി വീണ്ടും തുടർന്നു.