ഹൃദയത്തിൽ സൂക്ഷിക്കാൻ 3 [വിഷ്ണു?] 304

“ഇപ്പൊ ഓട്ടം ഓക്കേ ഉണ്ടോടാ വിച്ചുവെ..?”
പൈസ എടുത്ത് ബാക്കി തരുന്നതിൻ്റെ കൂടെ രവിയേട്ടൻ ചോദിച്ചു.

“ഇപ്പൊ വല്യ കുഴപ്പമില്ലാതെ പോവുന്നുണ്ട് രവിയേട്ടാ..എന്നാലും വേറെ എന്തേലും നോക്കണം ഇനി..”
കമ്പനി അധികം നാള് ഉണ്ടാവില്ല എന്ന് അറിയാവുന്നത് കൊണ്ട് ഞാൻ അങ്ങനെ പറഞ്ഞു.

“അതേ..ഞാനും ആരോ പറയുന്നത് കേട്ടു..അവര് പൂട്ടാൻ പോവാ അല്ലേ..?”

കടയിൽ എല്ലാ വാർത്തയും അപ്പപ്പോ തന്നെ കിട്ടുന്നത് കൊണ്ട് രവിയേട്ടൻ ഞാൻ വിചാരിച്ചത് പോലെ എല്ലാം അറിഞ്ഞിരുന്നു..അങ്ങനെ കുറച്ച് നേരം ഓരോന്ന് ഒക്കെ പറഞ്ഞു നേരെ വീട്ടിലേക്ക് വണ്ടി വിട്ടു.

പതിവുപോലെ മുറ്റത്ത് എത്തിയപ്പോഴേ സീരിയൽ മുറയ്ക്ക് നടക്കുന്നുണ്ട്.രാവിലെ വന്ന പടിയെ കരയാൻ പോയ ആൾക്ക് ഇപ്പോഴും വല്യ മാറ്റം ഉണ്ടായി കാണില്ല എന്ന് ഞാൻ ഓർത്തു..ദേവികുട്ടി വന്നു വാതിൽ തുറന്നു..ഞാൻ പതിയെ അകത്തേക്ക് കയറി..

“ചിന്നു എന്തിയേ ദേവികുട്ടി…?ഇപ്പോഴും കരച്ചിലാ..?”
കയറിയ പാടെ ഞാൻ അമ്മയോട് ചോദിച്ചു.

“ഇതേ നേരം ഒന്നും മിണ്ടാതെ ഇരിപ്പായിരുന്നു..ഇപ്പൊ ആരോ വിളിച്ചത് കൊണ്ട് ഫോൺ ആയിട്ട് റൂമിലേക്ക് പോയിട്ടുണ്ട്..”
അമ്മ എന്നോട് പറഞ്ഞിട്ട് വീണ്ടും സീരിയലിൽ മുഴുകി..

ഞാൻ ചിന്നുവിൻ്റെ മുറിയുടെ വാതിൽക്കൽ എത്തി.വാതിൽ പകുതിയേ ചാരിയിട്ടുള്ളു..അകത്തേയ്ക്ക് കയറാൻ വേണ്ടി കതകിൽ കൈ വെയ്ക്കൻ പോയപ്പോ ആണ് അകത്ത് നിന്നും ഫോണിലൂടെ ആരുടെയോ ശബ്ദം കേട്ടത്..

“”മോൾക്ക് ചേച്ചിയോട് ദേഷ്യാണ് ല്ലേ…അതേ… ഇനി എല്ലാവരും അങ്ങനെ കണ്ടാ മതി ന്നെ…മോൾക്ക് എല്ലാം മനസ്സിലാവുന്ന ഒരു ദിവസം വരും…അതിന് ഇനി അധികം താമസം ഇല്ല….ചേച്ചി പറഞ്ഞത് എൻ്റെ കുട്ടിക്ക് ഒരുപാട് സങ്കടം ആയിന്ന് അറിയാം..അത് എല്ലാം മറന്നേക്കൂ…ഇനി ന്നെ ആരും കാണേണ്ട…എനിക്ക് നീ എന്നും എൻ്റെ സ്വന്തം ആണ്…എന്നെ ഇനി ആരും കാണേണ്ട…””
പിന്നീട് അപ്പുറത്തെ ആള് കരയുന്നത് ഫോണിലൂടെ കേൾക്കാം..പറഞ്ഞത് ഒക്കെ വച്ച് ഇത് ഇന്ന് കാണാൻ പോയ ആരാധ്യ ആണ് എന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലായി..

“ചേച്ചി കരയല്ലേ…. ചേച്ചി അങ്ങനെ ഒക്കെ പറഞ്ഞപ്പോ ചിന്നുന് സങ്കടം വന്നിട്ടാണ് ഇങ്ങ് പോന്നത്…ചേച്ചി എൻ്റെ ചേച്ചി തന്നെ അല്ലേ…എനിക്ക് ചേച്ചിയെ കാണണം…ഞാൻ വരും ഇനിം..ചേച്ചിയ്ക്ക് എന്താ പറ്റിയത്…എന്താ ഇപ്പോ കോളേജിലേക്ക് വരാത്തത്…ചേച്ചി എന്തിനാ ഇങ്ങനെ ഓക്കേ പറയുന്നത്…”

ഇതും പറഞ്ഞ് അവളും കരച്ചിൽ ആയി…അങ്ങനെ ഒരു കരച്ചിൽ മയം ആയത്കൊണ്ട് ഞാൻ പതിയെ എൻ്റെ മുറിയിലേക്ക് പോന്നു.ഇട്ടിരുന്ന ഷർട്ട് അഴിച്ച് അഴയിൽ ഇട്ടപോഴാണ് അപ്പുറത്ത് കിടന്ന വേറെ ഒരെണ്ണം താഴെ വീണത്..അത് എടുത്തപ്പോ അതിൻ്റെ പോക്കറ്റിൽ എന്തോ തടയുന്നത് പോലെ തോന്നി.അത് ഒരു കാർഡ് ആണ് പേര് വായിച്ചപ്പോ തന്നെ ആളെ എനിക്ക് കിട്ടി..അങിനെ മറന്നു പോവേണ്ട ആളല്ലല്ലോ അത്..

ബാബു സർ..ചേച്ചി, കുട്ടികൾ..എല്ലാവരെയും കണ്ടതും എല്ലാം മനസ്സിലേക്ക് വന്നു. അന്ന് നടന്ന സംഭവവും വിളിക്കാം.. എന്ന് ചേച്ചിയ്ക്ക് വാക്ക് കൊടുത്തിട്ട് പൊന്നതും… എല്ലാം മനസ്സിൽ വന്നുകൊണ്ടെ ഇരുന്നു.
അന്ന് ചിന്നു മിസിങ് ആയി എന്ന് അറിഞ്ഞപ്പൊ.. ആ ഒരു ടെൻഷനും എല്ലാം കാരണം അവരെ കണ്ടതും ഒക്കെ ഞാൻ മറന്നു പോയിരുന്നു..ഞാൻ നേരെ ഒരു കുളി ഒക്കെ പാസാക്കി വീണ്ടും ഹാളിലേക്ക് വന്നു..അപ്പോഴേക്കും അമ്മയുടെ സീരിയൽ ഒക്കെ ഏകദേശം തീർന്നു..