ഹൃദയത്തിൽ സൂക്ഷിക്കാൻ 3 [വിഷ്ണു?] 304

വലിയ വാതിൽ കിടന്ന് അകത്തേക്ക് കയറിയതും വലിയ ഒരു ഹാൾ പോലുള്ള മുറിയിൽ ആണ്..അവിടെ ഒരു പഴയ മോഡൽ ടിവി ഇരിക്കുന്നത് കണ്ടൂ.പുതിയ മോഡൽ സോഫ,കസേരകൾ ഒക്കെ ഉണ്ട്..അത് കൂടാതെ അതിൻ്റെ അടുത്ത് തന്നെ ഒരു ടേബിൾ ഉണ്ട്..അതും തടി കൊണ്ട് തന്നെ നിർമിച്ചതാണ്..അത് ട്രോഫി വെക്കാൻ വേണ്ട് ഉണ്ടാക്കിയതാണ് എന്ന് കാണുമ്പോൾ തന്നെ മനസ്സിലാവും..അതിൽ നിറയെ പല തരത്തിലെ ട്രോഫികളും കാണാം..

എന്നെ ആകർഷിച്ചത് അതോകെയാണ്..ഞാൻ പതിയെ അതിൻ്റെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു..പല രൂപത്തിൽ ഉള്ള ട്രോഫികൾ..എല്ലാത്തിലും ഒരേയൊരു പേര് മാത്രം..ആരാധ്യ ശ്രീകുമാർ..നാടോടി നൃത്തം ഫസ്റ്റ്..ക്ലാസ്സിക്കൽ ഡാൻസ് ഫസ്റ്റ്..അങ്ങനെ പല പല ട്രോഫികൾ…

അതിൻ്റെ അപ്പുറത്ത് ഭിത്തിയിൽ കുറച്ച് ഫ്രെയിം ചെയ്ത ബ്ലാക്ക് ആൻ്റ് വൈറ്റ് ഫോട്ടോകൾ കണ്ടൂ..ആദ്യത്തേതിൽ കുഞ്ഞിൻ്റെ ഫോട്ടോ ആണ്.ഒരു പെൺകുഞ്ഞ് ആണ്.കുഞ്ഞുടുപ്പു ഒക്കെ ഇട്ട് മുട്ടിൽ നീന്തുന്നത്..അതിൻ്റെ അടുത്ത് എന്തൊക്കെയോ കളിപ്പാട്ടവും ആയി മല്ലിടുന്ന ഫോട്ടോ…പിന്നെ ഒരു പട്ടുപാവാട ഇട്ട ഫോട്ടോ.അതിൽ ആള് എണീറ്റ് നൽകുന്നുണ്ട്.മുടി രണ്ടും രണ്ടു കൊമ്പ് പോലെ കെട്ടി വെച്ചിട്ടുണ്ട്..പിന്നെ ഉള്ളതിൽ ചെറുപ്പത്തിലേ ഒരു ക്ലാസ്സിക്കൽ നൃത്തത്തിന് പോവാൻ ഒരുങ്ങി നിൽക്കുന്ന ഫോട്ടോ.അതിൽ മുടി ഒക്കെ കുറച്ചുകൂടി നീളം വെച്ചിട്ടുണ്ട്.കുണ്ടലങ്ങൾ എല്ലാം ഇട്ടു അത് മുൻപിലേക്ക് ഇട്ടിട്ടുണ്ട്…അതിൻ്റെ കൂടെ തന്നെ സമ്മാനം കൈയിൽ പിടിച്ച് നികുന്ന ഒരു ഫോട്ടോ കൂടി ഉണ്ട്…ഇതെല്ലാം ഞാൻ നോക്കി നിൽക്കുകയായിരുന്നു.

പെട്ടെന്നാണ് ചിന്നു ഓടി പഴയ കോണിപ്പടി ഇറങ്ങി എൻ്റെ അടുത്തേക്ക് വന്നത്..കണ്ടിട്ട് കരയാൻ വെമ്പി നില്കുന്നത് പോലെ ഉണ്ട്..കണ്ണ് ഒക്കെ നിറഞ്ഞ് നിൽക്കുന്നുണ്ട്.

“വാ ചേട്ടായി നമ്മുക്ക് വീട്ടിൽ പോവാം..”
വന്ന പാടെ പറഞ്ഞത് ഇതാണ്..

“എന്താ മോളെ…എന്ത് പറ്റി..? ചേച്ചിയെ കണ്ടില്ലേ..?”

സംശയം വിട്ടു മാറാതെ ഞാൻ അവളോട് ചോദിച്ചു..വന്നപ്പോ ഉള്ള അവളുടെ ഉത്സാഹം കണ്ട ഞാൻ ഇന്ന് വൈകുന്നേരം ആവുമ്പോഴേ തിരിച്ച് പോക്ക് ഉണ്ടാവൂ എന്ന്  മനസ്സിൽ ഓർത്തിരുന്നൂ.

“വേണ്ട… എനിക്ക്… ആരേം കാണേണ്ട..വാ നമ്മുക്ക് പോവാം ചേട്ടായി..”

അവൾക് നല്ലവണ്ണം സങ്കടം വരുന്നുണ്ട്..ഞാൻ ചിന്നുവിൻ്റെ ഒപ്പം പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി…വണ്ടി സ്റ്റാർട്ട് ചെയ്തപ്പഴാണ് അവിടുത്തെ അമ്മ ചായ ആയിട്ട് വന്നത്..ചിന്നു ആണെങ്കിൽ  വണ്ടിയിൽ കയറി എൻ്റെ പുറത്ത് കിടക്കുകയാണ് എന്ന് പറയാം..കണ്ണ് നിറഞ്ഞു വരുന്നതും അത് തുടയ്ക്കുന്നത് വരെ എൻ്റെ ഷർട്ടിലാണ്..ഞാൻ അവരോടു യാത്ര പോലും പറയാതെ വണ്ടി വിട്ടു പോന്നു…പകുതി ദൂരം പോന്നു കഴിഞ്ഞാണ് ഞാൻ പതിയ ചിന്നുവിനെ വിളിക്കുന്നത്..

“എന്താ ചിന്നു..?എന്താ പെട്ടെന്ന് പോന്നത്..?എന്തിനാ കരയുന്നത്?”

കുറച്ച് നേരം ഒന്നും അവള് മിണ്ടിയില്ല..എന്നിട്ട് പതിയെ പറയാൻ തുടങ്ങി…ഏങ്ങലടിച്ചു കൊണ്ടാണ്‌ എല്ലാം പറയുന്നത്.

“അത്…അത്.. ഞാൻ അങ്ങ് ചെന്നപ്പോ ചേച്ചി ഒരു റൂമിൽ ആയിരുന്നു..അത്  അകത്ത് നിന്ന് പൂട്ടി ഇട്ടിരുന്നു..ഞാൻ … ചിന്നുവാ ചേച്ചി..വാതിൽ തുറക്കൂ ചേച്ചി എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞിട്ടും ചേച്ചി വാതില് തുറന്നില്ല…ആദ്യം ചേച്ചി…ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല..പിന്നെ ചേച്ചി  പറഞ്ഞു…ചേച്ചിയ്ക്ക് ആരെയും കാണേണ്ടന്ന്…ആരും ചേച്ചിയെ ഇനി കാണാനും വരേണ്ടന്ന് പറഞ്ഞു..”

ഇതും പറഞ്ഞ് മുഴുവിക്കാൻ ആവാതെ അവള് എൻ്റെ പുറത്ത് കിടന്നു കരഞ്ഞു..ചിന്നു കരയുന്നത് എപ്പോ കണ്ടാലും എനിക്ക് സങ്കടം ആണ്..ഇപ്പോഴും എൻ്റെ സ്ഥിതി മറിച്ചല്ല…പിന്നെ അവളുടെ സങ്കടം അങ്ങനെ തന്നെ തീരട്ടെ എന്ന് ഞാനും വിചാരിച്ചു..