ഹരിചരിതം 4 [Aadhi] [Climax] 1145

ഉള്ളത്?? നേരാം വണ്ണം ഒരു സർക്യൂട്ട് നോക്കി വരയ്ക്കാൻ അറിയാത്ത താൻ ഒരു പുതിയ സർക്യൂട്ട് ഡിസൈൻ ചെയ്തു, വരച്ചു അതിൽ ഒരു തീസിസ് ചെയ്തില്ലേ… ?? ”

അതെ…പണ്ട് എന്തെങ്കിലും ചോദിച്ചാൽ അറിയില്ല എന്ന് തലയാട്ടി നിൽക്കുന്ന അവസ്ഥ എനിക്കില്ല, ഒരുവിധം എല്ലാ വിഷയങ്ങളെ കുറിച്ചുമുള്ള ഒരു ബോധം എനിക്കുണ്ടായിട്ടുണ്ട്..

” ആ കുട്ടി വീട്ടിൽ ഇരുന്നാൽ താൻ ഒന്നും ചെയ്യില്ല എന്നറിയാവുന്നത് കൊണ്ടാണ് ഞാൻ അവളെ പഠിപ്പിക്കാൻ നിർബന്ധിച്ചു പറഞ്ഞയച്ചത്..അല്ലങ്കിലും ഏതെങ്കിലും സോഫ്റ്റ് വെയർ കമ്പനിയിൽ കിടന്നു, പഠിച്ചതെല്ലാം മറക്കാൻ ഉള്ള ആളല്ല ആ കുട്ടി.. നല്ല വിവരം ഉള്ള കുട്ടിയാ.. അവളെ പോലുള്ളവരെ ആണ് ഈ നാടിനു ഒരു എഞ്ചിനീയർ ആയിട്ട് ആവശ്യം  ”

അടുത്ത അറിവ്.. അപ്പോൾസാർ പറഞ്ഞിട്ടാണ് ശ്രീ കോച്ചിങിനും പഠിപ്പിക്കാനും ഒക്കെ പോയത്…

ഉടൽ മുഴുവൻ തരിച്ചു ഒരക്ഷരം മിണ്ടാതിരിക്കുന്ന എന്നെ നോക്കിയിട്ട് ആന്റി സാറിനോട് പറഞ്ഞു..

” മതി അശോകേട്ടാ..  അവനെല്ലാം മനസിലായി… അശോകേട്ടൻ അവനെ കൊണ്ട് ചെന്നാക്കിയെ…നേരം ഒരുപാടായി… ” ആന്റി മോളെ എടുത്തുകൊണ്ട് അകത്തേക്ക് പോയി..ഞാനും ബാഗ് എടുത്തു പുറത്തേക്കിറങ്ങി.. സാർ കാറിൽ കേറി മുറ്റത്തിട്ടു വണ്ടി തിരിക്കുന്നുണ്ട്…

പുറത്തേക്ക് വന്ന ആന്റിയെ നോക്കി ” വരട്ടെ ” എന്ന് പറഞ്ഞു…

” ഇനി വരുമ്പോൾ രണ്ടാളും കൂടി വരണം.. ഞാനും ഫോട്ടോ കണ്ടിട്ടേ ഉള്ളൂ.. മോന് വേണ്ടി അശോകേട്ടനെ എന്തൊക്കെ പറഞ്ഞെന്നോ ആ കുട്ടി .. പാവം സത്യം അറിഞ്ഞപ്പോൾ എത്ര പ്രാവശ്യം സോറി എന്നും പറഞ്ഞു അശോകേട്ടന്റെ പിറകെ നടന്നെന്നോ… അവസാനം ഇതൊന്നും മോനോട് പറയരുത് എന്ന് സത്യം ചെയ്യിപ്പിച്ചാണ് അശോകേട്ടൻ ആ കുട്ടിയെ വിട്ടത്..മോന് വേണ്ടി കുറെ കഷ്ടപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്…

പോയിട്ട് വാ.. നാളെ പ്രെസെന്റേഷൻ അല്ലേ, നന്നായിട്ട് ചെയ്യ്.. ടെൻഷൻ ഒന്നും ഇല്ലാതെ.. ” എന്റെ മുഖത്ത് മൃദുവായി തട്ടിക്കൊണ്ട് ആന്റി പറഞ്ഞു.

നിറഞ്ഞു വന്ന കണ്ണുകൾ ഒന്ന് അടച്ചുതുറന്നു ഞാൻ സാറിന്റെ കൂടെ കാറിൽ ചെന്ന് കേറി.. കോളേജ് എത്തുന്ന വരെ രണ്ടാളും ഒന്നും സംസാരിച്ചില്ല.. ഞാൻ പുറത്തേക്ക് നോക്കി ഇരുന്നു.. എന്റെ ചുറ്റും എന്തൊക്കെ നടക്കുന്നു..അതൊന്നും തിരിച്ചറിയാൻ എനിക്ക് കഴിവില്ലാതായിപ്പോയോ?? ശ്രീക്ക് എന്നോടുള്ള സ്നേഹവും, അശോകൻ സാറിനു ഞങ്ങളോടുള്ള വാത്സല്യവും ഒന്നും തിരിച്ചറിയാൻ പറ്റാതായിപ്പോയി..

കോളേജിന് മുന്നിൽ കാർ ചെന്ന് നിന്നപ്പോൾ ആണ് യാഥാർഥ്യത്തിലേക്ക് മടങ്ങി വന്നത്..  ഞാൻ ഒരുപാട് ബഹുമാനത്തോടെ, അതിലുപരി സ്നേഹത്തോടെ അശോകൻ സാറിനെ നോക്കി.

” തന്നോട് ഇതൊന്നും പറയണം എന്ന് വിചാരിച്ചതല്ല, പക്ഷെ താൻ ഇതറിയാതിരുന്നാൽ വീണ്ടും ഒരു ലക്ഷ്യബോധം ഇല്ലാതെ കളിചിരിയായി നടക്കും എന്ന് അനിത സഖാവ് പറഞ്ഞു.. പിന്നെ നാളെ താൻ പ്രെസെന്റേഷനു ഹാളിൽ കേറുമ്പോൾ എങ്കിലും എന്നെ ശപിക്കാതെ കേറണം എന്ന് എനിക്കും തോന്നി…” എന്റെ നേരെ നോക്കി പറഞ്ഞുകൊണ്ട് സാർ സെന്റർ ലോക്ക് അൺലോക്ക് ചെയ്തു.

ഞാൻ ഒന്നും മിണ്ടാതെ പുറത്തിറങ്ങി..സത്യം പറഞ്ഞാൽ അത്രയും കാലം സാറിനെ വെറുത്തതിനും ശപിച്ചതിനും ഒക്കെ ആ കാലിൽ വീണു മാപ്പ് ചോദിക്കണം എന്നെനിക്കുണ്ടായിരുന്നു.. പക്ഷെ ഒന്നിനും കഴിയുന്നില്ല..