ആത്മഹത്യ ശ്രെമം [ആദിത്യൻ] 133

വല്യച്ഛന് എഴുന്നേറ്റ് എല്ലാവരോടും ആയി പറഞ്ഞു ഞങ്ങളെ നോക്കി

“”ഏയ് വേണ്ട ഞങ്ങൾ വരുമ്പോൾ കഴിച്ചു.. പിന്നെ എല്ലാരും പോയാൽ ഇവിടെ ആരാ “”

എന്റെ അമ്മ അതിന് മറുപടി പറഞ്ഞു അവിടെ സ്റ്റുളിൽ പോയിരുന്നു

“”ഇവിടെ ഞങ്ങൾ ഉണ്ടല്ലോ.. നിങ്ങൾ പോയി കഴിച്ചിട്ട് വാ.. ഞങ്ങൾ കുറച്ചു കഴിഞ്ഞു കഴിച്ചോളാം “”

ഞാൻ അങ്ങനെ പറഞ്ഞു അമ്മയെ അവരുടെ കൂടെ കാന്റീനിലേക് പറഞ്ഞു വിട്ടു എല്ലാവരും പോയി  ഞങ്ങൾ മാത്രം ആണ് ഇപ്പോൾ റൂമിൽ

കുട്ടിവിനെ നോക്കിയപ്പോൾ അവൻ കണ്ണടച്ച് കിടക്കുവാണ് എന്നാൽ ഉറക്കവുമല്ല

ഞാൻ അവന്റെ അടുത്തേക്ക് ചെന്ന് അവനെ ഒന്ന് തട്ടിവിളിച്ചു അതിന് അവന്റെ ഭാഗത്തു നിന്ന് പ്രതികരണം ഇല്ല ഒന്നുടെ വിളിച്ചപ്പോൾ നേരങ്ങിക്കൊണ്ട് വിണ്ടും പഴയത് പോലെ യാതൊരു അനക്കവുമില്ല

സൂര്യയെ നോക്കിയപ്പോൾ അവൻ ഇതൊക്കെ കണ്ടു ആകെ വിറഞ്ഞു കേറി നിൽകുവാണ് അവൻ ഈ ഒരു അവസ്ഥയിൽ ആയിപോയി ഇല്ലെങ്കിൽ കണക്കിന് ഒന്ന് കൊണ്ടെനെ

“”എടാ കോപ്പേ.. നീ ഉറങ്ങുവല്ല എന്ന് നല്ലോണം മനസ്സിലാവുന്നുണ്ട് മര്യാദയ്ക്കു കണ്ണ് തുറന്നോ ഇല്ലെങ്കിൽ ഉറപ്പായിട്ടും ഞാൻ തല്ലും “”

സൂര്യ അവന്റെ ക്ഷമയുടെ നെല്ലിപലകയും കണ്ടു അവസാനം എന്നോണം പറഞ്ഞു

ഇനിയും അനങ്ങിയില്ലേ പന്തിയല്ല എന്ന് കണ്ടു കുട്ടു കണ്ണ് തുറന്നു ഞങ്ങളെ എല്ലാരേയും നോക്കി

“”നീയെന്തിനാടാ ഞങ്ങളോട് മിണ്ടാതിരിക്കുന്നെ.. ഞങ്ങളെ ഫേസ് ചെയ്യാൻ നിനക്ക് ബുദ്ധിമുട്ട് ഉണ്ടാവും അറിയാം എന്നാലും നമ്മൾ തമ്മിൽ എന്തിനാ ഇങ്ങനെ ഒളിയും മറയും “”

ഞാൻ അവന്റെ അടുത്ത് ഇരുന്നു അവന്റെ തോളിൽ കൈവച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു

“”എടാ ഇങ്ങനെ ചാവാൻ നോക്കാൻ മാത്രം എന്താടാ നിന്റ പ്രശ്നം.. എന്ത് വിഷമം ഉണ്ടേലും ഞങ്ങളോട് ആരോടെങ്കിലും പറഞ്ഞൂടെ അല്ലാതെ തൂങ്ങാൻ നോക്കുവാനോ ചെയ്യണ്ടേ..ഞങ്ങൾ ഒക്കെ വെറുതെ ആണോ “”