അറിയാതെ പറയാതെ 1 [ജെയ്സൻ] 156

കഴിച്ചു കൊണ്ടു ഞാൻ കത്തി വെയ്ക്കാൻ തുടങ്ങി,

“ഇപ്പോഴല്ലേ മനസിലായത് അമ്മയുടെ കൈപുണ്യം ആണ് ഇവൾക്ക് കിട്ടിയത്” (ഖത്തറിൽ വെച്ചു പലപ്പോഴും അവൾ എനിക്ക് ആഹാരം കൊണ്ടു കൊണ്ടുതരുമായിരുന്നു, നല്ല കൈപുണ്യം ആണ് കക്ഷിക്ക്)
ഞാൻ അതു പറഞ്ഞു അഞ്ചുവിനെ നോക്കി പുള്ളിക്കാരി  വല്യ ഗമയിൽ ഇരിക്കുവാണ്.

ഞാൻ  അമ്മയോട് ചോദിച്ചു “ഇതൊക്കെ മോള് വരുന്നത് പ്രമാണിച്ചാണോ,??”

“ഞങ്ങൾക്ക് അവൾ അല്ലേ ഉള്ളത്, അവള് കാരണമാണ് ഇങ്ങനെ ഞങ്ങൾ ജീവിക്കുന്നത്.” എന്നു ആ അമ്മ ഗദ്ഗദത്തോടെ പറഞ്ഞപ്പോൾ എനിക്ക് അവളോട് ഉള്ള ബഹുമാനം കൂടി, ഞാൻ അവളെ പാളി നോക്കി, അവളുടെ മിഴികൾ നിറയുന്നത് ഞാൻ കണ്ടപ്പോൾ ചോദിക്കേണ്ടിയിരുന്നില്ല എന്നു മനസ്സിൽ തോന്നി…

അമ്മയുടെ കൈപുണ്യം കൊണ്ട്, പതിവിലും കൂടുതൽ ചോറു ഞാൻ കഴിച്ചു…

ചോറു കഴിച്ചു കഴിഞ്ഞതും അമ്മ പായസം കൊണ്ടുവന്നു അരിയും ശർക്കരയും ചേർത്തുണ്ടാക്കിയത് .. എന്റെ പൊന്നു സാറേ ഒന്നും പറയണ്ട അസാധ്യ രുചി ആയിരുന്നു…

എല്ലാം കഴിഞ്ഞപ്പോ എനിക്ക് ഇരുന്ന കസേരയിൽ നിന്നും എഴുന്നേൽക്കാൻ നന്നേ പാടുപ്പെട്ടു.. അതുപോലെ കഴിച്ചു…. വയർ അറിഞ്ഞു കഴിക്കണം എന്നു പഴമക്കാർ പറഞ്ഞത് ഓർത്തു പോയി

അനുകുട്ടൻ എന്ന ഒരു മുറിയിൽ കൊണ്ടുപോയി  “ചേട്ടായി കുറച്ചുനേരം കിടന്നോ പിന്നെ പോകാം ”

അപ്പൊ അമ്മ ചോദിച്ചു “മോനു ഇന്ന് പോകണോ?” അതിനു അഞ്ചു ആണ് മറുപടി പറഞ്ഞത്,
“അവനു ഇന്ന് എന്തൊക്കെയോ പരിപാടി വീട്ടിൽ ഉണ്ടെന്നു പറഞ്ഞു.”