അറിയാതെ പറയാതെ 1 [ജെയ്സൻ] 155

“ഇന്നാ വീട്ടിൽ വിളിച്ചു പറ ഇവിടെ എത്തിയെന്ന്” എന്റെ മൊബൈൽ അവളുടെ കയ്യിലേക്ക് നീട്ടിക്കൊണ്ടു ഞാൻ പറഞ്ഞു.

“നീ ഇതിന്റെ ഇടക്ക് കണക്ഷനും എടുത്തോ??”

“അതു പഴയ സിം ആണ് ഇടക്കിടെ റീചാർജ് ചെയ്യുമായിരുന്നു, ഭാഗ്യം ആക്റ്റീവാണ്‌. നീ വിളിച്ചു പറ അല്ലെങ്കിൽ അമ്മയും അനിയനും വിഷമിക്കും”

“അതു ശരിയായ” എന്നും പറഞ്ഞു അവൾ മൊബൈൽ വാങ്ങി വിളിച്ചു പറഞ്ഞു, ഞങ്ങൾ അങ്ങോട്ട് വരുന്ന കാര്യം.

10 മിനിറ്റ് കഴിഞ്ഞു അവളുടെ സ്ഥലത്തേക്ക് പോവുന്ന ആനവണ്ടി വന്നു നിന്നു തിരുവനന്തപുരം കൊല്ലം ആര്യങ്കാവ് FP…

“ഡി ദേ ബസ് വന്നു”

അവൾ പെട്ടെന്ന് തൊണ്ടിക്കൊണ്ടിരുന്ന ഫോൺ എടുത്തു ബാഗിൽ വെച്ചുകൊണ്ട് ,ചടഞ്ഞു എഴുന്നേറ്റു. ഞാൻ ഞങ്ങളുടെ രണ്ടുപേരുടെയും ട്രോളികൾ എടുത്തു ബസിൽ കയറ്റി അവിടെനിന്നും  യാത്രയായി, അവൾ  വിൻഡോ സീറ്റ് കരസ്ഥമാക്കി ഞാൻ തൊട്ടടുത്തും.  അങ്ങനെ തലസ്ഥാന നഗരിയെ പിന്നിട്ട്  നമ്മുടെ വികാരമായ ആനവണ്ടി കുതിച്ചു പായുവാണ്,  അങ്ങനെ  ഏകദേശം 11 ആയപ്പോൾ പുനലൂർ കഴിഞ്ഞു ..പിന്നീട് അങ്ങോട്ട് നല്ല നയനമനോഹരമായ കാഴ്ചകളാണ് . പുതുക്കി പണിത കണ്ണറ പാലങ്ങളും ഇടതൂർന്ന മരങ്ങളും എല്ലാം ഒരു മായലോകം പോലെ, നാട്ടിൽ തിരിച്ചെത്തിയത് ഓർത്ത് സന്തോഷിച്ചു . 12 നു മുൻപ് ഞങ്ങൾ ആര്യങ്കാവിൽ എത്തി. അവിടെ ഞങ്ങളെ കാത്ത് അവളുടെ അനിയൻ അനുകുട്ടൻ സൈക്കിളുമായി നിന്നിരുന്നു.

അവളെ കണ്ടപ്പോൾ തന്നെ “യേച്ചി” എന്നു പറഞ്ഞു കൊണ്ട് അവളെ ഓടി വന്നു കെട്ടിപിടിച്ചു… “അനുകുട്ടാ” എന്നു വിളിച്ചു അവളും ഒരുമാതിരി അവാർഡ് പടം പോലെ…..
“നീ ഒത്തിരി ആയോ വന്നിട്ട് ”

“ഇല്ലേച്ചി,5 മിനുട്ട് ആയി”

ട്രോളി ബാഗ് രണ്ടും സൈക്കിളിൽ വെച്ചു കെട്ടി ഞാൻ പതുക്കെ ഉരുട്ടി.