അറിയാതെ പറയാതെ 1 [ജെയ്സൻ] 156

“അനുകുട്ടാ എന്തൊക്കെയാ വിശേഷങ്ങൾ” ഞാൻ അവനോട് ചോദിച്ചു.

“ഒന്നുമില്ല ചേട്ടായി സുഖം ചേട്ടായി, ഇന്ന് ഇനി ചേട്ടായി പോകേണ്ട, നാളെ പോകാം. നമുക്കു ഇവിടെ റോസ് മലയും തെന്മലയും പാലരുവിയും ഒക്കെ കണ്ടിട്ട് പോകാം…”

“അനുകുട്ടാ ചേട്ടായി പോയിട്ട് പിന്നെ ഒരു ദിവസം വരാം. ”

ഞങ്ങളുടെ പറച്ചിൽ കേട്ടു അവളും  ചോദിച്ചു “നിനക്കു ഇന്നിവിടെ നിന്നിട്ട് നാളെ പോയാൽ പോരെ?”

“ഇല്ലെടി കുറച്ചു കാര്യങ്ങൾ ഉണ്ട് വീട്ടിൽ. ഞാൻ പിന്നെ ഒരു ദിവസം വരാം..”(സത്യത്തിൽ ഒരു തേങ്ങയും ഇല്ലെന്ന് എനിക്ക് അറിയാം, എന്നാലും നമ്മുടെ വില കള്ളയരുതല്ലോ?)

“ഓ വല്യ ജാഡ”

“എന്നാൽ അങ്ങനെ”

ഇവൾക്ക് ഇതൊക്കെ മനസിലായോ? എന്നു മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു കൊണ്ട് എന്റെ സൈക്കിൾ ഉരുട്ടു യജ്ഞം തുടർന്നു

(ഇതിന്റെ ഇടയിൽ വീട്ടിൽ നിന്നും അമ്മ വിളിച്ചു “എപ്പോഴാ മോനെ നീ എത്തുന്നത്” എന്നു ചോദിച്ച് ഞാൻ പറഞ്ഞു “രാത്രിയാവും അമ്മേ, ഇപ്പൊ അഞ്ജുവിന്റെ വീട്ടിലേക്കു പോവാണ്” എന്നു പറഞ്ഞു “എന്ന ശെരി” എന്നു പറഞ്ഞു ഫോൺ വെച്ചു.)

സംസാരിച്ചു വീടെത്തിയത് അറിഞ്ഞില്ല.

സ്റ്റാൻഡിൽ നിന്നും കഷ്ടിച്ചു 300 മീറ്റർ അത്രേയുള്ളൂ അവളുടെ വീട്ടിലേക്കു, ഒരു കൊച്ചു വീട് (എനിക്ക് ഒത്തിരി ഇഷ്ടമായി) മുറ്റത്തൊരു പൂന്തോട്ടവും അതിൽ നിറഞ്ഞു ചാമ്പങ്ങ നിറഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന ചാമ്പമരവും അതിന്റെ അടുത്ത് പേരമരവും. ഞങ്ങൾ ആ വീടിനോടു അടുത്തപ്പോൾ കിളികളുടെ കലപില ശബ്ദങ്ങളും വല്ലാത്ത പോസിറ്റീവ് എനർജി തന്നെയായിരുന്നു…