അരികിൽ ആരോ
Arikil Aaaro | Author : Poombatta Girish

” യാത്ര….
ചില യാത്രകൾ അങ്ങനെയാണ് എന്തോ ചില കാരങ്ങങ്ങളാൽ മനസിൽ തങ്ങി നിൽക്കും”
ട്രെയിനിലെ ഏകാന്തതയിൽ നിന്നും കര കയറാൻ വായിച്ച പുസ്തകത്തിൽ ആകർഷിച്ച വരികൾ…
ഒരു പക്ഷെ തന്റെ ജീവിതത്തിലെ ഈ യാത്ര അത്തരത്തിൽ ഒന്നു ആവുമായിരിക്കും കിരൺ മനസ്സിലോർത്തു..
അമ്മ പറഞ്ഞുകേട്ടിട്ടുള്ള അറിവുകൾ മാത്രം ഉള്ള തന്റെ നാട്…
അവടെ തന്നെ കാത്തിരിക്കുന്നത് എന്തായിരിക്കും…?
സമയത്തെ കീറി മുറിച്ചു കൊണ്ട് ട്രെയിൻ നീങ്ങി കൊണ്ടിരുന്നു ലക്ഷ്യബോധമുള്ള ഒരു യാത്രയായി ട്രെയിനും ലക്ഷ്യമില്ലാത്ത മറ്റൊരു യാത്രയായി നായകന്റെ മനസ്സും എങ്ങോട്ടോ നീങ്ങി…
ട്രെയിനിന്റെ ചൂളം വിളികളും മറ്റാരുമില്ലാത്ത കമ്പാർട്ട്‌മെന്റ് ലെ ഏകാന്തതയും അവനെ ഉറക്കത്തിലേക്ക് ക്ഷണിച്ചു..
കണ്ണുകൾ പതിയെ അയഞ്ഞു മനസ്സ് ഭൂതകാലത്തിലേക്ക് തിരിച്ചു…

“നീ അവളെ ഒന്ന് വിളിച്ചു നോക്ക്…”
“എന്തിന് ..?നാളെ കഴിഞ്ഞാൽ അവളുടെ കല്യണമാണ് ഇപ്പൊ വിളിച്ചിട്ട് എന്തു ചെയ്യാനാ..”
“നീ ഒന്ന് വിളിക്ക്..”
“വേണ്ട..”
“എനിക്ക് ആദ്യം എന്റെ പുസ്തകം ഇറക്കണം..”
“നിനക്ക് പ്രാന്താണ് എൻജിനീയറിങ് പഠിച്ചത് ഇങ്ങനെ വെട്ടിയും കുത്തിയും എഴുതി ജീവിതം തീർക്കാനാണോ…നിന്റെ ഈ എഴുത്ത് കാരണം ആദ്യം നിന്റെ കരിയർ പോയി ഇപ്പൊ അവളും ഇനിയും വേണോ ..”
എന്തൊക്കെയോ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു അരവിന്ദ് വാതിൽ കൊട്ടിയടച്ചു പുറത്തേക്ക് പോയി…
തന്നെ തന്നെക്കാൾ നന്നായി അറിയാവുന്ന ഒരേ ഒരു സുഹൃത്ത്..
ഇപ്പോ അവനും തന്നെ മനസിലാക്കുന്നില്ലല്ലോ എന്ന ആവലാതി അവന്റെ മനസ്സിൽ ഉരുപ്പെട്ടു…
മേശയുടെ മുകളിൽ എഴുതിത്തീർത്ത തന്റെ ആദ്യ നോവലിലേക്ക് അവൻ ഒന്ന് നോക്കി…
ഇതിന് വേണ്ടി ആയിരുന്നല്ലോ ഇതെല്ലാം…?
കിരൺ…കിരൺ…ചോര..ചോര ആരൊക്കെയോ എന്തൊക്കെയോ പറയുന്നു ഇതേതാണ് സ്ഥലം ഹോസ്പിറ്റൽ ആണോ എല്ലാം ഒരു അവ്യക്തത എന്താണ് നടന്നത് …
“ക്ലിങ്”…
ഒരു കുപ്പി നിലത്തു വീണുടയുന്ന ശബ്‌ദം…

കിരൺ ഞെട്ടി കണ്ണു തുറന്നു…
അവന്റെ ശ്വാസമിടിപ്പ് കൂടി കണ്ണുകളിൽ എന്തോ ഒരു ഭയം വന്നു നിറഞ്ഞു…
വിയർപ്പ് തുള്ളികൾ നെറ്റിയിൽ ഉൽഭവിച്ച് പതനം ആരംഭിച്ചു..

ട്രെയിൻ ഇപ്പഴും ഇരുട്ടിനെ കീറി മുറിച്ചു നീങ്ങി കൊണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു ബാഗ് തുറന്നു വെള്ളമെടുത്തു 2 വാ കുടിച്ച ശേഷം അവൻ ജനലിലൂടെ പതിയെ രാത്രി കാഴ്ചകൾ ആസ്വദിക്കാൻ തുടങ്ങി…!!
പതിയെ വീണ്ടും ഉറക്കം അവനെ മാടി വിളിച്ചു…
പാതി അടഞ്ഞ മിഴികളിൽ അവൻ കണ്ടു തന്റെ അരികിൽ നിൽക്കുന്ന അവ്യക്തമായ ഒരു നിഴൽ രൂപം….
തോന്നലാണോ..
ആവും അല്ലാതെ ഇവടെ വേറെ ആര് വരാനാ….
അവസാന സ്റ്റേഷനിൽ നിന്നും ആരും ഈ കമ്പാർട്ട്‌മെന്റിലേക്ക് കയറിയിട്ടില്ല…
അതിന് ശേഷം പിന്നെ ട്രെയിൻ എവിടെയും നിർത്തിയിട്ടുമില്ല…
തോന്നൽ തന്നെ…
തന്റെ അരികിൽ നിൽക്കുന്ന ആ രൂപം ചലിക്കുന്നുണ്ടല്ലോ…
ആരാ അത്…
അവൻ കണ്ണു തിരുമ്മി എഴുന്നേറ്റ് ചുറ്റും നോക്കി..
ഇല്ല ആരുമില്ല…
പക്ഷെ അതുവരെ ഇല്ലാത്ത എന്തോ ഒരു മനോഹര വാസന അവടെ തങ്ങി നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു…
ഇതുവരെ നായകൻ അറിയാത്ത ഒരു പുതു വാസന…
(തുടരും)