അപരാജിതൻ 4 [Harshan] 6731

ഒരല്പ്പം  നേരം അവളെ നോക്കി, കണ്ണു തുടച്ചു കൊണ്ട് അപ്പു തിരികെ നടക്കുവാൻ തുടങ്ങി.

അപ്പു……………….പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു കൊണ്ട് തന്നെ പാറു അവന്റ്റെ പുറകെ ഓടി അവനരികിൽ ചെന്നു ,പുറകിൽ നിന്നും അവനെ കെട്ടിപിടിച്ചു.

 

ഞാൻ മരിച്ചു പോയാലോ……….. …ഒരു ദയനീയതയോടെ അവൾ ചോദിച്ചു..

 

അയ്യോ അങ്ങനെ ഒക്കെ പറയല്ലേ ,, എന്റ്റെ പാറു മരിക്കണ്ട ,,,,,,,,,,,,,,,,എനിക്ക് അത് സഹിക്കില്ല.

 

എന്റെ അപ്പു എന്നിൽ നിന്ന് അകന്നു പോയാൽ അത് പാറൂന്റെ മരണം ആണ്,

 

ഒന്നുകിൽ അപ്പു പാറൂനെ മരണത്തിനു കൊടുത്തു പോ ,,,..

 

അപ്പു ഒന്നും മിണ്ടാൻ ആകാത്ത അവസ്ഥയില്‍ ആണ്.

 

അവൻ അവിടെ തന്നെ നിന്ന് പോയി.

 

എന്തെ അപ്പൂന് പോകണ്ടേ ?  പൊക്കോ ,,,, ഈ പാറൂനെ ഇട്ടേച്ചു പോ……പിന്നെ ഒരിക്കലും അപ്പു പാറൂനെ കാണില്ല നോക്കിക്കോ…അപ്പുനു ശരിക്കുമുള്ള സ്നേഹമല്ല ,

 

അതുകേട്ടപ്പോ അവൻ വീണ്ടും ഏങ്ങലടിച്ചു കരഞ്ഞു , താഴേക്ക് ഇരുന്നു പോയി , തലക്കു കൈ കൊടുത്തു അവനു വാക്കുകൾ കിട്ടുന്നില്ല

 

അവൻ ആകാശത്തേക്ക് നോക്കി കൈ ഉയർത്തി ,,, പൊട്ടി കരഞ്ഞു കൊണ്ട് തന്നെ

 

ഒന്ന് ഒന്നു പറഞ്ഞു കൊടുക്ക് ലക്ഷ്മി അമ്മെ ,,,എന്റ്റെ സ്നേഹം സത്യമാണോ എന്ന് …

 

അതൊന്നു പറഞ്ഞു മനസിലാക്കിക്കാൻ ആരുമില്ലലോ ,,,, അവൻ പൊട്ടി പൊട്ടി കരഞ്ഞു

തലയ്ക്കു കൈ കൊടുത്ത ഇരുന്നു കരഞ്ഞു.

 

എങ്ങനാ ഞാൻ എന്റെ പാറൂനെ   മരണത്തിനു കൊടുക്കുക ? ഞാൻ കൊടുക്കില്ല പിന്നെ എന്തിനാ ഞാൻ എന്റെ ജീവ൯ കൊണ്ട് നടക്കുന്നത്, എന്റെ പാറൂന്റെ  ജീവന്‍  ഇല്ലാതെ ആകാൻ ആണെങ്കിൽ…

 

പാറു ,,,,,,,,,,,,,,, അപ്പൂന് നിന്നെ ഒരുപാട് ഒരുപാട് ഇഷ്ടം ആണ് പാറു , പറയാന്‍ അറിഞൂടാ,,, അപ്പൂന് എന്തോരം പാറൂനെ ഇഷ്ടം ആണെന്ന്… അവന്‍ വിതുമ്പി  കരഞ്ഞു.

 

അപ്പു പതുക്കെ എഴുന്നേറ്റു ,

 

പാറു അവനെ നോക്കി.

 

പിന്നെ എന്തിനാടാ പന്ന പെട്ടതലയ, മരമാക്രി , ഉണ്ടക്കണ്ണാ ,,,,എന്നെ ഇട്ടെച്ചു പോകണതു?

അവൾ സങ്കടവും ദേഷ്യവു൦ കൊണ്ട് അവള്‍ ചോദിച്ചു. കരയുന്നുമുണ്ട് പാവം.

 

അവന്റെ കണ്ണുകൾ വീണ്ടും ഈറനനിഞ്ഞു അവൾ വേഗതയിൽ അവന്റെ മുന്നിലേക്ക് വന്നു.

കരയല്ലേ അപ്പു ,,,,,, എന്റെ അപ്പു കരയണ്ട ,,,, അവൾ പതുപതുത്ത കൈകൾ കൊണ്ട് അവന്റെ കണ്ണീർ തുടച്ചു,

“നീ എന്റെയാ ……അപ്പു ഈ പാറൂന്റെയാ

 

അങ്ങനെ പാറൂനെ ഇട്ടേച്ചു പോകാൻ ഈ പാറു സമ്മതിക്കില്ല.”

 

അവൾ തന്റ്റെ കാൽവിരലുകൽ ഊന്നി മുഖം ഉയർത്തി അപ്പുവിന്റെ മുഖം തന്റെ ഇരു കൈകള്‍ കൊണ്ടു പിടിച്ച് അവന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി, അവന്റെ മുഖം കൈകള്‍ കൊണ്ട് താഴേക്കു താഴ്ത്തി അവന്റെ കണ്ണുകളിൽ മൃദുവായി ചുംബിച്ചു, അപ്പുവിന്റെ നിറഞ്ഞൊഴുകുന്ന കണ്ണീര്‍ അവളുടെ ചുണ്ടുകളെ നനയിപ്പിച്ചു. ആ കണ്ണീരിന്റെ നനവ് അവളുടെ നാവില്‍ അവള്‍ ഏറ്റുവാങ്ങി,

 

വീണ്ടും അവള്‍ അപ്പുവിന്റെ ഇരുകണ്ണുകളെയും ചുംബിച്ചു,

 

പിന്നെ കവിളുകളില്‍ , നെറ്റിയില്‍ , താടിയില്‍, ചെവിയില്‍ , കഴുത്തില്‍ ,

 

ഒടുവില്‍ അവളുടെ ചുണ്ടുകള്‍ അപ്പുവിന്റെ ചൂണ്ടുകളുടെ അടുത്തേക്ക് വന്നു ,

 

തൊട്ട് തൊട്ടില്ല എന്ന മട്ടില്‍, അപ്പു എന്ന സ്നേഹത്തിന് മുന്നില്‍ ഒരു ഭ്രാന്ത് പിടിച്ചവളെ പോലെ പാറു തന്റെ അധരങ്ങള്‍ അപ്പുവിന്റെതുമായി കൂട്ടി ചേര്ത്തു ,ഉള്ളില്‍ എരിഞ്ഞു കത്തുന്ന പ്രണയത്തിനെ തീവ്രതയില്‍ അവന്റ്റെ ചൂണ്ടുകളുടെ നിര്ത്താതെ അവള്‍  പാനം ചെയ്തു, അവരുടെ ഉള്ളിലെ അഗാധമായ പ്രണയം ചൂണ്ടുകളിലൂടെ പരസ്പരം അലിഞ്ഞു ചേരുന്ന ഉമിനീരിലൂടെ അവര്‍ പങ്ക് വെച്ചു.

 

അപ്പു അവളെ പുറത്തു തന്റ്റെ  കൈകള്‍ കൊണ്ട് ആഞ്ഞു  മുറുക്കി പിടിച്ചു തന്നിലേക്ക് വലിച്ചു ചേര്ത്ത്  പിടിച്ചു.അവരുടെ ദേഹത്ത് മഞ്ഞു തുള്ളികൾ പൊഴിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു , വീടിനു പുറത്തെ കത്തിച്ച വിളക്ക് പോലും നാണം കൊണ്ടാണോ അതിനെ നാളം പതുക്കെ മങ്ങി.

 

അത് കണ്ടു മാനത്തു ആ നക്ഷത്രം ഒരുപാട് ഒരുപാട് മിന്നുകയാണ് , മിന്നുന്നതല്ല പാവം കരയുന്നതാണ് സന്തോഷം കൊണ്ട്,  അപ്പുനു അവന്റെ പാറുവിനെ കിട്ടി എന്ന സന്തോഷത്തിൽ , അപ്പു ഇനി തനിച്ചല്ല എന്ന ആശ്വാസത്തിൽ , ആ ‘അമ്മ നക്ഷത്രം.

 

അപ്പുവിന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകി , ആ നനവ്  അപ്പുവിനെ തന്റെ ഉറക്കത്തിൽ നിന്നും എഴുന്നേൽപ്പിച്ചു.

 

എല്ലാം സ്വപ്നം ആയിരുന്നു , അവൻ  കരഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു.

 

വേണ്ടാ പാറു ഇത്രേം ഒന്നും അപ്പുവിന് ഒരു മോഹവുമില്ല , ഇങ്ങനെ സ്നേഹിക്കുകയും വേണ്ട ,എത്ര വേണേലും ദേഷ്യപ്പെട്ടോ , അപ്പുനെ തല്ലിക്കൊ , പക്ഷെ കൂടെ എപ്പോളും ഉണ്ടായാൽ മാത്രം മതി

അതിൽ കൂടുതൽ ഒന്നും വേണ്ടാ,,,,, അവൻ സമീപത് അവൻ സൂക്ഷിച്ചു വെച്ച അവളുടെ പാദുകങ്ങൾ കയ്യിൽ എടുത്തു , അമർത്തി ചുംബിച്ചു , ഇത്രേം വലിയ ആഗ്രഹം ഒന്നും ഇല്ല , ആരും അറിയാതെ എന്റെ പാറു പോലും അറിയാതെ ഒരുപാട് ഒരുപാട് സ്നേഹിക്കാൻ അനുവദിച്ചാൽ മാത്രം മതി ,,,,അതിൽ കൂടുതൽ ഒന്നും വേണ്ട….

 

അവൻ ആ പാദുകങ്ങളെ കണ്ണുകളോട് ചേർത്തു , അവന്റെ ചൂട് കണ്ണീർ ആ പാദുകങ്ങളെ ഒരുപാട് നനയിക്കുന്നതായിരുന്നു…

 

ഒരുപാട് ഒരുപാട് സ്നേഹം ആണ് അവനു അവളെ , അവന്റെ ദേവിയെ….

ഒരുപക്ഷെ ,,,,

 

ഒരുനാൾ ഈ സ്വപ്നം സത്യമാകട്ടെ ,,,,,

 

<<<<<<<<<<<O>>>>>>>>>>>>>>>

അതിരാവിലെ തന്നെ  അപ്പു ഉണർന്നു പക്ഷെ ആ സ്വപ്നം ഏതാണ്ട് അവന്റെ ഉള്ളിൽ നിന്നും മായ്ക്കപ്പെട്ടിരുന്നു, എന്തോ എവിടെയോ കുറച്ചു ഓർമ്മകൾ മാത്രം..കുളിച്ചു റെഡി ആയി, തറവാടിന്റെ പൂമുഖത്തേക്കു ചെന്നു, ഒരു പത്തു ഇരുപതു മിനിറ്റുകൾക്കുള്ളിൽ മാലിനിയും ശ്രീയയും റെഡി ആയി വന്നു.

അപ്പുവിനെ കണ്ടപ്പോ പാറുകുട്ടി സ്ഥിരം ചുണ്ടു കൂർപ്പിച്ചു ഇടം വലം കിറി കൊട്ടി കാണിച്ചു.

മിടുക്കി ആണ് അവന്റെ പാറു, ഒരു നീല നിറത്തില്‍ ഉള്ള ദാവണി ആണ് ധരിച്ചിരിക്കുന്നത്.ഒരുപാട്  സന്തോഷം ആയി അപ്പുനു. ശ്രീയയുടെ കാർ തന്നെ എടുത്തു.

 

അങ്ങനെ കാർ നീലാദ്രി യെ ലക്ഷ്യമാക്കി മുന്നോട്ടു കുതിച്ചു, അവിടെ നിന്നും ഒരു ഇരുന്നൂറു കിലോമീറ്റർ എങ്കിലും ഉണ്ടാകും , ബോർഡർ നോട് ചേർന്നാണ്, രാവിലത്തെ തണുത്ത കാലാവസ്ഥയും ഒക്കെ ആ യാത്ര ഒരുപാട് കുളിരണിയിച്ചു,

 

അഞ്ചു മണിക്ക് അവിടെ നിന്ന് പുറപ്പെട്ടതാണ് , ഇടയ്ക്കു ബ്രേക്ക് ഫാസ്റ്റ് കഴിക്കാനായി വണ്ടി നിർത്തുകയും ചെയ്തു.ഭക്ഷണമൊക്കെ കഴിചു ഒന്ന് ഫ്രഷ് ആയി അവർ യാത്ര തുടർന്നു.ഏതാണ്ട് നാല് മണിക്കൂർ കഴിഞ്ഞു  അവർ നീലാദ്രി എത്താറായി.

 

വണ്ടിയിൽ പോകുമ്പോ സൂര്യപ്രകാശത്തിൽ നീലനിറമണിഞ്ഞ കുന്നുകൾ ദൂരെ നിന്ന് തന്നെ അവർക്കു കാണാൻ സാധിച്ചു, അതെ അത് തന്നെ നീലാദ്രി പർവ്വത നിരകൾ. നയനാനന്ദകരമായ കാഴ്ചകൾ  ആ പോകും വഴിയുള്ള വെള്ള ചാട്ടം അരുവികൾ മരങ്ങൾ നീല നിറമണിഞ്ഞ കുന്നുകൾ ഭൂമിയിലെ ഒരു സ്വർഗ്ഗം തന്നെ ആണ് നീലാദ്രികുന്നുകൾ.

 

 

അവിടെ ആണ് അവിടത്തെ വലിയ കുന്നിൻ മുകളിൽ ഉള്ള മൃത്യുഞ്ജയമഹാരുദ്ര ക്ഷേത്രം

ആ കാഴ്ചകൾ കാണുവാൻ ആയി ഉറങ്ങി കിടന്നിരുന്ന ശ്രീയയെ മാലിനി വിളിച്ചു എല്ലാം കാണിച്ചു, ഒരുപാട് മനോഹരവുമായ കാഴ്ചകൾ , അതൊക്കെ കണ്ടു ശ്രീയ തില്ലടിച്ചു പോയി.

കൊച്ചമ്മെ …………………….

എന്താ അപ്പു ………….

കൊച്ചമ്മ ഈ നീലാദ്രി കുന്നുകളെ കുറിച്ചുള്ള കഥകള്‍ ഒക്കെ അറിയുമോ?

 

അതൊന്നും ഇല്ല അപ്പു …നീല നിറം ആണ് എന്ന് മാത്രേ കേട്ടിട്ടുള്ളു….

 

മിണ്ടാതെ ഇരുന്നു വണ്ടി ഓടിക്കടാ പെട്ടതലയാ ………………ശ്രീയ അവനെ ഒന്ന് ചൂടാക്കി.

 

മാലിനി ചെവിയിൽ അവളെ വിലക്കി , വെറുതെ ഇരി പൊന്നു , ചിലപ്പോ അവൻ മാനസ മൈന പാടിയാലോ.

അത് കേട്ട് ശ്രീയ ഒന്ന് ഞെട്ടി ,

 

വേണ്ട അവനെ വെറുതെ ചൂട് പിടിപ്പിക്കണ്ട,,,

 

കൊച്ചമ്മേ …………

 

ഈ നീലാദ്രി യെ കുറിച്ച് എനിക്കറിയാവുന്ന കുറച്ചു കാര്യങ്ങൾ പറഞ്ഞു തരട്ടെ…

 

ഓ സമാധാനം,,,,  പാട്ടല്ലല്ലോ …. നീ പറ അപ്പു … മാലിനി പറഞ്ഞു.

 

പേര് പോലെ തന്നെ നീലാദ്രി അതായത് നീല (നിറം) അദ്രി (പർവതം) , നീല നിറമുള്ള പർവത നിരകൾ എന്നാണ് ,

 

കൊച്ചമ്മ കേട്ടിട്ടുണ്ടോ മാർക്കണ്ഡേയൻ എന്ന കുട്ടിയെ കുറിച്ച്.

ഇല്ലല്ലോ

 

ഇല്ലേ ..അത് കഷ്ടയീലോ…എന്നാ ഞാൻ  പറഞ്ഞു തരാം.

 

ശ്രിയ വലിയ ശ്രദ്ധ കൊടുക്കാതെ ആണെങ്കിലും  സംസാരിക്കുന്നത് കേട്ടിരുന്നു.

 

പണ്ട് അതായത് പണ്ട് പണ്ട് പണ്ട് മൃകണ്ഡു എന്നൊരു ബ്രാഹ്മണൻ ഉണ്ടായിരുന്നു , അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഭാര്യ മരുധ്വതി. രണ്ടുപേരും ശിവഭക്തർ ആയിരുന്നു , വിവാഹം കഴിഞ്ഞിട്ടും അവർക്കു കുട്ടികൾ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.അവർക്കു  വിഷമം ആയിരുന്നു , അവര് പ്രാർത്ഥയും ജപവും ഒക്കെ ആയി അങ്ങനെ വിഷമിച്ചു മുന്നോട്ടു പോകുമ്പോ ആണ് ഒരു പ്രായമുള്ള സന്യാസി അവരുടെ  വീട്ടിൽ വരുന്നത്, അദ്ദേഹത്തിന് വേണ്ട  എല്ലാ സൗകര്യങ്ങളും  കൊടുത്തു, അദ്ദേഹം തിരികെ പോകും വഴി  ഒരു കാര്യം തിരക്കി , നിങ്ങൾക്ക് ദീർഘായുസി ആയ ഒരു അധമൻ ആയ പുത്രൻ വേണോ അതോ ഉത്തമനായ ഒരു അല്പായുസ്സി ആയ പുത്രനെ വേണോ എന്ന്.അവർ പറഞ്ഞു  അല്പായുസ്സി ആണെകിലും നല്ല ഒരു മകനെ മതി എന്ന് ,അങ്ങനെ ആകട്ടെ , അവനു പതിനാറു വയസ്സുവരെ മാത്രമേ ആയുസ്സ് ഉണ്ടാകൂ എന്ന് പറഞ്ഞു അനുഗ്രഹിച്ചു ആ സന്ന്യാസി  അവിടെ നിന്നും മറഞ്ഞു.

അങ്ങനെ അവർക്കു ഒരു മകൻ ജനിച്ചു, അവന്റെ പേര് മാർക്കണ്ഡേയൻ എന്ന്. അവന്റെ മാതാ പിതാക്കളെ പോലെ അവനും ഒരു ശിവ ഭക്തൻ ആയിരുന്നു. സകല ശാസ്ത്രങ്ങളും  വേദങ്ങളും  ഒക്കെ  പഠിച്ചെടുത്തു.

അവനു പതിനഞ്ചു വയസ്സായപ്പോൾ മാതാപിതാക്കൾ ഒരുപാട് സങ്കടത്തിൽ ആയി, കാരണം തന്റെ മകൻ ഇനി ഒരു വര്ഷം കൂടെ അല്ലെ ഉണ്ടാകൂ വിഷമത്തിൽ ..

അപ്പു നിർത്തി .

 

എന്നിട്ടു എന്ത് പറ്റി ?

 

ചോദിച്ചത് ശ്രിയ ആണ് ,

 

കഥ കേട്ടപ്പോ അവളും ആകാംഷഭരിത ആയി,അപ്പൊ അവള് അവനോടുള്ള ഇഷ്ടക്കേടൊക്കെ മറന്നു എന്ന് തോന്നുന്നു. ആഹ ആരാ ചോദിക്കുന്നത് അപ്പുവിനെ പാറു അല്ലെ ,അവനിതിൽ കൂടുതൽ എന്ത് വേണം.

മാതാപിതാക്കളുടെ വിഷമം കണ്ടു അവൻ കാര്യം തിരക്കി,അപ്പോൾ ആണ് അവർ അവനോട് കാര്യം പറഞ്ഞത്.

 

അപ്പൊ മരണത്തിൽ നിന്നും രക്ഷപെടാൻ ആയി മാർക്കണ്ഡേയൻ ശിവഭഗവാനെ തപസു ചെയ്യാൻ തീരുമാനിച്ചു.

അങ്ങനെ പറ്റിയ ഒരിടം കണ്ടെത്തി, അവിടെ  മണ്ണ് കൊണ്ട് ഒരു ശിവലിംഗം ഉണ്ടാക്കി അവൻ പ്രാർത്ഥന തുടങ്ങി. ചൂടും തണുപ്പും മഴയും  ഉള്ള പ്രാർത്ഥന , ഒരു വര്ഷം കഴിഞ്ഞു , അവനു പതിനാറു വയസ്സാകുന്ന അന്ന്, അവനെ കൊണ്ടുപോകാൻ ആയി കാലപാശവും ആയി നമ്മുടെ യമൻ പോത്തിന്റെ പുറത്തു വന്നു.

അവൻ ആണെങ്കിൽ കുളിച്ചു കൂവള ഇലകൾ പറിച്ചു വരുന്ന വഴി കാലനെ കണ്ടു, ഭയന്ന് ഓടി, കാലനാണെങ്കിൽ പോത്തിന്റെ പുറത്തു അവനു പുറകെ പാഞ്ഞു വരുന്നു. അവനെ പിടിക്കാനായി കാലപാശം ചുഴറ്റി എറിയുന്നു, അവൻ ഭഗവാനെ എന്നും വിളിച്ചു കരഞ്ഞു ഓടുകയാണ്,

അപ്പു പിന്നെയും നിർത്തി .

 

അന്നട്ടു എന്താ പറ്റിയത്? ശ്രീയക്കു ആകാംഷ കൂടി കൂടി വന്നു

 

മാർക്കണ്ഡേയൻ ഓടി ഓടി ഒടുവിൽ ആ മണ്ണുകൊണ്ടുള്ള ശിവലിംഗത്തെ കെട്ടിപിടിച്ചു എന്നെ രക്ഷിക്കണേ എന്നും പറഞ്ഞു അലറി കരയാൻ തുടങ്ങി അപ്പോളേക്കും കാല൯ എത്തി, കാലൻ കാലപാശം അവനു നേരെ എറിഞ്ഞു, അത് പോയി അവനെയും ശിവലിംഗത്തെയും ചുറ്റി വീണു, കാലൻ ആ പാശം വലിച്ചു, പാശം മുറുകി, മാർക്കണ്ഡേയൻ വേദന കൊണ്ട് പുളഞ്ഞു അലറി കരഞ്ഞു ഭഗവാനെ എന്നെ രക്ഷിക്കണേ എന്നും പറഞ്ഞു. നിമിഷങ്ങൾ കഴിഞ്ഞില്ല ആ ശിവലിംഗം രണ്ടായി പൊട്ടി പിളർന്നു,  അതിൽ നിന്നും ഒരു വലിയ ജ്യോതിസ്സ് ഉണ്ടായി, ആ ജ്യോതിസ്സ് വലിയ രൂപം പ്രാപിച്ചു, ശിവന്റെ രൗദ്രഭാവം

 

കോപം കൊണ്ട് ശിവൻ അലറി, അതോടെ ദിക്കുകൾ പൊട്ടുന്ന പോലെ മിന്നൽ പിണറുകൾ ഉണ്ടായി , കൊടുംകാറ്റും പേമാരിയും ഒക്കെ ആയി പ്രകൃതി വരെ താണ്ഡവം ആടി. ആകാശത്തു നിന്നും അഗ്നി മഴ പെയ്തു

 

ഇത് ഒക്കെ കേട്ട് അമ്മയും മകളും ആകാംഷയോടെ ഇരിക്കുക ആണ്.

 

കോപം കൂടി ശിവൻ മൂന്നാം കണ്ണ് തുറന്നു , അതിൽ നിന്നും ഉള്ള തീക്ഷണമായ അഗ്നിയിൽ കാലൻ ഭസ്മമായി പോയി. മരണത്തിന്റെ ദേവൻ ആയ കാലനെ കൊന്നു തന്റെ ഭക്തനെ മരണത്തിൽ നിന്നും ശിവൻ രക്ഷിച്ചു. പിന്നെ മാർക്കണ്ഡേയന് ഒരിക്കലും മരണം വരില്ല എന്ന് അനുഗ്രഹിച്ചു, അങ്ങനെ അവൻ ചിരഞ്ജിവി ആയി. അന്ന് മാർക്കണ്ഡേയൻ മരണത്തിൽ നിന്നും രക്ഷപെടാൻ പൂജ ചെയ്ത സ്ഥാനം ആണ് നമ്മൾ പോകുന്ന നീലാദ്രി പർവത നിരകള്‍

 

……..അപ്പു പറഞ്ഞു നിർത്തി,

 

വെറുതെ അല്ല പാങ്ങോട൯ ഇവിടെ വന്നു പ്രാർത്ഥിക്കാൻ ആയി പറഞ്ഞത്,  മാലിനി മനസ്സിൽ ഓർത്ത്.

 

തീർന്നില്ല, അപ്പു തുടർന്ന്, ആ പൊട്ടിപ്പൊളിഞ്ഞു പോയ ശിവലിംഗത്തു ഒരു ശിവലിംഗം സ്വയംഭൂ ആയി ഉണ്ടായി. അതാണ് മുകളിലെ ക്ഷേത്രത്തിൽ ഉള്ള ശിവലിംഗം എന്നാണു വിശ്വാസം. പക്ഷെ കാല൯ മരണപ്പെട്ടപ്പോ പ്രപഞ്ചത്തിലെ താളം തന്നെ തെറ്റിപ്പോയി മരണം ഇല്ലാത്ത അവസ്ഥ വന്നു, അങ്ങനെ സകല ദേവതകളും വന്നു അപേക്ഷിച്ചപ്പോൾ ശിവൻ വീണ്ടും കാലനെ പുനർജീവിപ്പിച്ചു. കാലനെ ജീവിപ്പിച്ചപ്പോ കാലന്റെ സഹോദരനായ ശനി ദേവന് സന്തോഷം ആയി, ശനി ശിവഭക്തൻ കൂടെ ആണ്, ശനി ശിവന് ഒരു  വാക്ക് കൊടുത്തു, ഇവിടെ വന്നു അങ്ങയോടു പ്രാർത്ഥിക്കുന്നവർക്ക് ശനി പീഡകളിൽ നിന്നും മുക്തി ഉണ്ടാകുമെന്നും പറഞ്ഞു. ശനിയുടെ ഒരു സാന്നിധ്യം കൂടെ ഈ പ്രദേശത്തു ഉണ്ട് എന്നാണു വിശ്വാസം.

 

ആ സാന്നിധ്യത്തിന്റെ ഭാഗം ആയി ആണ് ശനിയുടെ ഇഷ്ട വർണ്ണം ആയ നീല ഈ പ്രദേശത്തിന് ഒരു ആവരണമായി വന്നത് …..ഇതൊക്കെ കഥകൾ അല്ലെങ്കിൽ  കെട്ടുകഥകൾ ആണ് കേട്ടോ , ഓരോരോ വിശ്വാസങ്ങൾഈ ശനിയുടെ ഇഷ്ട നിറം ആണ് നീല, കറുപ്പും എന്നും പറയുന്നുണ്ട് അതുപോലെ നീല കലർന്ന കറുപ്പും എന്നും പറയുന്നുണ്ട് അതുകൊണ്ടാണല്ലോ  ശനി ദോഷം മാറുവാൻ ഇന്ദ്രനീലം ധരിക്കുന്നതു ,അത് മാത്രവും അല്ല ഈ പ്രദേശത്തു നിന്നും ഒരുപാട് ഇന്ദ്രനീല കല്ലുകൾ പണ്ട് പലർക്കും കിട്ടിയതായി പറഞ്ഞു കേട്ടിട്ടുണ്ട്.