അനാമികയുടെ കഥ 5 [പ്രൊഫസർ ബ്രോ] 252

“അപ്പൂ…മോൻ ഒന്നും ചിന്തിച്ചു കൂട്ടേണ്ട കാര്യമില്ലാട്ടോ… നിനക്ക് അച്ഛൻ ഇല്ല അമ്മ മാത്രമേ ഉള്ളു, പിന്നെ ആ കുട്ടി… അവൾ… അവൾ ഒരു പാവമാണെന്നു തോന്നുന്നു… നിന്റെ അനിയത്തി ആണവൾ… അവൾക്ക് നിന്നെക്കൊണ്ട് ചെയ്യാൻ പറ്റുന്നതൊക്കെ ചെയ്ത് കൊടുക്കണം… ”

“അമ്മേ… എനിക്ക് അവളെ ആദ്യം കണ്ടപ്പോൾ മുതൽ എന്റെ ആരോ ആണെന്നൊരു തോന്നൽ ഉണ്ടായിരുന്നു… പക്ഷെ ഇപ്പൊ അയാളുടെ മകൾ ആണെന്നറിഞ്ഞപ്പോൾ അവളോട് തോന്നേണ്ട വികാരം എന്താണെന്ന് പോലും അറിയില്ല… ”

“മോനേ… നീ അങ്ങനെ ഒന്നും ചിന്തിക്കുക പോലും അരുത്… അയാൾ ചെയ്ത തെറ്റിന് ആ കുട്ടി എന്ത് ചെയ്തു… ”

അവൻ മറുപടി ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല, വീണ്ടും ചിന്തയിൽ ആണ്ടു

“നീ ഇന്ന് നടക്കാൻ പോയില്ലേ…”

“ഇല്ലമ്മേ… എന്തോ തോന്നിയില്ല…. ”

“ഹ്മ്മ്… ശരി വാ കാപ്പി കുടിക്കാം ”

അവൻ അമ്മയോടൊപ്പം ഡൈനിങ്ങ് ടേബിളിലേക്ക് നടന്നു

********

“മോളെ… നിനക്ക് അച്ഛനോടൊന്ന് മിണ്ടിക്കൂടെ…”

“എനിക്ക് പറ്റുന്നില്ലമ്മേ… അച്ഛന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കുമ്പോ… ”

“മോളെ അതൊക്കെ കഴിഞ്ഞ കാര്യങ്ങൾ അല്ലെ… അച്ഛൻ ഇപ്പൊ അങ്ങനെ ഒന്നും അല്ലല്ലോ… ”

“അറിയാം അമ്മേ… എന്നാലും പറ്റുന്നില്ല…ഞാൻ… ഞാൻ ശ്രമിക്കാം ”

സീതയും അനാമികയും സംസാരിക്കുന്നത് മുഴുവൻ രാഘവൻ വെളിയിൽ നിന്ന് കേൾക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു, ഒരു ദിവസം കൊണ്ട് തന്റെ മകൾക്ക് തന്നോടുണ്ടായ അകൽച്ച അയാളെ ഒരുപാട് വിഷമിപ്പിച്ചു

അയാൾ നിറഞ്ഞു വന്ന കണ്ണ് തുടച്ചു കൊണ്ട് മുറിയിലേക്ക് കയറി, രാഘവൻ എത്തിയതും സീതയും അനാമികയും സംസാരം അവസാനിപ്പിച്ചു…

“സീതേ… ഞാൻ ഒന്ന് വീട്ടിൽ പോയിട്ട് വരാം… ”

അയാൾക്ക് ആ അന്തരീക്ഷം ശ്വാസം മുട്ടിക്കുന്നതായിരുന്നു,

“ശരിയേട്ടാ.. ”

*********

അന്ന് ഗൗതമിന് ഒപി യിൽ നല്ല തിരക്കായിരുന്നു, രോഗികളോട് ചിരിച്ച മുഖത്തോട് മാത്രം സംസാരിച്ചിരുന്ന ഗൗമിന് അന്ന് അതിന് സാധിച്ചില്ല. എങ്ങനെയെങ്കിലും ഇതൊന്ന് തീർത്ത് വീട്ടിൽ പോകണം എന്ന് മാത്രമായിരുന്നു അവന്റെ ചിന്ത

ഒപി ക്ക് ശേഷം റൗണ്ട്സ് നു പോയ ഗൗതം അനാമികയുടെ മുറിയുടെ മുന്നിൽ കുറച്ചു സമയം സംശയത്തോടെ നിന്നു,അനാമികയെ വെറുക്കാൻ അവന് സാധിക്കുന്നില്ല

‘അനാമിക… അവൾ എന്റെ അനിയത്തി ആണ്… എന്റെ കുഞ്ഞിപ്പെങ്ങൾ, പക്ഷെ അവൾ അയാളുടെ മകളും ആണ്… അതാണ് എന്നെ അവളെ കാണുന്നതിൽ നിന്നും തടുക്കുന്നത്… ഒരു അനിയനോ അനിയത്തിയോ ഉണ്ടായിരുന്നു എങ്കിൽ എന്ന് ഞാനും ആഗ്രഹിച്ചിട്ടുണ്ട് അവരുടെ ഏട്ടാ എന്ന വിളിക്കായി കൊതിച്ചിട്ടുണ്ട്, പക്ഷെ ഇപ്പൊ…. ‘