അനാമിക [Jeevan] 268

രാവിലെ തന്നെ എല്ലാം റെഡി ആക്കാന്‍ ഉള്ള തത്രപ്പാടില്‍ ആണ് ആള്. ഞാന്‍ അങ്ങോട്ട് ചെന്നത് പുള്ളികാരി കണ്ടില്ല. ദോശയും ചുട്ടു കൊണ്ടിരുന്ന അമ്മയുടെ തോളില്‍ പോയി ഞാന്‍ കൈ ഇട്ടു , ഞെട്ടിപ്പോയ അമ്മ, കയ്യില്‍ ഇരുന്ന ചട്ടുകം എടുത്തു ചന്തിക്ക് തന്നെ ഒന്നു തന്നു കൊണ്ട് “മനുഷ്യനെ പേടിപ്പിക്കുന്നോടാ കുരങ്ങ…”  എന്നൊരു അലര്‍ച്ചയും, ഇന്നലെ കണ്ട ആള്‍ അല്ല വീണ്ടും കലിപ്പ് ലൈനില്‍ ആയി എന്നു തോന്നി പോയി . എന്നാല്‍ പെട്ടന്നു തന്നെ എന്നെ വയറിലൂടെ കൈ ഇട്ടു ചേര്‍ത്ത് പിടിച്ച് ചോദിച്ചു , “അമ്മയുടെ കണ്ണന് നൊന്തോ… “ ഒരു മിനിറ്റ് ഞാന്‍ നോക്കി നിന്നു , ഇതെന്താ അന്യന്‍ ആണോ , പെട്ടന്നു ആണ് ഭാവം മാറിമറിയുന്നത് .ഞാന്‍ ഞെട്ടി നോക്കി നിന്നപ്പോള്‍ വീണ്ടും അന്യന്‍ ആയി , “എന്താടാ …” ഒന്നുല്ലാ എന്നും പറഞ്ഞു ഞാനും പുള്ളിക്കാരിയെ സഹായിച്ചു.

അങ്ങനെ നിന്നപ്പോള്‍ ഞാന്‍ അമ്മയോട് ചോദിച്ചു , “അച്ഛന്‍ എന്തു പറഞ്ഞു അമ്മേ ?…” , ഞാന്‍ നല്ല വിഷമത്തോടെയാ ചോദിച്ചേ .കാരണം അച്ഛനെ ഞാന്‍ പിന്നെ വിളിച്ചില്ല , എന്തു പറയണം എന്നു അറിയില്ല . അല്ലേലും പണ്ടേ എന്തേലും അത്യാഹിതം ഉണ്ടായാല്‍ ആദ്യം അമ്മയോട് , നല്ലത് അച്ഛനോട് … ആ ഒരു ലൈന്‍ ആണ് എന്‍റെ .

അമ്മ പറഞ്ഞു..” അച്ഛന് നിന്‍റെ കാര്യം ഓര്‍ത്താണ് വിഷമം , ഇത്രേം കഷ്ടപ്പെട്ടിട്ടും നിന്‍റെയല്ലാത്ത കാരണം കൊണ്ട് അല്ലേ പോയേ … പിന്നെ എത്രയും വേഗം ഒരു ഒപ്തമോളജിസ്റ്റിനെ കൊണ്ട് കണ്ണു കാണിക്കാന്‍ പറയാന്‍ പറഞ്ഞു ….”

“”ഞാന്‍ കൊണ്ട് കാണിക്കാം അമ്മേ , രണ്ടു ദിവസം കഴിയട്ടേ…..”.

“മതി കണ്ണാ , ഇന്ന് വ്യാഴം അല്ലേ , ശനി സ്കൂള്‍ ഇല്ല . നമുക്ക് ഒന്നിച്ചു പോകാം.. “. ഞാന്‍ അമ്മയോട് പിന്നെ ചോദിച്ചു അച്ഛന്‍ ഒരു കൊല്ലം പോയതിനെ പറ്റി ഒന്നും പറഞ്ഞില്ലേ എന്നു. അമ്മ പറഞ്ഞു.. അച്ഛന്‍ അതിനെ പറ്റി ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല … പിന്നെ നീ വിഷമിക്കണ്ട എണ്ട്രന്സ് കോച്ചിങ്ങിന് വിടാം എന്നു അമ്മ എന്നോടു പറഞ്ഞു .

ഞാന്‍ എന്നിട്ട് പല്ല് തേച്ച് കുളിച്ചു ഫ്രെഷ് ആയി വന്നു , അമ്മയുടെ കൂടെ ഇരുന്നു കഴിച്ചു . അമ്മയെ അച്ഛന്‍റെ ബുള്ളറ്റ് എടുത്തു സ്കൂളില്‍ കൊണ്ട് വിട്ടു . തിരികെ വീട്ടില്‍ എത്തിയപ്പോള്‍ മനസ്സ് വീണ്ടും കലുഷിതം ആയി . എത്ര നാള്‍ കഷ്ടപ്പെട്ടു , ഫിസിക്കല്‍ ഫിറ്റ് ആകാന്‍ എത്ര മാത്രം വര്‍ക്കൌട്ട്, എസ്‌എസ്‌ബി ബുക്സ് തന്നെ എത്ര എണ്ണം വായിച്ചു , എന്നിട്ടും കണ്ണിന്‍റെ പവര്‍ ഒരു നേരിയ വത്യാസം ഉണ്ടായോണ്ട് പുറത്താക്കി. ശരിക്കും ദേഷ്യം തോന്നി …അതിലും വിഷമം കണ്ണാടി വച്ച് നടക്കണം എന്നു ഓര്‍ത്തപ്പോള്‍ ആണ് . ഒരുമാതിരി പഠിപ്പി ലുക്ക് ആകുമല്ലോ ദൈവമേ എന്നു ഓര്‍ത്തുപോയി.

പിന്നെ എല്ലാം വളരെ പെട്ടന്നു ആയിരുന്നു , കണ്ണു ടെസ്റ്റ് ചെയ്തു കണ്ണാടി എഴുതി തന്നു എങ്കിലും ഞാന്‍ വക്കില്ല എന്ന വാശിയില്‍ , അമ്മ ആണേല്‍ എന്നെ കൊണ്ട് വപ്പിച്ചേ അടങ്ങൂ എന്നും . എന്തായാലും അവിടുന്നു പലയില്‍ കൊണ്ട് വിട്ടു , അവിടെ ഉള്ള ഒരു പ്രമുക എണ്ട്രന്സ് കോചിംഗ് സെന്‍ററില്‍  അഡ്മിഷന്‍ കിട്ടി , അവിടുത്തെ സെപ്ടെംബര്‍ ബാച്ചില്‍ ,