അകലെ 2 [Rambo] 1846

“നീയെന്താടാ ഇള്ള കൊച്ചാണോടാ…വീട്ടിൽ നിന്നും വിളിക്കുന്നു പോലും…പോത്തുപോലെ വളർന്നല്ലോടാ”

“അമ്മയ ചേട്ടാ….എന്നും ഈ നേരത്ത് എത്താറുണ്ട്…അതാ”
പരമാവധി വിനയോത്തോടെ തന്നെ ഞാൻ അങ്ങു മൊഴിഞ്ഞു….ഇപ്പോഴത്തെ അഭിനയം കണ്ടാൽ ചിലപ്പോ ഏതേലും സിനിമേൽ ഒക്കെ ചാൻസ് കിട്ടിയേനെ??

ഏതായാലും അതു കേട്ടപ്പോ പുള്ളി ഒന്ന് തണുത്തിട്ടുണ്ട്….മറ്റേ കോപ്പന്മാരെ ഇതുവരെ ഞാൻ നോക്കിയിട്ട് പോലും ഇല്ല കേട്ടോ….അതുകൊണ്ട് അവരുടെ എക്സ്പ്രെഷൻ പറയാനൊക്കത്തില്ല

പേടിച്ചിട്ടൊന്നുമല്ല….ചെറിയൊരു ഭയം??..അതുകൊണ്ട് മാത്ര ട്ടോ നോക്കാഞെ…ഉണ്ണാക്കൻ ഒന്നുമായിട്ടല്ല…ഇത്തരം സന്ദർഭങ്ങളിൽ നമ്മളെപോലെ വിവരം ഉള്ളവർ ഒന്ന് ഒതുങ്ങിക്കൊടുക്കുന്നത് നല്ലതാ…പിന്നെ അങ്ങേര് തന്നെ പറഞ്ഞുതുടങ്ങി

“എന്താടാ നിന്റെ പേര്”

“ജീവൻ”

“നിനക്കറിയില്ലെടാ വണ്ടി കൊണ്ടുവരാൻ പാടില്ല എന്ന്”

“അത് ചേട്ടാ…അന്ന് അഡ്മിഷന് വന്നപ്പോ പ്രിൻസി പറഞ്ഞു കൊണ്ടുവരാം എന്നു…അതാ ഞാൻ”

അതു പറഞ്ഞപ്പോ എന്തോ താല്പര്യം ഇല്ലാത്തതു കേട്ടപോലെ പോലെ ആയി അങ്ങേര്…

“പ്രിൻസി അതൊക്കെ പറയും…ഇവിടെ ഞങ്ങൾ പറയും..freshers വണ്ടി കൊണ്ടുവരണോ വേണ്ടയോ എന്ന്…നീ ഞങ്ങൾ പറഞ്ഞത് കേട്ടാമതി…കേട്ടോ”

“ഉവ്വേട്ട”
ഹാ…എന്താ കുലീനത…എനിക്ക് തന്നെ എണീച്ചു 2 സല്യൂട് അടിക്കാൻ തോന്നി ?

“എന്തായാലും ഇനി മേലാൽ വണ്ടി കൊണ്ടുവന്നേക്കരുത്…കേട്ടല്ലോ”

“ഉവ്വേട്ട”
വീണ്ടും വിനയം+ ദയനീയത വാരി എറിഞ്ഞു ഞാൻ…ഞാനാരാ മോൻ? അല്ലെങ്കിലും ഇനിയെന്റെ കയ്യിൽ അതുമാത്രേ ഉണ്ടായുള്ളൂ

ഏതായാലും പുള്ളി ഒന്ന് തണുത്തിട്ടുണ്ട്…അല്ലേലും അമ്മമാർ എന്നും ചെക്കന്മാരുടെ weak-point ആണല്ലോ ?

എന്നാലും ദയനീയത കെട്ടിപിടിച്ചോണ്ട് ഞാൻ വീണ്ടും മൊഴിഞ്ഞു
“എന്ന ഏട്ടാ…ഞാൻ പൊയ്ക്കോട്ടെ”?

“ആഹാ…മോൻ പോകുവാന്നോ”
നേരത്തെ കൂടെ വന്ന മറ്റേ പുള്ളിയാണ്

“ഏയ്…ചുമ്മാ വിട്ടേക്കെടാ…പാവം ആണെന്ന് തോന്നുന്നു”

അവിടെ ആദ്യേ ഉണ്ടായിരുന്ന ഒരു ചേട്ടനാണ് അത് പറഞ്ഞത്…ഞാൻ പുള്ളിയെ നോക്കി ഒന്നു ചിരിച്ചു ☺️
ഇത് ഉള്ളിൽ നിന്നും വന്നതാട്ടോ…അല്ലേലും കഷ്ടകാലം പിടിച്ച നേരത്ത് ആരേലും ഒക്കെ സഹായിക്കാൻ വന്നാ നമുക്കവർ ദൈവദൂതൻ പോലെ അല്ലെ…ഏത്..ഈ കണക്കുപരീക്ഷയുടെ ഇടയിൽ കയറിവരുന്ന പ്യൂൺ ചേട്ടൻ പോലെ??

പക്ഷെ നമ്മളെ ഇവിടെത്തിച്ച മഹാൻ അതു തഴഞ്ഞു..