മീനാക്ഷി കല്യാണം 6 (അവസാനം) 441

അച്ചെ……. അച്ചെ …… ( മായ ഉറക്കെ വിളിച്ചു)

 

കഴിച്ചില്ലെ ഇത് വരെ നിയ്യ്… 

അരവിന്ദൻ അവളുടെ കുഞ്ഞുബാഗിൽ ടിഫിൻബോക്സ് വക്കുന്നതിനിടയിൽ അവളെ നോക്കാതെ തന്നെ ചോദിച്ചു.

 

നോക്കുമ്പോ മായ അവളുടെ വലിയ കുഞ്ഞികണ്ണുകളും തുറന്നടച്ച്, അവനെ നോക്കി കുഞ്ഞ്നുണകുഴികൾ കാണിച്ച് ചിരിച്ചു. മീനാക്ഷിയുടെ അതേ നുണക്കുഴികൾ അവൾക്കും കിട്ടിയിട്ടുണ്ട്. പക്ഷെ അവളുടെ അമ്മയെപ്പോലെ സങ്കടം വരുമ്പോൾ അതില്ലാന്ന് നുണപറഞ്ഞാ എനിക്ക് ദേഷ്യംവരും. കാരണം രണ്ടുപേരുടെയും കണ്ണിൽ നോക്കിയാൽ എനിക്കതറിയാം.

 

മായ അവൾക്ക് ഞാൻ ചപ്പാത്തി വച്ച് ഉണ്ടാക്കി കൊടുത്ത സാൻഡ്‌വിച്ച് രണ്ടും മുഴുവനായും കഴിച്ചിട്ടുണ്ട്. തേനും, നറുനീണ്ടിയും, ബദാമും പാലിൽ ചേർത്ത് കൊടുത്തതും കുടിച്ചിട്ടുണ്ട്. അവൾക്കും അവളുടെ അമ്മയുടെ പോലെതന്നെ, ഞാൻ ഉണ്ടാക്കുന്നതെല്ലാം ജീവനാണ്.

 

കസാരയിൽ നിന്നും ശ്രദ്ധിച്ച് ഇറങ്ങി, കുട്ടിയുടുപ്പ് ഒതുക്കി, പതുക്കെ പതുക്കെ ഇടക്ക് ഒരു ചാട്ടമൊക്കെ ചാടി, നടന്ന് വന്ന് അവൾ എന്റെ അടുത്ത് നിന്ന് വിരലിൽ പിടിച്ച് കുലുക്കി. ഞാൻ താഴേക്ക് നോക്കി.

 

“എന്താണ് ൻ്റെ പാവകുട്ടിക്ക് പറയാൻ ഉള്ളത്”

 

“ അച്ചെ… അയില്ലെ,.. കാസില് പുതീയൊരു, കുട്ടി വന്നേ. ചിത്താര… ഞങ്ങള് കൂട്ടാണെ….”

 

“ആഹാ… സിത്താരകുട്ടി എന്ത് പറയുന്നു”

 

“ അവലേ, കരയാ…. എപ്പലും കരയാ..… ഞാ … കരയണ്ടാ പറഞ്ഞു…”

 

ഞാൻ മുട്ടുകുത്തി നിലത്തിരുന്നു അവളുടെ മുഖത്തിനു നേരെ വന്നു ചോദിച്ചു.

 

“എന്തിനാ അവള് കരയണത്, പാവക്കുട്ടി ചോദിച്ചില്ലെ?..”

 

“അവലേ…. കലിയാക്കും, ല്ലാരും…”

 

“അതെന്തെ കളിയാക്കുന്നത്?”

 

“അവല്ക്ക് മിണ്ടാൻ വരൂലാ… പനിച്ച് ട്ട് അങ്ങനെ വരോ അച്ചേ… ടീച്ചര് പറഞ്ഞതാ…”

 

ഞാൻ വെറുതെ അവളുടെ മുഖത്ത് സങ്കടത്തോടെ നോക്കി. പനിമൂലം സെൻസോറിന്യൂറൽ ആയിട്ടുള്ള ഹിയറിംങ് ലോസും, അതിനാൽ സംസാരിക്കാതെയിരിക്കലും കുഞ്ഞുകുട്ടികളിൽ ഇടക്ക് കാണാറുള്ളതാണ്. എൻ്റെ നെഞ്ചിൽ ഒരു വേദനതോന്നി പാവംകുഞ്ഞ്.

 

“ ല്ലാരുവേ…, പൊട്ടി… പൊട്ടി.. പഞ്ഞ് കലിയാക്കും. അവല്ക്ക് ചുണ്ട് കണ്ടൂച്ചാ… മൻസ്സിലാവും. അപ്പൊ കരയും… കൊരെകൊരെ കരയും…”

 

“അപ്പൊ മോളെന്താ ചെയ്യാ…” 

 

“ഞാ… അവലെ യിങ്ങനെ, കെട്ടിപിച്ചിരിക്കും”

 

അവളെൻ്റെ  കയ്യിൽ മുറുക്കെ കെട്ടിപിടിച്ചു നിന്നു കൊണ്ടാണ് ബാക്കി പറഞ്ഞത്.

 

“ല്ലാരും…. പറയാനെ… ഞാ അവലായിട്ട് കൂട്ടായാ… ക്കും പനിവരും, സബ്തം പോവുന്നൊക്കെ…”

 

“ഇല്ല്യ മോളെ… അവരു വെറുതെ പറയണതാ… അറിയാത്തോണ്ട്…. മോളു കൂട്ടുകൂടിക്കോ…”

 

“ക്ക് അരിയാ…. അമ്മി പറഞ്ഞന്നി ണ്ട്….. ക്ക് അവലെ കൂടല്ക്കൂടല് ഇസ്ട്ടായി അപ്പൊ… നല്ല ഇസ്ട്ടാ ഇപ്പൊയ്…”

 

അതെൻ്റെ മനസ്സികൊണ്ടു. ഇവള്ക്ക് ഇത്ര ചെറുപ്പത്തിലെ, ഇത്ര ഹൃദയവിശാലത ഞാനൊട്ടും പ്രതീക്ഷിച്ചില്ല. അവൾക്ക് ഒരുപക്ഷെ മീനാക്ഷി പറയുന്നത് പോലെ എന്നെക്കാളും പക്വതയുണ്ട്.

 

“ഞാൻ എന്താ ചെയ്യണ്ടെ അപ്പൊ, പാവകുട്ടി അതു പറഞ്ഞില്ലല്ലോ.?”

 

“ അച്ചെക്ക്, കയ്യോണ്ടു സംശാരിക്കാൻ അരിയാന്ന് പരഞ്ഞേ അമ്മി. ക്ക് കാട്ടിത്തെരോ, ക്ക് പടിക്കാനാ… അപ്പൊയെ കൊരേ സംശാരിക്കാലോ അവലോട്..”

 

സൈൻ ലാൻഗ്വേജ് പഠിക്കണത്രെ അവൾക്കും !!, സിത്താരകുട്ടിക്ക് വിഷമം തോന്നതിരിക്കാൻ. എനിക്ക് അവളെകുറിച്ച് അഭിമാനം തോന്നി. പക്ഷെ പിന്നീട് ആലോചിച്ചപ്പോൾ ഇതിൽ അഭിമാനത്തിൻ്റെ കാര്യമെന്തിന്. ഇത് മനുഷ്യർ മനുഷ്യരുമായി ചേർന്നു ജീവിക്കുന്ന ഭൂമിയിൽ അടിസ്ഥാനപരമായി തോന്നണ്ട സാമാന്യബോധമല്ലെ. ഇത് അത്ഭുതമായി തോന്നതക്ക രീതിയിൽ ചുരുക്കം ചിലരിൽ മാത്രം അവശേഷിക്കുന്നത്  ഒരുപാട് സങ്കടമുണ്ടാക്കുന്ന കാര്യമല്ലെ.

 

എൻ്റെ മകൾ മനുഷ്യത്ത്വത്തിൻ്റെ ആദ്യപാഠം പഠിച്ചു കഴിഞ്ഞു. അവൾ വളർന്ന് വരണ്ടത് ഈ സമൂഹത്തിന്റെ കൂടി ആവശ്യമാണ്. നാളെയാരും മാറ്റിനിർത്തപ്പെടാതിരിക്കട്ടെ. അവർക്ക് വേണ്ടി അവർക്കൊപ്പം നിൽക്കാൻ, സ്നേഹിക്കാൻ ആരെങ്കിലുമൊക്കെയുണ്ടാവട്ടെ.

 

അവൾക്ക് എന്നും വൈകുന്നേരം പഠിപ്പിച്ച് കൊടുക്കാമെന്ന ഉറപ്പും കൊടുത്ത്, ഞങ്ങൾ നേരെ സ്കൂളിലേക്കു യാത്രയായി.

 

“മായക്കുട്ടി, പാവക്കുട്ടി അച്ച പോവ കുട്ടി …..” 

 

ഞാൻ പ്രാസത്തിൽ പറഞ്ഞത് അവൾക്ക് ഏറെ ഇഷ്ടമായി. അവളെൻറെ കൈപിടിച്ച് താഴ്തി, വലത് കവിളിൽ ഒരു മുത്തം തന്ന് ചാടിതുള്ളി സ്കൂളിലേക്ക് പോയി. ഞാൻ അൽപ്പനേരം അവള് പോകുന്നതും നോക്കി നിന്നു. 

 

പിന്നെ സ്കൂട്ടർ സ്റ്റാർട്ട് ചെയ്തത് നേരെ കോളേജിലേക്ക് വച്ചുപിടിച്ചു. ഉച്ചക്ക് മുൻപ് ഭക്ഷണമെത്തിയില്ലെങ്കിൽ എന്നെ കടിച്ച് കൊല്ലും അവളുടെ അമ്മ.

 

******

 

കോളേജ് കോറിഡോറിൽ വച്ച് ഭക്ഷണപൊതി വാങ്ങി പിന്നിൽ മറച്ച്പിടിച്ച്, ചുറ്റുംനോക്കി മീനാക്ഷി, മായ തന്നതിനപ്പുറത്തെ കവിളിൽ എനിക്കൊരു മുത്തം അതേപോലെ തന്നെ തന്ന്കൊണ്ട് തിരിച്ചോടി. ഞാൻ അവളെയും കുറച്ചുനേരം നോക്കിനിന്നു. അമ്മക്കും മോൾക്കും, ഒരു വ്യത്യാസവും ഇല്ല, ഒരേ പ്രായം, ഒരേ സ്വഭാവം. പിന്നെ പതുക്കെ സ്റ്റുഡിയോയിലെത്താനായി തിരിച്ചു നടന്നു.

 

ഇത് മതി, ഇത്രക്കൊക്കെ സന്തോഷമേ ജീവിതത്തിൽ വേണ്ടൂ. ഇതിൽപരം ആഡംബരം എന്താണ് എനിക്ക് വേണ്ടത്. ഞാൻ മനസ്സ്നിറഞ്ഞ് ചിരിച്ചുകൊണ്ട് തിരികെനടന്നു…. 

 

*******