🔱കരിനാഗം 17🔱 [ചാണക്യൻ] 410

രാത്രി 10 മണിയോട് അടുത്തതും വാമിഖയുടെ ഫോണിലേക്ക് അലോകിന്റെ ഫോണിൽ നിന്നും ഒരു വാട്സ്ആപ്പ് സന്ദേശം വന്നെത്തി.

വാമിഖ പ്രതീക്ഷയോടെ ആ സന്ദേശം എടുത്തു നോക്കി.

അതിൽ ഒരു ലൈവ് ലൊക്കേഷൻ ആയിരുന്നു അയച്ചിട്ടുള്ളത്.

വാമിഖ ആ വിവരം അപ്പൊ തന്നെ ബ്രഹസ്‌പതിയേയും യക്ഷമിയെയും അറിയിച്ചു.

രുദ്രരൂപ തന്നെയാണ് ആ മെസ്സേജിന് പിന്നിലുള്ളതെന്ന് മനസിലാക്കിയ അവർ മൂവരും ലൊക്കേഷൻ കാണിക്കുന്ന സ്ഥലത്ത് കുതിച്ചെത്തി.

അതൊരു വലിയ മൈതാനം ആയിരുന്നു.

പഞ്ചായത്ത് വക.

അതിനു ചുറ്റും മതിൽ പണിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.

മരങ്ങളും വച്ചു പിടിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്.

അവർ മൂവരും അവിടെ ആഗതരായതും പൂർണ ചന്ദ്രൻ മേഘങ്ങളുടെ തടവറയിൽ നിന്നും സ്വതന്ത്രമായി പുറത്തേക്ക് വന്നു.

ആ ആനന്ദത്തിൽ ഭൂമിയിലാകെ വെള്ളിവെളിച്ചം വാരി വിതറി.

നിലാകിരണം തീവ്രതയേറിയപ്പോൾ അപകടം മണത്ത യക്ഷമിയും ബ്രഹസ്പതിയും വാമിഖയും ഒരു മരത്തിന്റെ മറവിൽ പറ്റി പിടിച്ചു നിന്നു.

കാരണം ചന്ദ്രകിരണം നാഗങ്ങൾക്ക് നിഷിദ്ധമാണല്ലോ

അതിന്റെ മറവിൽ നിക്കവേ മൈതാനത്തിന്റെ മധ്യത്തിൽ നിലാ വെളിച്ചത്തിൽ ഒരു രൂപം തെളിഞ്ഞു വന്നു.

അത്‌ മറ്റാരുമായിരുന്നില്ല.

അലോക് ആയിരുന്നു.

ക്രൂശിത രൂപത്തിൽ ബന്ധനസ്ഥനായി നിൽക്കുന്ന അലോകിനെ കണ്ടു, തങ്ങളുടെ രാജകുമാരനെ ദയനീയാവസ്ഥ കണ്ടു അവർ നടുങ്ങി.

നിലാകിരണം ദേഹത്തു പതിച്ചതും അലോക് വായ് തുറന്നു അലറി വിളിച്ചു.

സർവ്വ ദൈവങ്ങളെയും വിളിച്ചു കൊണ്ട്.

അത്രയ്ക്ക് പ്രഹരം ആയിരുന്നു ചന്ദ്രകിരണം അലോകിന്റെ ദേഹത്തു ചെലുത്തിക്കൊണ്ടിരുന്നത്.

ചന്ദ്രകിരണങ്ങൾ പതിക്കുന്ന ഭാഗത്തു പൊള്ളി തൊലിയുരുകി മാംസവും മജ്ജയും വേർപ്പെട്ടു.

മാംസം കരിയുന്നതോടൊപ്പം അതിൽ നിന്നും പുകയുയർന്നു.

ആാാാഹ്ഹ്ഹ്

തന്റെ ശരീരത്തിൽ നിന്നും ഇഞ്ചിഞ്ചായി ജീവൻ വെടിയുന്ന പോലെ അലോകിന് തോന്നി.

അത്രയ്ക്ക് ഭയാനകമായിരുന്നു അവിടെ അരങ്ങേറിക്കൊണ്ടിരുന്ന രംഗം.

കുമാരാ………………

ബ്രഹസ്‌പതി അലോകിനെ രക്ഷിക്കുവാനായി മുന്നോട്ട് ഒരടി വച്ചതും അതേ വേഗത്തിൽ യക്ഷമിയും വാമിഖയും അദ്ദേഹത്തെ തടഞ്ഞു നിർത്തി.

എന്നിട്ട് മരച്ചുവട്ടിലേക്ക് ബ്രഹസപതിയെ വലിച്ചിഴച്ചുകൊണ്ടു വന്നു.

അദ്ദേഹം അവരിൽ നിന്നും പരമാവധി കുതറി മാറാൻ ശ്രമിച്ചു.