🔱കരിനാഗം 17🔱 [ചാണക്യൻ] 410

ബസിനെ നോക്കിക്കൊണ്ട് ആയിരുന്നു മഹിയുടെ ഓട്ടം.

ആദ്യമൊക്കെ ഓടി തുടങ്ങിയപ്പോൾ കാലുകൾ വേദനിക്കാൻ തുടങ്ങി.

വയറിലൊക്കെ കൊളുത്തി പിടിക്കുന്ന പോലെ.

അവൻ നന്നേ വിയർത്തു കുളിച്ചു.

പക്ഷെ സാവധാനം മഹിയുടെ കാലുകളിലേക്ക് നഷ്ടപ്പെട്ട ഊർജം ഇരട്ടിയായി അരിച്ചെത്തി.

കാലുകൾക്ക് ഇന്ന് വരെ കാണാത്ത വിധം ദൃഢത തോന്നി.

പതിയെ മഹിയുടെ ഓട്ടത്തിന് സപീഡ് കൂടി.

ഓരോ സെക്കണ്ടുകൾ തോറും സ്പീഡ് കൂടി കൂടി വന്നു.

ഓടവേ പിന്നിൽ നിന്നുമുള്ള വായു സമ്മർദത്താൽ താൻ മുന്നിലേക്ക് തള്ളപ്പെടുന്ന പോലെ മഹിക്ക് തോന്നി.

അതുവഴി വേഗതയും കൂടി.

സമയ ലാഭവും ലഭിക്കുന്നു.

മഹി തന്നിൽ വന്ന മാറ്റങ്ങൾ കണ്ടു അത്ഭുതപ്പെട്ടു.

പക്ഷെ എങ്ങനെയെങ്കിലും ആ ബസിനെ പിടിക്കുക എന്നതായിരുന്നു മഹിയുടെ ലക്ഷ്യം.

ഓടിയോടി മഹി ബസിനെ വട്ടം വച്ചു.

അതു കണ്ടതും ഡ്രൈവർ ചവിട്ടി നിർത്തി.

മഹി ഫ്രണ്ട് ഡോർ തുറന്നു ഉള്ളിലേക്ക് കയറി കയറി.

ഒരുപാട് സ്ത്രീജനങ്ങൾ, പെൺകുട്ടികൾ, യുവതികൾ ആ ബസിൽ യുണ്ടായിരുന്നു.

മഹി അവരെയെല്ലാം സൂക്ഷിച്ചു നോക്കി.

പിങ്ക് നിറമുള്ള ചുരിദാർ ആരും ധരിച്ചിരുന്നില്ല.

മഹിയെ തട്ടിയ ആ പെൺകുട്ടി ധരിച്ചിരുന്നതും പിങ്ക് നിറമുള്ള ചുരിദാർ ആയിരുന്നു.

ബസിൽ നിന്നും ചന്ദനഗന്ധം ഒന്നും വരാതിരുന്നthടെ മഹി നിരാശയോടെ അതിൽ നിന്നുമിറങ്ങി.

എന്തോ വല്ലാത്തൊരു സങ്കടവും നഷ്ടബോധവും ആയിരുന്നു അവന്.

തൊണ്ടക്കുഴിയിൽ ശ്വാസം വിലങ്ങുന്ന പോലെ.

മഹി നിറഞ്ഞു വന്ന കണ്ണുകൾ തുടച്ചുകൊണ്ട് ബസ് വന്നതിന്റെ എതിർ ദിശ ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു നീങ്ങി.

മഹിയുടെ നിറഞ്ഞ കണ്ണുകൾ കണ്ടു മറ്റൊരാളുടെയും കണ്ണുകൾ വിഷാദത്താൽ നിറഞ്ഞു കവിഞ്ഞു.

മറ്റാരുമായിരുന്നില്ല.

രുദ്രരൂപ തന്നെയായിരുന്നു.

ബസിന്റെ റൂഫിൽ സർപ്പ രൂപത്തിൽ കിടക്കുകയായിരുന്നു രുദ്രരൂപ.

മഹി ആ ബസിനെ വട്ടം വച്ചപ്പോ തന്നെ രുദ്ര കണ്ണടച്ച് തുറക്കുന്ന വേഗത്തിൽ സർപ്പ രൂപവും പൂണ്ടു ബസിന്റെ റൂഫിൽ കയറിയിരുന്നു.

തന്റെ കുസൃതി മഹിയെ വേദനിപ്പിച്ചെന്ന് അറിഞ്ഞപ്പോൾ രുദ്രയുടെ നെഞ്ചു പിടച്ചു.

അവൾ പൊടുന്നനെ അപ്രത്യക്ഷയായി.

.