?കരിനാഗം 17? [ചാണക്യൻ] 410

അൺബിലീവബിൾ……. ഇട്സ് എ മെഡിക്കൽ മിറാക്കിൾ

ശരണ്യയെ കൺസൾട്ട് ചെയ്ത ഡോക്ടർ ആശ്ചര്യത്തോടെ അതിലുപരി അത്ഭുതത്തോടെ പറഞ്ഞു.

അവരുടെ കരിയറിൽ തന്നെ ആദ്യമായിട്ടായിരുന്നു ഇത്തരമൊരു സംഭവം.

ശരണ്യയെ ഫുൾ ചെക്കപ്പ് ചെയ്ത ശേഷം ഡോക്ടർ ശരണ്യയുടെ അച്ഛനോടായി പറഞ്ഞു.

നൗ ഷീ ഈസ്‌ പെർഫെക്ട്ലി ആൾറൈറ്റ്

ഡോക്ടറും നേഴ്സ് പരിവാരങ്ങളും പുഞ്ചിരിയോടെ പിരിഞ്ഞു.

ശരണ്യയെ ICU വിൽ നിന്നും VIP റൂമിലേക്ക് ഷിഫ്റ്റ്‌ ചെയ്തിരുന്നു.

മോളെ ഇപ്പൊ കുഴപ്പമൊന്നുമില്ലല്ലോ അല്ലെ?

അച്ഛൻ അവളുടെ നെറുകയിൽ തഴുകിക്കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.

ഇല്ലച്ചാ…..അയാം ഓക്കേ….. ഡോണ്ട് വറി

അച്ഛനെ ആശ്വസിപ്പിക്കാനായി ശരണ്യ ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു.

കടയിൽ നിന്നും വരുത്തിച്ച ജ്യൂസിന്റെ പാക്കറ്റ് പൊട്ടിച്ചു അത്‌ ഗ്ലാസിലേക്ക് പകർന്നു അമ്മ ശരണ്യയുടെ കയ്യിൽ കൊടുത്തു.

അവൾ അത്‌ പതിയെ കുടിച്ചു തീർത്തു.

കണ്ണ് തുറന്നപ്പോൾ മുതൽ വല്ലാത്തൊരു ഊർജവും പോസറ്റീവ് എനർജിയുമായിരുന്നു അവളിൽ നിറഞ്ഞു നിന്നിരുന്നത്.

അമ്മേ എന്റെ മുറിവുകളൊക്കെ എങ്ങനാ ഭേദമായത്?

ശരണ്യ അത്ഭുതത്തോടെ അവരോട് ചോദിച്ചു.

അതിനു മോൾക്ക് അധികം മുറിവൊന്നുമില്ലായിരുന്നു…… തലയ്ക്കു പ്രഹരം കിട്ടിയതോണ്ട് ബോധം പോയെന്നെയുള്ളൂ….. അല്ലെ എട്ടാ

അവളുടെ അമ്മ അച്ഛനെ എത്തി നോക്കി.

അതേ മോളെ….. അമ്മ പറഞ്ഞതാ ശരി.

അച്ഛൻ അതിനെ പിന്തുണച്ചു.

പക്ഷെ ആക്‌സിഡന്റ് ആയ സമയത്ത് എനിക്ക് നല്ലോണം ഇൻജ്വേഡ് ആയതും ബ്ലഡ്‌ പോയതും ഒക്കെ ഓർമയിലുണ്ടല്ലോ

ശരണ്യ എന്തോ ഓർത്തെടുത്ത പോലെ പറഞ്ഞു.

അത്‌ മോൾക്ക് തോന്നിയതാ…… അങ്ങനൊന്നുമില്ലാട്ടോ…… എന്തേ മോൾക്ക് ഞങ്ങളെ വിശ്വാസമില്ലേ?

അച്ഛൻ ശരണ്യയോട് ഇടർച്ചയോടെ ചോദിച്ചു.

ഉണ്ട് അച്ഛാ….. ഞാൻ വെറുതെ ഒരു ക്ലാരിഫിക്കേഷന് വേണ്ടി ചോദിച്ചതല്ലേ….. ജസ്റ്റ്‌ ഒരോർമ്മ പോലെ…… അത്രേയുള്ളൂ…. ലീവ് ഇറ്റ്

ശരണ്യ അങ്ങനെ പറഞ്ഞതും അവളുടെ മാതാപിതാക്കൾ ആശ്വാസം കൊണ്ടു.

അപ്പോഴും ആ അമ്മയുടെ കയ്യിലെ പേഴ്സിലുള്ള പെട്ടിയിൽ ശോഭയോടെ അനന്തമായി തിളങ്ങിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു.

ചിന്താമണി രത്നം.

അപൂർവങ്ങളിൽ അപൂർവമായ ആ രത്നം.

——————————————————–