?കരിനാഗം 17? [ചാണക്യൻ] 410

ഒപ്പം ഇടതു തോളും കയ്യും മരവിച്ച കണക്കെ ആയിരുന്നു.

അതിനുള്ള സൊല്യൂഷൻ തേടി രുദ്രരൂപ നടക്കുകയായിരുന്നു.

സർപ്പകാവിലൂടെ.

അവൾക്ക് എന്നാൽ ഒരെത്തും പിടിയും കിട്ടിയില്ല.

കാവിലെ തണുത്ത അന്തരീക്ഷത്തിലൂടെ അവൾ നടക്കുകയായിരുന്നു.

നിബിഢമായ വനമായതിനാൽ രാവിലെ ആയിട്ടും സൂര്യപ്രകാശം അങ്ങോട്ട് അരിച്ചിറങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല.

മോളെ രേവതി………..

ശാന്തകുമാരിയുടെ വിളി കേട്ട് രുദ്ര ഇഷ്ടക്കേടോടെ അങ്ങോട്ട് ചെന്നു.

മോളെ അമ്മക്ക് ഇന്ന് തീരെ വയ്യ…… മോളും കൂടി സഹായത്തിനു കൂടണെ

ശാന്തകുമാരി തളർന്ന സ്വരത്തിൽ മകളോടായി പറഞ്ഞു.

എനിക്കെങ്ങും പറ്റില്ല…… ഇതൊന്നുമല്ല എന്റെ പണി

ഈർഷ്യയോടെ മുഖം വെട്ടിച്ചു രുദ്രരൂപ തിരികെ കാവിലേക്ക് മടങ്ങി.

ശാന്തകുമാരി ആലോചിക്കുകയായിരുന്നു.

തന്റെ മകൾക്ക് വന്നിരിക്കുന്ന മാറ്റം.

ആരോടും മിണ്ടാട്ടമില്ല.

എപ്പോഴും മുറിക്കകത്ത് അല്ലേൽ കാവിനുള്ളിൽ.

തന്നോട് ഒന്നു മിണ്ടിയിട്ട് ഒന്നു ചിരിച്ചിട്ട് പോലും ദിവസങ്ങളായി.

അതോർക്കവെ ശാന്തകുമാരിയുടെ കണ്ണുകൾ ഈറനണിഞ്ഞു.

ആ മാതാവ് നുറുങ്ങുന്ന മനസോടെ അടുക്കളയിലേക്ക് പോയി.

കാവിലെത്തിയിട്ടും രുദ്രരൂപ അസ്വസ്ഥയായിരുന്നു.

ഇന്നലെ രാത്രി അലോകിനെ വധിക്കാൻ കഴിയാഞ്ഞതിന്റെ നിരാശയിൽ.

അവൾ കാവിലൂടെ പ്രദക്ഷിണം വച്ചു.

ഓരോന്ന് ഓർത്തുകൊണ്ട്

——————————————————–

മോളെ വാമിഖ ഇന്നലെ എന്താണ് സംഭവിച്ചത്?

മാതംഗി ഉത്കണ്ഠയോടെ ചോദിച്ചതും വാമിഖ ഇന്നലെ നടന്ന കാര്യങ്ങൾ പതിയെ ഓർത്തെടുത്തു.

ആ സംഭവം ഓരോന്നായി അവൾ വിശദീകരിച്ചു.

ഇന്നലെ അലോകിനൊപ്പം കാറിൽ പോകുന്ന വഴിക്ക് ഒരു ലോറി പിന്നിൽ നിന്നും ഞങ്ങളെ ആക്രമിച്ചതും മൂന്നാമത്തെ തവണയും ആക്രമിക്കാൻ ഒരുങ്ങുമ്പോഴാണ് ആ ചെറുപ്പക്കാരൻ ഞങ്ങളുടെ രക്ഷയ്ക്കെത്തിയതും എന്നൊക്ക അവൾ അവർക്ക് മുന്നിൽ വിശദീകരിച്ചു.

ആ ലോറി ആരാണ് ഓടിച്ചതെന്ന് അറിയുമോ മോളെ?

ബ്രഹസ്പതി എരിയുന്ന ക്രോധത്തോടെ ചോദിച്ചു.