?കരിനാഗം 17? [ചാണക്യൻ] 410

എനിക്ക് ഓർമയുണ്ട് അച്ഛാ…… എന്റെ കാർ ആക്‌സിഡന്റ് ആയപ്പോൾ കുറെ ഗുണ്ടകളെ പോലെ തോന്നിക്കുന്നവർ എന്നെ പിടിക്കുവാനായി വന്നു…… അന്നേരം ഞാൻ ശരിക്കും ഭയന്നുപോയി……. ആ സമയം ആരോ എന്നെ രക്ഷിക്കുവാനായി വന്നു……. അവരെയൊക്കെ അടിച്ചോതുക്കി അയാളാ എന്നെ ഹോസ്പിറ്റലിൽ എത്തിച്ചത്

അതാരാ?

ഞെട്ടലോടെ അവർ ഇരുവരും ചോദിച്ചു.

അറിയില്ല…… ആരോ ഒരാൾ…… ഒരു നല്ല മനസിനുടമ…… അദ്ദേഹം വന്നില്ലായിരുന്നേൽ ഒരുപക്ഷെ എനിക്ക് എന്ത് സംഭവിക്കുമെന്ന് പോലും നിശ്ചയമുണ്ടായിരുന്നില്ല.

ശരണ്യ പരിതപിച്ചു.

ആഹ് പിന്നെ……. ഒരു കാര്യം ഉണ്ട്…..

എന്താ മോളെ അത്‌?

അവർ ആകാംക്ഷയോടെ ചോദിച്ചു.

അയാൾക്കും എന്നെ പോലെ തന്നെയാണ്….. ഒരേപോലത്തെ കണ്ണുകൾ…… ദാ ഇതുപോലെ

ശരണ്യ തന്റെ നക്ഷത്രമിഴികൾ കാണിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

അതിശയത്തോടെ ശരണ്യ പറയുന്നത് കേട്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു അവർ

മോളെ ഇതാണോ മോളെ രക്ഷിച്ച ആള്?

ഫോണിലെ ഫോട്ടോ കാണിച്ചുകൊണ്ട് ശരണ്യയുടെ അച്ഛൻ ചോദിച്ചു.

ആ ഫോട്ടോയിലേക്ക് നോക്കിയതും അവളുടെ കണ്ണുകൾ വിടർന്നു.

അതേ അച്ഛാ……. ഇത് തന്നെയാ ആള്

ശരണ്യ ആവേശത്തോടെ പറഞ്ഞു.

അതുകേട്ടതും ആ പിതാവ് ഒന്നു കൂടി ഞെട്ടി.

കാരണം തന്റെ മകളെ രക്ഷിച്ചയാളെയാണ് താൻ ശിക്ഷിക്കാൻ ഗുണ്ടയെ ഏർപ്പാടാക്കിയത്.

എന്തൊരു ക്രൂരതയാണ് താൻ അയാളോട് കാണിച്ചത്.

ദൈവമേ…… ഈ പാപിയോട് പൊറുക്കണമേ

ശരണ്യയുടെ അച്ഛൻ നെഞ്ചത്തടിച്ചു.

വേദനയോടെ.

പൊറുക്കാനാവാത്ത തെറ്റ് ചെയ്തതിൽ അയാൾ പശ്ചാത്തപിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.

——————————————————–

അന്നത്തെ കോളജിലെ സെഷൻ മഹി നന്നായി തന്നെ അവസാനിപ്പിച്ചു.

കാരണം അന്ന് നല്ലൊരു ഉത്സാഹവും മറ്റുമായിരുന്നു മഹിക്ക്.