?കരിനാഗം 16?[ചാണക്യൻ] 325

ആലോചിച്ചിട്ട് ഒരെത്തും പിടിയും കിട്ടുന്നില്ലലോ?

യക്ഷമി അസ്വസ്ഥതയോടെ റൂമിലൂടെ അങ്ങോട്ടുമിങ്ങോട്ടും നടക്കുവാൻ തുടങ്ങി

എന്നാലും ഒരുത്തരവും അവൾക്ക് ലഭിച്ചില്ല.

സംശയങ്ങളുടെ പറദീസയിൽ യക്ഷമിയുടെ മനസ് ഉഴറിക്കൊണ്ടിരുന്നു.

——————————————————–

ഹോസ്പിറ്റലിലെ വരാന്തയിലൂടെ നടക്കവേ മഹി ഓർക്കുകയായിരുന്നു.

അന്ന് താൻ ഇവിടേക്ക് കൊണ്ടു വന്ന ശരണ്യയെന്ന പെൺകുട്ടിയെ കുറിച്ച്.

ആ പെൺകുട്ടിക്ക് വയ്യായ്കയൊക്കെ ഭേദമായി കാണുമോ എന്തോ?

മഹിക്ക് ശരണ്യയുടെ കാര്യം കൂടി ഒന്നു അന്വേഷിക്കണമെന്ന് തോന്നി.

പക്ഷെ അന്നത്തെ ആ നഴ്സിന്റെ മുഖം ഓർമ വന്നതും പിന്നെ ആ തീരുമാനത്തിൽ നിന്നും നിരുപാധികം പിന്മാറി.

ഒരു നെടുവീർപ്പോടെ അവൻ ഹോസ്പിറ്റലിൽ നിന്നും കോളജിലേക്ക് യാത്രയായി.

——————————————————–

-ചിറ്റൂർ ഹോസ്പിറ്റലിലെ VIP റൂം-

ശരണ്യയുടെ അമ്മ കസേരയിൽ തന്നെ ഇരിക്കുകയായിരുന്നു.

എന്തൊക്കെയോ ഓർമ്മകൾ അവരുടെ ബോധമണ്ഡലത്തിൽ തികട്ടി വന്നു.

തന്റെ മകളുടെ ബാല്യകാലവും കൗമാരവും യൗവനവും ചെറുപ്പത്തിലെ കുസൃതികളും ഒക്കെ.

അതൊക്കെ ഓർക്കവേ തന്റെ മകളുടെ ഇപ്പോഴത്തെ ദാരുണമായ അവസ്ഥ കണ്ടു ആ മാതൃഹൃദയം തേങ്ങി.

തന്റെ ഭാര്യയുടെ കരച്ചിൽ കണ്ടു ശരണ്യയുടെ അച്ഛനും സങ്കടം സഹിക്കാനായില്ല.

എങ്കിലും അത്‌ പുറത്തു കാണിക്കാതെ അയാൾ പിടിച്ചു നിന്നു.

ആ അമ്മ ഓർക്കുകയായിരുന്നു പണ്ടൊരിക്കൽ ഇതുപോലെ ശരണ്യക്ക് ആക്‌സിഡന്റ് ആയപ്പോൾ ഹോസ്പിറ്റലിൽ കൊണ്ടു പോയതും ശുശ്രൂഷിചതുമൊക്കെ.

പൊടുന്നനെ ശരണ്യയുടെ അമ്മ കസേരയിൽ നിന്നും ചാടിയെഴുന്നേറ്റു.

എന്നിട്ട് തന്റെ ഭർത്താവിന്റെ കയ്യിൽ പിടിച്ചു വലിച്ചു.

വാ ഏട്ടാ നമുക്കൊരിടം വരെ പോകണം

എവിടേക്ക്?

അദ്ദേഹം ഭാര്യ പറയുന്നതിന്റെ പൊരുൾ അറിയാതെ ഉഴറി.

അതൊക്കെ പറയാം വാ

ഭർത്താവിന്റെ കൈയും പിടിച്ചു അവർ റൂമിൽ നിന്നും വെളിയിലേക്കിറങ്ങി.

എന്നിട്ട് നേരെ ഹോസ്പിറ്റലിന് പുറത്തേക്ക് നടന്നു.

അപ്പോഴേക്കും ഡ്രൈവർ കാറും കൊണ്ടു വന്നിരുന്നു.

അവർ ഇരുവരും കാറിൽ കയറി വീട്ടിലേക്ക് യാത്രയായി.

അര മണിക്കൂറിനകം അവർ വീട്ടിൽ എത്തിച്ചേർന്നു.

ഡോർ തുറന്ന് പുറത്തേക്കിറങ്ങിയ ശരണ്യയുടെ അമ്മ ആധിയോടെ വീടിനകത്തേക്ക് ഓടി.