??༻വൈദേഷ്ണു༺?? 2 [Jacob Cheriyan] 640

ജീവന്റെ അലർച്ച കേട്ട് ആണ് ഞാൻ തിരിച്ച് നോക്കിയത്… അപ്പോ അവൻ ആയിരുന്നു എന്റെ മുതുകിൽ ചവിട്ടിയത്…

പിന്നെ ഒരു പൂരം ആയിരുന്നു… നേരക്ക്‌ നിൽക്കാനോ അടി കിട്ടിയ സ്ഥലം തൊട്ട് നോക്കാൻ പോലും സമയം കിട്ടിയില്ല… വന്നവരും നിന്നവരും പോയവരും എന്നെ കയ്യിൽ കിട്ടിയത് വെച്ച് ആയിരുന്നു ആദരിച്ചത്… ഇത്രയും നാളത്തെ ദേഷ്യം ഒരുമിച്ച് ചേർത്ത് തീർക്കുകയായിരുന്നു എല്ലാവരും…. അവസാനം അച്ഛൻ എന്റെ കരണത്ത് ഒന്ന് പൊട്ടിച്ചിട്ട്‌ വലിച്ച് പുറത്തേക്ക് കൊണ്ട് വന്നു… താഴേക്ക് ഉള്ള സ്റ്റെപ്പിൽ ഒക്കെ ഇടിച്ച് കൊണ്ട് പല ഭാഗത്തും വേദന വരുന്നുണ്ടായിരുന്നു….

ആ ഇഴച്ചിൽ അവസാനിച്ചത് വീടിന്റെ മുറ്റത്ത് ആയിരുന്നു… എന്നെ മുറ്റത്തേക്ക് എറിഞ്ഞ പുറകെ തന്നെ ഞാൻ ചെന്നൈയില് കൊണ്ട് പോകുന്ന ബാഗും എന്റെ ഒപ്പം തന്നെ പുറത്തേക്ക് പറന്നു…

” തന്തക്ക് പിറക്കത്തവനെ ഇനി നിന്നെ ഇൗ തറവാട്ടിൽ കണ്ട് പോകരുത്… മേലാൽ ശ്രീനിലയം തറവാടിന്റെ ഒരു സ്വത്തിലും നിന്റെ നിഴല് പോലും വീഴരുത്… ഇവിടെ മാത്രം അല്ല നീ താമസിക്കുന്ന ചെന്നൈയിലെ ഫ്ളാറ്റ് അതും ഈ കുടുംബത്തിന്റെ ആണ്.. അവിടെയും നിന്നെ കണ്ട് പോകരുത്. ”

അച്ഛൻ അലറി കൊണ്ട് പറഞ്ഞ് തീർത്തു…

” അച്ഛാ ഞാൻ പറയുന്നെ ഒന്ന് കേൾക് ഞാൻ അവളുടെ റൂമിൽ ചെന്നത്‌ അല്ല… അവളാ അഞ്ഞുവിനെ വിട്ട് എന്നെ അങ്ങോട്ട് വിളിപ്പിച്ചത്… ”

ഞാൻ പറഞ്ഞ് തീർത്തും…

” എന്ത് പറഞടാ നായെ..”

എന്ന് പറഞ്ഞ് കൊണ്ട് ദേവൻ ( ഇന്ദുവിന്റെ അച്ഛൻ ) മുൻപോട്ട് വന്നു….

” അളിയനോട് ഞാൻ അന്നേ പറഞ്ഞെ അല്ലേ ഇൗ തന്ത ആരാണ് എന്ന് അറിയാതവനെ ഒക്കെ ഇൗ കുടുംബത്ത് കേറ്റരുത് എന്ന്…. ആർക്കോ പിഴച്ച് ഉണ്ടായവനെ ഒക്കെ തറവാട്ടിൽ കയറ്റി സ്വന്തം മകൻ ആയി വളർത്തിയതല്ലെ… അനുഭവിച്ചോ… അളിയന് പിള്ളേർ ഉണ്ടായില്ലെങ്കിൽ അങ്ങനെ തന്നെ… എന്നും പറഞ്ഞ് ഇത് പോലെ ഒരു തന്തക്ക് പിറക്കാത്തവനെ ഒക്കെ ദത്തെടുത്ത് വളർത്തേണ്ട വെല്ല ആവശ്യവും ഉണ്ടായിരുന്നോ… ”

ദേവൻ പറഞ്ഞ് നിർത്തി….

പഴയ തലമുറയിലെ ആളുകൾ ഒഴികെ ബാക്കി എല്ലാവരും ഈ കാര്യം കേട്ട് ഞെട്ടി….

അപ്പോഴും ഈ കാര്യം കേട്ടിട്ടും എനിക്ക് വല്യ മാറ്റം ഇല്ലാത്തത് എല്ലാവരും ശ്രദ്ധിച്ചു….

അതേ അത് സത്യാമാ ഞാൻ ഇവരുടെ മകൻ അല്ല….  19 ആം വയസ്സിൽ ഞാൻ മനസ്സിലാക്കിയ സത്യം ആണ് അത്… കല്യാണം കഴിഞ്ഞിട്ടും കുഞ്ഞുങ്ങൾ ഇല്ലാതെ ഇരുന്ന ഇവർ ഏതോ അമ്പലത്തിൽ പോയപ്പോൾ അവിടെ ഉണ്ടായ ഒരു പൊട്ടിത്തെറിയിൽ നിന്ന് കിട്ടിയത് ആണ് ഇവർക്ക് എന്നെ…. മക്കളില്ലാത്ത അവർ എന്നെ സ്വന്തം മകൻ ആയി വളർത്തി… പക്ഷേ വളർന്നു വരുന്നതോടൊപ്പം അവർക്ക് എന്നോടുള്ള ഭാവം മാറി… പതിയെ ഞാൻ അവർക്ക് ഒരു ഭാരം ആയി മാറി…

പെട്ടെന്ന് എനിക്ക് ഒരു മരപലക കൊണ്ടുള്ള അടി കിട്ടി… അടി കിട്ടി നിലത്തേക്ക് വീണ എന്നെ കഴുത്തിന് കുത്തി പിടിച്ച് അർജുൻ ( ഏറ്റവും ഇളയ അമ്മായിയുടെ മകൻ ) പൊക്കി നിർത്തി… അടഞ്ഞ പോയ കൺപോള വലിച്ച് തുറന്ന് കൊണ്ട് ചുറ്റും നോക്കിയ ഞാൻ കണ്ടൂ ഒരു മരപലക പിടിച്ച് കൊണ്ട് നിൽക്കുന്ന ജീവനെ… അവസാനം കണ്ണ് അടയുന്നതിന് മുൻപ് ഞാൻ കണ്ടൂ എന്നെ നോക്കി വായും പൊത്തി കരഞ്ഞ് കൊണ്ട് നിൽക്കുന്ന എന്റെ ലച്ചുവമ്മയെ… അത് കണ്ടതും എന്റെ ചോര നിറഞ്ഞ് മുഖത്ത് ഒരു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു…. പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് തന്നെ ഞാൻ അർജുൻറെ കയ്യിൽ നിന്ന് നിലത്തേക്ക് വീണു…