ഹോപ്‌ [ദേവദേവൻ] 90

പരീക്ഷയ്ക്ക് ഒന്നാം സ്ഥാനം നേടി പാസ്സാവും എന്ന പ്രതീക്ഷ.

സ്നേഹിക്കുന്ന പെണ്ണ് തിരിച്ചു ഇഷ്ടമാണെന്ന് പറയും എന്ന പ്രതീക്ഷ.

ഇങ്ങനെ പോകുന്നു എന്റെ പ്രതീക്ഷകളുടെ നീണ്ട നിര.

ജീവിതത്തിൽ ഉടനീളം പരാജയങ്ങൾ. വിധിയെന്ന രണ്ടക്ഷരം കൊണ്ട് എന്റെ അവസ്ഥയെ പലരും പറഞ്ഞൊതുക്കി.

എന്റെ കഴിവുകേടെന്ന് പലരും പുച്ഛിച്ചു തള്ളി. അപ്പോഴും വിടാതെ മുറുകെ പിടിച്ചിട്ടുണ്ടായിരുന്നു എന്റെ പ്രതീക്ഷ.

എല്ലാം മാറുന്ന ഒരു ദിവസം വരും.

സങ്കടങ്ങൾ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അമ്മയുടെ മടിയിൽ തലചായ്ക്കുമ്പോൾ അമ്മ പറഞ്ഞു തരുന്ന വാക്കണത്. ചിലപ്പോൾ ആ വാക്കുകളിൽ എന്റെ നൊമ്പരങ്ങൾ അലിഞ്ഞില്ലാതാകുമായിരിക്കാം.

പിന്നെ കുറച്ചു നേരത്തേക്ക് എന്റെ മനസ്സ് ശാന്തമാണ് തിരയില്ലാത്ത കടൽ പോലെ.

എഞ്ചിനീയറിംഗ് പാസ്സായപ്പോൾ ഓർത്തില്ല നാട് മുഴുവൻ എഞ്ചിനിയർമാരായിരിക്കുമെന്ന്.

‘ഓഫീസിൽ കയറിയിറങ്ങി ചെരുപ്പ് തേഞ്ഞു.’

പണ്ട് അത് കേൾക്കുമ്പോൾ കൗതുകമായിരുന്നു.

അങ്ങനെയൊക്കെ സംഭവിക്കോ?

ആ പ്രയോഗം ജീവിതത്തിൽ യാഥാർഥ്യമായപ്പോൾ മനസ്സിലായി.എത്രത്തോളം ഭീകരമാണ് ആ അവസ്ഥയെന്ന്.

‘നിനക്ക് ഒരു ജോലി കിട്ടിയിട്ട് വേണം എനിക്കൊന്ന് വിശ്രമിക്കാൻ ‘

ഒരു കുസൃതി ചിരിയോടെയുള്ള അമ്മയുടെ വാക്കുകളാണത്.

ഓർക്കുമ്പോൾ തന്നെ ആരോ ഹൃദയത്തിൽ മുള്ള് കൊണ്ട് കുത്തുന്ന വേദന.

കരച്ചിലിന് വഴിയൊരുക്കാൻ ആ ഒരു ഓർമ്മ മാത്രം മതിയായിരുന്നു.

ഞാൻ എന്തെന്നില്ലാതെ പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു.

ചേട്ടൻ ജോലി കിട്ടി വണ്ടി വാങ്ങിയിട്ട് വേണം എന്നെ ദിവസ്സവും കോളേജിൽ കൊണ്ട് വിടാൻ.

കുഞ്ഞി പെങ്ങളുടെ സ്വപ്നമാണത്.

ഒരുപാടുണ്ട് സ്വപ്‌നങ്ങൾ.

എനിക്ക് വേണ്ടിയല്ല. എന്റെ കുടുംബം സന്തോഷത്തോടെ ഇരിക്കാൻ. ഇത്രയും നാൾ കഷ്ടപ്പെട്ട് കുടുംബം നോക്കിയിരുന്ന  അമ്മയ്ക്ക് ഒരു കൈത്താങ് ആവാൻ.

സ്വയം ഓരോന്ന് ആലോചിച്ചു ഞാൻ എന്റെ സങ്കടത്തിന്റെ ആഴം കൂട്ടിക്കൊണ്ടിരുന്നു.

തല പെരുക്കുന്നു. വല്ലാത്തൊരു വിഷാദവസ്ഥയിൽ ഞാൻ എത്തിപ്പെട്ടിരുന്നു.

മടുപ്പ്

എല്ലാറ്റിനോടും മടുപ്പ് തോന്നിത്തുടങ്ങി. ഞാൻ തോറ്റു തോറ്റു തോൽ‌വിയിൽ തന്നെ ജീവിക്കുന്ന പോലെ.

എനിക്ക് ജയിക്കാൻ ഒരവസരമെങ്കിലും തന്നുകൂടെ

മനസ്സിൽ ഞാൻ ആരോടെന്നില്ലാതെ അലറി വിളിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.

ജോലി കഴിഞ്ഞ് അമ്മ വന്നിരുന്നു അന്നേരം.

എന്റെ അടുത്ത് വന്നിരുന്നു.

“നീ ചോദിച്ചത് കേട്ടില്ലേ? എന്തായി പോയ കാര്യം?”

എനിക്ക് മറുപടിയില്ലായിരുന്നു.

പതിയെ എന്റെ താടിയിൽ പിടിച്ചു മുഖം ഉയർത്തി നോക്കി അമ്മ.

കരഞ്ഞു കലങ്ങിയ കണ്ണുകൾ കണ്ട് അമ്മയുടെ കണ്ണിലും നനവ് പടർന്നിരുന്നു.

“എന്തിനാടാ ഇരുന്ന് മോങ്ങുന്നത്?”

ചിരി മുഖത്ത് വരുത്തി അമ്മ ചോദിച്ചു.

ആ ചോദ്യം മാത്രം മതിയായിരുന്നു എനിക്ക്.

Updated: April 11, 2021 — 10:31 pm

10 Comments

  1. ചെമ്പരത്തി

    നന്നായിട്ടുണ്ട് ദേവാ…… ജീവിതത്തിന്റെ ഒരംശം എവിടൊക്കെയോ നിഴലിച്ചപോലെ………… ❤❤???????????പിന്നേം ആവർത്തനം വന്നൂലെ…….

    1. ദേവദേവൻ

      ഒന്നും പറയണ്ട സഹോ.എന്തുകൊണ്ടാണ് ഇങ്ങനെ ആവുന്നതെന്ന് അറിയാൻ പറ്റുന്നില്ല.
      നല്ല അഭിപ്രായത്തിനു ഒരുപാട് സ്നേഹം ❤️❤️❤️

  2. machaane story kiduvaanu …poiichu….story mubate pole aavarthichu vannallo…

    1. ദേവദേവൻ

      പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യമില്ല സഹോ
      ❤️❤️❤️

  3. മന്നാഡിയാർ

    വീണ്ടും പണി കിട്ടിയോ ???
    കഥ ഒരു രക്ഷയുമില്ല. പൊളി ബ്രോ ❤❤❤❤
    എനിക്കറിയാം നാളെ ഒരുനാൾ ഞാനും അസ്‌തമിക്കും. പക്ഷെ ഈ ഉദിച്ചു നിൽക്കുന്ന സമയം ഞാൻ കത്തി ജ്വലിക്കുക തന്നെ ചെയ്യും. എന്നാലാകും വിധം മറ്റുള്ളവരിൽ ഞാൻ പ്രകാശം പരത്തും.”
    ?????????❤❤❤❤

    1. ദേവദേവൻ

      അറിയില്ല സഹോ.

      എന്താ ഇങ്ങനെ സംഭവിക്കുന്നതെന്ന്. എന്റെ കഥകൾ മാത്രം ഇങ്ങനെ ?
      ഒരുപാട് സ്നേഹം സഹോ നല്ല അഭിപ്രായത്തിനു ❤️❤️❤️

  4. നിധീഷ്

  5. ദേവദേവൻ

    ഇതിപ്പോ എപ്പോ കഥ ഇട്ടാലും ഇത് തന്നെയാണല്ലോ അവസ്ഥ.
    മാറ്റാൻ വേണ്ടി മെയിൽ അയക്കുന്നും ഉണ്ട്‌.
    എനിക്ക് മാത്രമാണോ ഈ പ്രശ്നം.

  6. ❤️

Comments are closed.