ശ്രീ നാഗരുദ്ര ? ???? പതിമൂന്നാം ഭാഗം – [Santhosh Nair] 285

എല്ലാവരുടെയും വരവ് പ്രതീക്ഷിച്ചെന്നോണം വീട് മനോഹരമായിരുന്നു. ചന്ദനത്തിന്റെ സുഗന്ധം ഒഴുകിപ്പരക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. പൂജാമുറിക്കു വെളിയിലുള്ള മേശമേൽ തൂശനില, സാമ്പ്രാണി, വൃത്തിയാക്കിവെച്ച ആവണിപ്പലക, കിണ്ടികൾ, മൊന്തകൾ, താലങ്ങൾ, അഞ്ചു നിലവിളക്കുകൾ, തുളസിമാല, ചെത്തിമാല, മുല്ലപ്പൂമാല, വേറെ ചില പൂമാലകൾ, ചന്ദനം മഞ്ഞൾ കൂട്ടുകൾ, ഭസ്മം എന്നിവ വെച്ചിരുന്നു. മറ്റൊരു തട്ടിൽ മറ്റെന്തൊക്കെയോ പൂജാവശ്യത്തിനുള്ള വസ്തുക്കളും, കോലമാവും, ചില നിറക്കൂട്ടുകളും, ഒരു ചെറിയ കൈപിക്കാസും വെച്ചിരുന്നു.

ഇതെല്ലാം കണ്ട അയ്യർ “പാവം അവൾ” എന്നു താഴ്ന്ന ശബ്ദത്തിൽ പറയുന്നത് ശ്രീകുമാർ വ്ര്യക്തമായി കേട്ടു, അതവന്റെ മുഖത്തിൽ സങ്കടം പരത്തി.

“സമയം തെല്ലും കളയാനില്ല, നമുക്ക് തുടങ്ങാം.” എന്നു പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അയ്യർ ആവണിപ്പലക താഴെവെച്ച ശേഷം പദ്മാസനത്തിലമർന്നു ധ്യാനം തുടങ്ങി. കൂടെ വന്ന സില്ബന്ധി കളമൊരുക്കാനും വിളക്കുകൾ കത്തിയ്ക്കാനും പൂജാ ദ്രവ്യങ്ങൾ ഒരുക്കാനും ഉള്ള പുറപ്പാടിലേയ്ക്കായി.

അയ്യർ ധ്യാനത്തിൽനിന്നുമുണർന്നപ്പോഴേയ്ക്കും എല്ലാം തയാറായിരുന്നു. വിഗ്നേശ്വരപൂജയ്ക്കുശേഷം അവർ കാര്യങ്ങളിലേയ്ക്ക് കടന്നു. അയ്യർ ബാഗിൽനിന്നും ഹോമാവശിഷ്ടങ്ങൾ അടങ്ങിയ ചെറിയ പാത്രം വെളിയിൽ എടുത്തു വിളക്കിൽനിന്നും തെല്ലകലെയായി വെച്ചു. ചില മന്ത്രങ്ങൾ ഉച്ചരിച്ചുകൊണ്ടു അതിലേയ്ക്ക് അല്പം തീർത്ഥം തളിച്ചു.

ഒരു കിണ്ടിയിലെ വെള്ളത്തിൽ അദ്ദേഹം ചില മരുന്നുകളും മറ്റും ഇട്ടു മാറ്റിവെച്ചശേഷം സില്ബന്ധിയോട് എന്തോ പറഞ്ഞു.

ദർഭപ്പുല്ലുകൊണ്ടു തയാറാക്കിയ ആൾരൂപം അതിനടുത്തായി ഒരു ഇലയിൽ വെച്ചു. ചില മന്ത്രങ്ങൾ ഉച്ചരിച്ചുകൊണ്ടു അദ്ദേഹം തന്റെ തുടയിൽ ഒരു വെളുത്ത തോർത്തുമുണ്ട് വെച്ച്. പിന്നീട് ആ ആൾരൂപം എടുത്തു ആ വസ്ത്രത്തിനു മുകളിൽ വെച്ചശേഷം അദ്ദേഹം വീണ്ടും ധ്യാനനിരതനായി.

പിന്നീട് ആരോടോ സംസാരിയ്ക്കുന്നതുപോലെ അദ്ദേഹത്തിനെ ശരീഭാഷ മാറി. കുറച്ചു കഴിഞ്ഞു തലകുലുക്കിക്കൊണ്ടു (എന്തോ അംഗീകരിയ്ക്കുന്ന രീതിയിൽ) അദ്ദേഹം ധ്യാനത്തിൽ നിന്നുമുണർന്നു. ആ ആൾരൂപവും ഹോമശിഷ്ടവും തന്റെ തുടയിൽ വെച്ചിരുന്ന തോർത്തിൽ ചേർത്തു തന്റെ നെഞ്ചോട് ചേർത്ത് പിടിച്ചുകൊണ്ടു അദ്ദേഹം എഴുനേറ്റു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ മുഖത്തിൽ ഒരു അനിർവചനീയമായ ശാന്തതയുണ്ടായിരുന്നു.

സില്ബന്ധിയോടു കൈപിക്കാസും എടുത്തുകൊണ്ടു തന്റെ കൂടെവരാൻ ആംഗ്യം കാട്ടിയശേഷം അദ്ദേഹം മുൻപോട്ടു നടന്നു. അദ്ദേഹത്തെ അനുഗമിച്ചുകൊണ്ടു പോയ സില്ബന്ധി മുൻപേ പറഞ്ഞ കിണ്ടിയും കൈപിക്കാസും കയ്യിൽ എടുത്തിരുന്നു.

അടുക്കളയുടെ വാതിൽ വഴി പുറത്തിറങ്ങിയ അദ്ദേഹം മന്ത്രങ്ങൾ ഉച്ചരിച്ചുകൊണ്ടു അങ്ങനെയേ ചുറ്റി മുൻവാതിൽക്കൽ എത്തി.

കയറിവരുന്ന വഴിയുടെ അരികിലായി മിറ്റത്തോട് ചേർന്ന് സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന പ്ലാവിന്റെ ചുവട്ടിൽ ഒരു ചെറിയ കുഴിയെടുക്കാൻ സില്ബന്ധിയോട് ആംഗ്യം കാണിച്ചു. കിണ്ടിയിൽ നിന്നും അല്പം തീർത്ഥം തളിച്ചശേഷം അവിടെ ഒരടി ആഴമുള്ള ഒരു കുഴി കുത്തി. അതിലേയ്ക്ക് അയ്യർ തന്റെ കയ്യിലുള്ള രൂപവും ഹോമാവശിഷ്ടങ്ങളും നിക്ഷേപിച്ചു. അപ്പോഴേയ്ക്കും പരികർമ്മി കുറച്ചു പൂക്കളും അവിടെ പൂജ്ജയ്ക്കായി ഉപയോഗിച്ച ശിഷ്ട സാധനങ്ങളും ഇലകളും മറ്റും കൊണ്ടുവന്നു.