ശ്രീ നാഗരുദ്ര ? ???? രണ്ടാം ഭാഗം – [Santhosh Nair] 1047

അവന്റെ ആർദ്രമായ ഹൃദയത്തിൻറെ സ്പന്ദനങ്ങൾ അവൾ തൊട്ടറിഞ്ഞു, തൊട്ടടുത്തു കേട്ടു.

കുറച്ചു നേരത്തിനുള്ളിൽ തന്നെ അവളുടെ സുഗന്ധവും ആ ശരീരത്തിന്റെ ഇളം ചൂടും അവനെ മറ്റൊരു ലോകത്തേയ്ക്കുണർത്തി. അവളെ ഒരു പട്ടുസാരി തൂക്കിയുയർത്തുന്ന ലാഘവത്തോടെ അവൻ എടുത്തു കട്ടിലിൽ കിടത്തി.

പിന്നീടു നടന്ന ആ സ്ത്രീപുരുഷ സംഗമത്തിനു പശ്ചാത്തല സംഗീതമെന്നോണം ഇടിവെട്ടി മഴപെയ്തു. പ്രകൃതി അവർക്കു ഉറക്കാൻ താരാട്ടു പാടി.

തളർന്നു കിടക്കുന്ന അവളുടെ നെറ്റിയിൽ അവന്റെ ചുണ്ടുകൾ ഗാഢമായി മുദ്ര ചാർത്തി, വീണ്ടും അവൾ മധുരമായി പാടി “ഓമനത്തിങ്കൾക്കിടാവോ- നല്ല കോമളത്താമരപ്പൂവോ”.

ആ പാട്ടു കേട്ടു കുറച്ചു നേരത്തിനുള്ളിൽ അവനും ഉറങ്ങി, കുറെ നാളുകൾക്കപ്പുറം കിട്ടിയ ഗാഢ നിദ്ര. സ്വപ്നങ്ങളോ തടസ്സങ്ങളോ ഇല്ലാത്ത സുനിദ്ര – അതായിരുന്നു അവനു വേണ്ടതും.

പുലർച്ചക്കോഴി കൂവുന്നതു കേട്ട അവൻ ഞെട്ടിയുണർന്നു ചുറ്റും നോക്കി. അപ്പോഴേയ്ക്കും നാട്ടുവെളിച്ചവും നിലാവും കലർന്ന പ്രകൃതിയുടെ സ്വന്തം വെളിച്ചം നാടിനെ പ്രകാശമാനമാക്കിയിരുന്നു. എപ്പോഴോ അകന്നു മാറിയിരുന്ന ജനൽ കർട്ടനുകൾ ആ വെളിച്ചത്തെ ഉള്ളിലേയ്ക്ക് ക്ഷണിച്ചിരുന്നു.

ആ കട്ടിലിൽ ഒരു മുണ്ടും ഉടുത്തുകൊണ്ടു അവൻ മാത്രം, അടുത്തെങ്ങും മറ്റാരുമില്ല. ഇന്നലത്തെ സംഗമത്തിന്റെ അനുഭവം വിട്ടുമാറാത്ത ശരീരവും മനസ്സും – പക്ഷെ അതിന്റെ യാതൊരു അടയാളവും ആ മുറിയിലോ അവൻ കിടന്നിരുന്ന കട്ടിലിലോ ഇല്ല.