ശ്രീ നാഗരുദ്ര ? ???? ഏഴാം ഭാഗം – [Santhosh Nair] 1046

ആ സുന്ദരമായ കയ്യക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടപ്പോൾ, ആ ഹൃദ്യമായ വരികൾ വായിച്ചപ്പോൾ അവന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു. ഹൃദയത്തിൽ നിന്നാരംഭിച്ച തെക്കം കണ്ണുകളിലൂടെ വെളിയിൽ വന്നു.

കുറച്ചു നേരത്തേയ്ക്ക് ഒന്നും കാണാനായില്ല. ചെവിയിൽ ഒരു മൂളക്കം, നെഞ്ച് പൊട്ടിച്ചു ഹൃദയം വെളിയിൽ വരുമെന്നു തോന്നിപ്പോയി. ശരീരത്തിന്റെ ബാലൻസ് പോകുന്നതുപോലെ തോന്നി, അവൻ പുറകോട്ടു ബോധരഹിതനായി വീണുപോയി.

അവൻ എന്തൊക്കെയോ പിറുപിറുത്തുകൊണ്ടിരുന്നു “രുദ്രേ, എന്റെ ഏട്ടൻ മരിച്ചു പോയിട്ടുണ്ടാവില്ല, അല്ലെ? എനിക്കായി കാത്തിരുന്നു – ആ പെട്ടിയ്ക്കുള്ളിൽ. ദേ ഇപ്പോഴും ഇവിടെ എവിടെയോ ഉണ്ട്. പാലക്കാട്ട് ഉള്ള തറവാടിന്റെ ഉമ്മറത്ത് വെള്ളപ്പുതപ്പിച്ചു കിടത്തി അവരുടെ തെക്കേ തൊടിയിൽ എരിഞ്ഞു തീർന്നതൊന്നും ഏട്ടൻ അല്ല, ഒരിക്കലും കണ്ടിട്ടില്ലാത്ത എനിക്കായി കാത്തിരുന്നു, ഇനി ഒരിയ്ക്കലും ഏട്ടന് എന്നെ വിട്ട് പോവാൻ പറ്റില്ല എന്നു തോന്നുന്നു.”

“ഏട്ടാ എണീക്കൂ” വെള്ളം തളിച്ചുകൊണ്ട് അവൾ പരിഭ്രമത്തോടെ വിളിച്ചു.

“ഏട്ടാ – കണ്ണു തുറക്കൂ” എന്ന ശബ്ദം കേട്ടാണ് അവൻ കണ്ണു തുറന്നതു. ഒരു വിശറികൊണ്ടു വീശുന്ന രുദ്രയെയാണ് കണ്ടത്. അവൻ കട്ടിലിൽ കിടക്കുകയായിരുന്നു, അപ്പോൾ.

“ഈ വെള്ളം കുടിയ്ക്കൂ, ഏട്ടാ.” എന്നു പറഞ്ഞു കൊണ്ട് അവൾ നീട്ടിയ ഗ്ലാസിലെ വെള്ളം അവൻ കുടിച്ചു തീർത്തു.

ശ്രീകുമാർ കണ്ണു തുറന്നു നോക്കി. രുദ്ര സ്നേഹപൂർവ്വം അവന്റെ തല അവളുടെ മാറിലേക്ക് ചായിച്ചുകൊണ്ടു നിറുകയിൽ തലോടിക്കൊണ്ടിരുന്നു.

അവളുടെ സ്വാന്തനത്തിന്റെ ഊഷ്മളത അവന്റെ മനസ്സിലെ വിഷമങ്ങൾക്കറുതി കൊണ്ടുവന്നതുപോലെ തോന്നി. അവൻ അവളുടെ ആലിംഗനത്തിൽ നിന്നും വിമുക്തനാക്കി.

“ഏട്ടാ, ഇനി ഒന്നുറങ്ങിയാലോ? ഇന്നു നല്ല അലച്ചിലുണ്ടായിരുന്നല്ലോ. ഇപ്പോൾ തന്നെ സമയം പത്തോളം ആയി. ഇപ്പോൾ നന്നായി ഉറങ്ങു, ഇതെല്ലാം നാളെ രാവിലെ നോക്കാം. നാളെ മുഴുവൻ ഇവിടെയല്ലേ? വരൂ, ബെഡ് ഞാൻ വിരിച്ചിട്ടുണ്ട്. കമ്പിളി വല്ലതും വേണോ?”

“വേണ്ട രുദ്രാ. നമുക്ക് ഉറങ്ങാം.”