വിധി ചേർത്ത ജീവിതം [ABHI SADS] 262

സൂര്യ പ്രഭയിൽ ചുട്ടുപൊള്ളുന്ന വെയിലിൽ ബീച്ചിലെ മണൽ തരികളിൽ ഇരിക്കുമ്പോൾ എന്റെ ഹൃദയം തേങ്ങി കൊണ്ടേയിരുന്നു….സൂര്യന്റെ ചൂട് പോലും എന്നിൽ ഏറ്റില്ല…. മനസും ശരീരവും മരവിച്ചിരുന്നു..

ഒരായിരം പ്രശ്നങ്ങൾക്ക് നടുവിൽ നിൽക്കുമ്പോളും അവൾ ഇട്ടിട്ടു  പോയതിനേക്കാൾ അവനു സങ്കട വന്നത്… വിട്ടിൽ ആവണിക്കായി കാത്തിരിക്കുന്ന തന്റെ കുറുമ്പിയോട് എന്ത് പറയും എന്നോർത്ത് അവന്ടെ മനസ് പെരുമ്പാറകൂടി…

അവൻ നേരെയുള്ള കടലിലേക്ക് തന്നെനോക്കി നിന്നു.
ഒരു നിമിഷമെങ്കിലും അവന്ടെ ബുദ്ധിക്ക് ശൂന്യത വന്നു….

നേരെ കാണുന്ന കടലിലേക്ക് അവൻ ഇറങ്ങി…
നെഞ്ചോളം വെള്ളം എത്തിയപ്പോളാണ് ഒരു ഉൾ വിളിപോലെ അവനു അവന്ടെ കുറുമ്പിയുടെ ശബ്ദത്തിൽ ഏട്ടാന്നുള്ള ഉൾവിളി അവന്ടെ മനസ്സിൽ വന്നത്….

ആ ശബ്ദം കേട്ടതും അവന്ടെ അവന്ടെ മനസാന്നിധ്യം തിരുച്ചു കൊണ്ടുവന്നു…

അച്ഛനും അമ്മയും ഇല്ല, ജീവനെപ്പോൾ സ്നേഹിച്ച പെണ്ണും പോയി…. ആകെ അവനു സ്നേഹിക്കാൻ ഇന്ന് ഈ ഭൂമിയിൽ ബാക്കി ഉള്ളത് അവന്ടെ നന്ദുട്ടി മാത്രം…പക്ഷേ നന്ദുട്ടിയെ ഓർക്കുമ്പോൾ അവന്ടെ ഹൃദയം നുറുങ്ങുകയായിരുന്നു…
തിരുച്ചു കരക്ക് കേറിയ അവൻ കടൽത്തീരതെ മണലിൽ എല്ലാം നഷ്ടപെട്ടപോൽ ഇരിപ്പായി…..
കുറച്ചു നേരം ആ മണൽതരികളിൽ നിരുന്നു തീരത്തോടടുക്കുന്ന തീരകളെ നോക്കി… സമയം പയ്യെ നീങ്ങി കൊണ്ടിരുന്നു… സൂര്യകിരങ്ങളുടെ തീവ്രത കുറഞ്ഞു വന്നു ഏറെ വൈകിയിരിക്കുന്നു… പയ്യെ അവൻ മണൽ തരികളിലൂടെ നടന്നു യാത്രയായി….ബസ്സിൽ കേറി ഇരുന്ന യാത്ര തുടർന്നു…..

ഇങ്ങനെ ഒന്നും അറിയുന്നില്ല അവൾ… ഞാൻ അറിഞ്ഞ ഞാൻ സ്നേഹിച്ച ആവണി ഇതായിരുന്നില്ല….കോളേജിലെ ഓരോ പുൽനമ്പിനുപോലും അറിയാം ഞങ്ങൾ എങ്ങനെ ആയിരുന്നു എന്ന്….

എല്ലാം ആ ഒരു സംഭവത്തോട് കൂടി തകിടം മറിഞ്ഞു… എല്ലാം പോയപ്പോൾ കൂടി അച്ഛനും അമ്മയും തകർന്നു… പിന്നെ അവരും ഞങ്ങളെ വിട്ടുപോയി…..

ദേവദാരു പൂത്ത കാലം നീ മറന്നുവോ പ്രിയേ….
ദേവതമാർ ചൂടിതന്ന പൂ മറന്നുവോ….
ദേവദാരു പൂത്ത കാലം നീ മറന്നുവോ പ്രിയേ….
ദേവതമാർ ചൂടിതന്ന പൂ മറന്നുവോ….

ദേവിയായി വന്നണഞ്ഞോരെന്റെ സ്വപനമേ ദേവലോകമിന്നെനിക്കു നഷ്ട സ്വർഗ്ഗമോ…..
ദേവിയായി വന്നണഞ്ഞോരെന്റെ സ്വപനമേ ദേവലോകമിന്നെനിക്കു നഷ്ട സ്വർഗ്ഗമോ…..(ബസിൽ വച്ച സോങ് ആണ്)….

(Back To Past )