വസന്തം പോയതറിയാതെ -11 [ദാസൻ] 620

” മോൾക്ക് നിന്നോട് എന്തോ പറയാനുണ്ട് എന്നു പറഞ്ഞിരുന്നു. ഞാൻ അവരെയൊക്കെ ഒന്ന് വിളിക്കട്ടെ, ഫോൺ കട്ട് ചെയ്യല്ലേ ”

” വേണ്ട ചേട്ടാ. അവരൊക്കെ ഉറങ്ങിക്കാണും, ഞാൻ വിളിച്ചിരുന്ന കാര്യം പറഞ്ഞാൽ മതി ”

” മോള് നിന്നെ തെറ്റിദ്ധരിച്ചതാണെന്ന് പറഞ്ഞു ഒരുപാട് കരയുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഒരു മിനിറ്റ് ഞാൻ അവരെ വിളിക്കാം, അമ്മയും മോളും കെട്ടിപ്പിടിച്ച് കരയുന്നുണ്ടായിരുന്നു. നീ ഫോൺ കട്ട് ചെയ്യല്ലേ ഞാൻ ഇപ്പോൾ വിളിക്കാം ”

” വേണ്ട ചേട്ടാ ഞാൻ പിന്നീട് വിളിച്ചോളാം. എല്ലാവരും ഉറക്കം പിടിച്ചിട്ടുണ്ടാവും അവരെ ബുദ്ധിമുട്ടിക്കണ്ട. ശരി ഗുഡ് നൈറ്റ്. ”

ഞാൻ ഫോൺ കട്ട് ചെയ്തു. ഇപ്പോൾതന്നെ സമയം ഒരുപാട് ആയി അവരെ വിളിച്ച് എഴുന്നേൽപ്പിച്ച് ഉറക്കം നഷ്ടപ്പെടുത്തേണ്ട. മോൾ എന്നെ ഏതു വിധത്തിൽ തെറ്റിദ്ധരിക്കാൻ. എന്തായാലും ഇപ്പോൾ സംസാരിക്കുന്നത് നല്ലതല്ല. തെറ്റിദ്ധരിച്ചാൽ തന്നെ എന്നോട് സംസാരിച്ചു ആ തെറ്റിദ്ധാരണ മാറ്റാമായിരുന്നല്ലോ, അല്ലാതെ അതും വെച്ച് എന്നോട് ഇത്രയും നാൾ മിണ്ടാതെ നടന്ന മോളോട് ഞാൻ എന്ത് സംസാരിക്കാൻ. എന്നെ മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിയാത്ത മോൾക്ക് എപ്പോഴെങ്കിലും ആരെങ്കിലും എന്തെങ്കിലും പറഞ്ഞാൽ അപ്പോഴും എന്നെ തെറ്റിദ്ധരിക്കില്ലെന്ന് എന്താണ് ഉറപ്പ്. എന്റെ ജീവനെക്കാളും ഉപരിയായി സ്നേഹിച്ച ഒരു അന്യനേക്കാൾ ഉപരി എന്നെ വെറുത്തത്.