വസന്തം പോയതറിയാതെ -11 [ദാസൻ] 620

നിനക്ക് അവളോട് ക്ഷമിച്ചു കൂടെ ”

” അമ്മേ ഞാനിപ്പോൾ ഒരു വഴിക്ക് പോകാൻ ഇറങ്ങിയതാണ്. നിങ്ങളെ കണ്ടു യാത്ര പറയാം എന്ന് കരുതിയാണ് ഞാൻ ഇങ്ങോട്ട് കയറിയത്. ഞാൻ അവളുടെ അമ്മയോട് എല്ലാം പറഞ്ഞതാണ് എനിക്ക് ആരോടും വിരോധമോ ദേഷ്യമോ ഇല്ല എന്ന്. അവളുടെ നിലയ്ക്കും വിലയ്ക്കും അനുസരിച്ചുള്ള ഒരു ബന്ധം ആലോചിക്കാൻ ആ അമ്മയോട് ഞാൻ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. അത് നടക്കട്ടെ. ഞാൻ ഈ പാടത്തും പറമ്പിലും പണിയെടുത്ത് മുഷിഞ്ഞ നാറി നടക്കുന്ന എന്നെ അവൾക്ക് ചേരില്ല. ഞാനിപ്പോൾ ഒരു വിവാഹത്തെക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കുന്നുമില്ല. ”

അങ്ങനെ ആ ടോപ്പിക്ക് അവിടെ നിന്നു. പിന്നീട് കുറച്ചുനേരം സംസാരിച്ചിരുന്നു ഞാൻ യാത്ര പറഞ്ഞു. തന്നെ എയർപോർട്ടിൽ ആക്കാൻ ചേട്ടനും എത്തി. അവിടെവച്ച് ഞാൻ ഉപയോഗിച്ചിരുന്ന ഫോൺ ചേട്ടന് കൊടുത്തു.

” ഫാമുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ആരെങ്കിലും വിളിക്കുന്നത് ഈ നമ്പറിലേക്ക് ആയിരിക്കും. അതുകൊണ്ട് ചേട്ടൻ ഇത് വെച്ചോളൂ. ഞാൻ അണ്ണന്മാരെ പറഞ്ഞ ഏർപ്പാടാക്കിയിട്ടുണ്ട്. ഇടക്കൊക്കെ അവിടെ ചെന്ന് കാര്യങ്ങൾ അന്വേഷിക്കണം. നമ്മുടെ ഒരു നോട്ടം എപ്പോഴും അവിടെ ഉണ്ടാകണം. പിന്നെ മോളുടെ കാര്യം ഞാൻ പ്രത്യേകം പറയേണ്ടല്ലോ. എന്നാ ശരി ഞാൻ കയറട്ടെ. ”

ഞാൻ പെട്ടിയും എടുത്ത എയർപോർട്ടിന് അകത്തേക്ക് കയറി. ആദ്യമായിട്ടാണ് ഒരു വിമാനയാത്ര, അതിന്റെതായ ചില പരിഭ്രമം ഒക്കെ എനിക്കുണ്ടായിരുന്നു.