വസന്തം പോയതറിയാതെ -11 [ദാസൻ] 620

ഞാൻ പറഞ്ഞു

” അമ്മേ സൂക്ഷിച്ചു പോകണം ”

അമ്മ കണ്ണുകൾ തുടച്ച് യാത്രയായി. അമ്മ വണ്ടിയുമായി പുറത്തേക്ക് പോയി കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഒരു കൈ പതിഞ്ഞു, തിരിഞ്ഞു നോക്കിയപ്പോൾ അമ്മ

” മോളെ നന്നായി. ഇപ്പോൾ ഒരമ്മയുടെ ആവശ്യം മോൾക്ക് ഉണ്ട്. എവിടെ പോകുമ്പോഴും അമ്മയായി വരാൻ മോൾക്ക് ഒരു ആൾ ആവശ്യമാണ്. എനിക്ക് പ്രായമായി എല്ലാ സ്ഥലത്തും എത്തിപ്പെടാൻ പറ്റില്ല. അപ്പൂപ്പൻ ഇങ്ങനെ ഇരിക്കുന്ന സമയം അദ്ദേഹത്തെയും പരിപാലിക്കണമല്ലോ. ഇനി മോൾ എന്നെ അച്ഛമ്മ എന്ന് വിളിച്ചാൽ മതി. ”

ഞാൻ പറഞ്ഞു

” അമ്മേ ഞാൻ….. ”

മുഴുമിപ്പിക്കാൻ സമ്മതിക്കാതെ

” എനിക്ക് വിഷമം ഒന്നുമില്ല മോളെ, സന്തോഷമേയുള്ളൂ. അതാണ് ശരിക്കും നിന്റെ അമ്മ, ഇങ്ങനെയൊന്നും സംഭവിച്ചില്ലായിരുന്നുവെങ്കിൽ……. എല്ലാം ദൈവനിശ്ചയം. ”

വല്യമ്മ എന്റെ കയ്യിൽ പിടിച്ച് അകത്തേക്ക് കൊണ്ടുപോയി.

” പിന്നെ, അവിടെ പോയി നിന്നിട്ടുള്ള വിശേഷങ്ങൾ എന്തൊക്കെയാണ്. നിങ്ങൾ ഫാമിൽ ചെന്നിരുന്ന കാര്യം ഏട്ടൻ പറഞ്ഞായിരുന്നു. ”

വല്യമ്മ ഓരോ വിശേഷങ്ങൾ ചോദിച്ചറിഞ്ഞു, അമ്മയും അപ്പൂപ്പനും ഒപ്പം കൂടി. അച്ചു വന്നപ്പോൾ, അച്ചുവിന്റെ വക പിന്നെയും. അങ്ങനെ ദിവസങ്ങളും മാസങ്ങളും കടന്നുപോയി. മിക്കവാറും എല്ലാ ദിവസങ്ങളിലും( ആന്റി ) അമ്മ വിളിക്കും അല്ലെങ്കിൽ ഞാൻ തിരിച്ച്. ഞാൻ അമ്മയെ അച്ഛമ്മയെന്നും ആന്റിയെ അമ്മയെന്നും വിളിച്ചു തുടങ്ങി. അമ്മ മിക്കവാറും കിടക്കാൻ സമയത്താണ് വിളിക്കുന്നത്, ഒരുപാട് സമയം സംസാരിക്കും. അമ്മയുടെ അന്നത്തെ ഓഫീസിലെ വിശേഷങ്ങളും എന്റെ കോളേജിലെ വിശേഷങ്ങളും പരസ്പരം പങ്കു വയ്ക്കും. അങ്ങനെ ഞങ്ങൾ തമ്മിൽ അഭേദ്യമായ ബന്ധമായി. മിക്കവാറും രണ്ടിൽ കൂടുതൽ അവധി കിട്ടുമ്പോൾ അമ്മയോടൊപ്പം പാലക്കാട് പോകും. പിന്നീട് അമ്മമ്മയും അമ്മയും ഞാനും കൂടി ഒരു മേളമാണ് അവിടെ.അമ്മ എന്നെ ഓഫീസിൽ കൊണ്ടുപോയി മറ്റുള്ളവർക്ക് ‘ എന്റെ മകൾ ‘ എന്നാണ് പരിചയപ്പെടുത്തിയത്. കുറച്ചുനാളായി ഭർത്താവിന്റെ ഒപ്പമായിരുന്നുവെന്നും ഭർത്താവുമായി ഇത്തിരി അകൽച്ചയിൽ ആയിരുന്നു എന്നുമാണ് പറഞ്ഞത്.അതുകേട്ട് ചിലർ കുശു കുശുക്കുന്നത് കണ്ടു. മിക്കവരും എന്നെ പരിചയപ്പെടാൻ വന്നു. വന്നവരിൽ ചിലർ ചോദിച്ചു

” മാഡത്തിനെ ഇത്രയും നാളും കാണാതിരിക്കാൻ എങ്ങനെ കഴിഞ്ഞു? ”

അതിനു ഞാൻ വെറുതെ പുഞ്ചിരിക്കുക മാത്രമാണ് ചെയ്തത്.

” മോളും അമ്മയെപ്പോലെ ഐഎഎസ് എടുക്കാനാണ് തീരുമാനം? ”

” അങ്ങനെയൊന്നും തീരുമാനിച്ചിട്ടില്ല “