വരമ്പ്[Bhami] 61

തിരി കൂട്ടിയ റാന്തൽ വിളക്കുമായി മൂവരും അകത്തേക്ക് കയറി .  ദാരിദ്ര്യം വിളമ്പിയ പുൽ പായയിൽ അവശയായി കിടക്കുന്ന തൻ്റെ അമ്മ.കുഞ്ഞൂട്ടൻ ഓടി വന്നു മുഖം കൈകളിൽ കോരി എടുത്തു..
“അമ്മേ…ഇതാ…മൂപ്പൻ വന്നമ്മേ കണ്ണ് തുറക്ക് ”
ഈറനണിഞ്ഞ കണ്ണുകളോടെ അവൻ മൂപ്പന് ദയനീയമായി ഒന്നു നോക്കി…

“പേടിക്കണ്ട കുഞ്ഞൂട്ടാ അമ്മയ്ക് ഒന്നുമില്ല കുട്ട്യേ… വയറ്റിൽ അന്നം എറങ്ങാത്തോണ്ട് പറ്റിയതാ ..”  മൂപ്പൻ പാർവ്വതി കുട്ടിയെ പരിശോധിച്ചു. എന്നിട് ദക്ഷന്റെ നേരെ തിരിഞ്ഞു …

“ദക്ഷാ …. നീ ഇന്ന് തന്നെ കുടിയിലെ തേവർക്കുള്ള കാണിക്കയിൽ നിന്ന് രണ്ട് ചാക്ക് അരി ഇവിടെത്തിക്കണം “

“അത് മൂപ്പാ… തേവർക്കുള്ളതിൽ നിന്ന് …. അത് വേണോ ….?”

” വേണം …. തേവരെന്ന സങ്കൽപ്പത്തിനപ്പുറത്ത് വിശപ്പെന്നൊരു ദൈവമുണ്ട് ദക്ഷാ… അത് നമ്മൾ കാണാതിരിക്കരുത് “

ദക്ഷൻ പിന്നെ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല . വൈദ്യം നൽകി തിരികുമ്പോൾ കുഞ്ഞൂട്ടൻ തൊഴുകൈയോടെ മൂപ്പനെ യാത്രയാക്കി. മൂപ്പൻ അവനെ ഇരു കൈകളാൽ പുണർന്നു ,അനുഗ്രഹിച്ചു.

ശേഷം വരമ്പിലിറങ്ങിയ ഇരുവർക്കിടയിലും മൗനം തളംകെട്ടി നിന്നു.
“മൂപ്പനോടെനികക്കൊരു കൂട്ടം ചോയ്ക്കാനുണ്ട് “വിക്കി വിക്കി ദക്ഷൻ പറഞ്ഞു.

മം…എന്താ ?”
“ആ നാഗത്തെ എന്തിനാണവിടെ തടഞ്ഞു വച്ചത്?”

മുന്നിൽ നടക്കുന്ന മൂപ്പൻ പെട്ടെന്ന് തിരിഞ്ഞു നിന്നു. എന്നിട്ട് ദക്ഷനേ സൂക്ഷിച്ചു നോക്കി …
” അവിടുന്ന് വൈദ്യപ്പെട്ടി എടുക്കാൻ നീ മറന്നോ….?

ദക്ഷൻ ഒരു നിമിഷം സ്ഥഭിച്ചു പോയി … “അല്ല ഇതെന്ത് മറവിയാണപ്പ ഇന്ന് … ഇതുവരെ ഇല്ലാത്തെ ….”
അയാൾ  എന്തോ പുലമ്പികൊണ്ട് സ്വയം  തലയ്കടിച്ചു കൊണ്ട് പിന്നിലേക്ക് നടന്നു ….