വരമ്പ്[Bhami] 61

“പോണം ! ചിലതൊന്നു നാളെക്ക് മാറ്റിവയ്ക്കാൻ പറ്റില്ല. “

മൂപ്പൻ തന്റെ കമ്പകവടി ഒന്നൂടെ നിലത്ത് കുത്തി .

വിളഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന കതിർ കണങ്ങളെ തൊട്ട് തൊട്ട് അവർ മൂവരും നീങ്ങി.

വയലോരങ്ങളിൽ കാറ്റിന്റെ കുതിപ്പ് നാഗങ്ങളെ സ്മരിക്കുന്ന തരത്തിൽ ശിൽക്കാര ശബ്ദം പുറപ്പെടുവിച്ചു കൊണ്ടേ ഇരുന്നു.

ഒരോ ചുവടു വയ്ക്കുമ്പോഴും ദക്ഷൻ ഭയത്തോടെ ചുറ്റും നോക്കി നാമങ്ങൾ ഉരുവിട്ടു കൊണ്ടേ ഇരുന്നു.
തന്റെ കൈയിലുള്ള വൈദ്യ പെട്ടി വെളിച്ചപാടു കണക്കെ തുള്ളി കൊണ്ടിരുന്നു.

മുന്നിൽ നടക്കുന്ന മൂപ്പൻ ഇതൊന്നു ശ്രദ്ധിക്കുന്നില്ല. കമ്പിളി പുതച്ച് പിന്നടികൾ മാത്രം നിലത്തൂന്നി നടക്കുന്ന കുഞ്ഞൂട്ടൻ വേഗത കൂട്ടാൻ ആഗ്രാഹിക്കുന്ന പോലെ ദക്ഷനു തോന്നി.

കാലടികളെ  പിന്തുടർന്ന്  ഒരു സിൽക്കാരാ ശബ്ദം കനത്തു. മൂപ്പൻ പെട്ടെന്നു നിന്നു .

എന്താണ് മൂപ്പാ…? ദക്ഷൻ  ചോദിച്ചു

മുന്നിലതാ ഒരു കാളാസർപ്പം ‘
ദക്ഷൻ കുഞ്ഞുട്ടനെ പിടിച്ചു പുറകിലായി നിന്നു .

മൂപ്പൻ രുദ്രാക്ഷത്തിൽ പിടിമുറുക്കി.

“ആരേ അനേഷിച്ചാണ് നീ ഇവിടെ വന്നതെന്ന് നന്നായി അറിയാം. ”  ചെറുനാമ്പാണവൻ  വിരിയാൻ എനിയും മുണ്ട് ജീവിതം. ” നീ ഞാൻ തിരികെ വരുന്നവരെ ഇവിടെ നിൽക്ക് ‘ .

മൂപ്പൻ തന്റെ കമ്പകവടി വരമ്പിൽ കുത്തി നിർത്തി.

എന്നിട്ട്  മം… മുന്നോട്ട് തന്നെ …

ഭയപാടോടെ മാറി നിന്ന ദക്ഷനും കുഞ്ഞൂട്ടനും  മൂപ്പനൊപ്പം ഗമിച്ചു. അവർക്കുള്ളിൽ ഒരു ചോദ്യം അപ്പോഴും തുടന്നു.

കുടിയുടെ മുമ്പിലായി  മൂവരും  എത്തി. ഇരുട്ടടഞ്ഞ കുടിയിൽ  നിശബ്ദത തളം കെട്ടി നിൽക്കുന്നു.