കാലുകൾ നിലത്ത് സ്പർശിക്കാതെ അവൾ അന്തരീക്ഷത്തിൽ ഉയർന്ന് നിന്നു.
കനത്ത മഴയിലും ദൂരെയെവിടെയോ മരണത്തിന്റെ സംഗീതം പോലെ കുറുനരികൾ നീട്ടിക്കൂവുന്ന ശബ്ദം അവിടെയാകെ അലയടിച്ചു.
രാഘവൻ പിടഞ്ഞെഴുന്നേറ്റു.കട്ടിലിന്റെ അരികിലിരുന്ന തന്റെ തോക്ക് ചാടിയെടുത്ത് അയാൾ അവൾക്ക് നേരെ ചൂണ്ടി.
അടുത്ത് വരരുത് കൊല്ലും ഞാൻ.അയാൾ വിറ പൂണ്ട ശബ്ദത്തിൽ പറഞ്ഞു.
അത് കേട്ട ശ്രീപാർവ്വതി പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു.ഹ ഹ ഹ. ഒരിക്കൽ നീ എന്നെ കൊന്നതല്ലേ.ഒരിക്കൽ കൊന്നയാളെ വീണ്ടും എങ്ങനെ കൊല്ലും.
രാഘവൻ നിന്ന് വിയർത്തു.ശ്രീപാർവ്വതി ആ തോക്കിലേക്ക് സൂക്ഷിച്ചു നോക്കി.അടുത്ത നിമിഷം അതിന് തീ പിടിച്ചു.
അയാൾ തോക്ക് ദൂരേക്ക് വലിച്ചെറിഞ്ഞ് വാതിൽ ലക്ഷ്യമാക്കി കുതിച്ചു.
എന്നാൽ അദൃശ്യമായൊരു മതിലിൽ തട്ടിയ പോലെ അയാൾ പിന്നോട്ട് തെറിച്ചു വീണു.
ശ്രീപാർവ്വതി പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് അയാളെ സമീപിച്ചു.അവളുടെ കണ്ണുകൾ രക്തവർണ്ണമണിഞ്ഞു.
കൈകളിലെ നഖങ്ങൾ നീണ്ട് വളഞ്ഞു.ഇരു വശങ്ങളിൽ നിന്നും പുറത്തേക്ക് നീണ്ട കൂർത്ത ദംഷ്ട്രകൾ അടിച്ചുണ്ട് തുളച്ചിറങ്ങി.
വിശ്വരൂപം പൂണ്ട് കൊണ്ടവൾ രാഘവന്റെ കഴുത്തിൽ കടന്ന് പിടിച്ചു.
കൊല്ലല്ലേ.അയാൾ കൈ തൊഴുതു കൊണ്ട് അവളെ നോക്കി. കഴുത്തിൽ മുറുകിയ അവളുടെ കൈകൾ വിടുവിക്കാൻ അയാൾ കിണഞ്ഞു ശ്രമിച്ചു.
അവിടമാകെ വിറപ്പിച്ചുകൊണ്ട് കനത്ത ഒരിടി മുഴങ്ങി.
അമ്മേ എന്ന വിളിയോടെ അഭിമന്യു ഞെട്ടി കണ്ണ് തുറന്നു.അയാൾ ആകെ വിയർത്തിരുന്നു.
മുഖം തുടച്ചു കൊണ്ട് അവൻ ചുറ്റും നോക്കി.ദു:സ്വപ്നം കണ്ടതിന്റെ ഭയം അവന്റെ മുഖത്ത് നിഴലിച്ചു.
കുടിവെള്ളം വച്ച ചെറിയ മൺ കൂജ അഭി കൈ നീട്ടിയെടുത്ത് വായിലേക്ക് കമഴ്ത്തി.
കൊല്ലല്ലേ ദയവു ചെയ്ത് എന്നേ ടെൻഷൻ അടിപ്പിച്ചു കൊല്ലല്ലേ.
കൊല്ലണം, ആ ദുഷ്ടന്മാരെ എല്ലാവരെയും കൊല്ലണം. എന്നാലേ എന്റെ പാറുവിനു മോക്ഷം കിട്ടൂ.
Kolllaaam