രക്തരക്ഷസ്സ് 21 38

അയാൾ അരയിൽ നിന്നും തോക്കെടുത്ത് അവളുടെ നേർക്ക് ചൂണ്ടി.

പെട്ടന്ന് കാറ്റ് ആഞ്ഞു വീശാൻ തുടങ്ങി.പടിപ്പുരയുടെ മുകളിൽ രുദ്രൻ കാവൽ നിർത്തിയ കൃഷ്ണ പരുന്തുകൾ അങ്ങോട്ടേക്ക് ചീറിയടുത്തു.

ജനലഴികൾക്കപ്പുറം പരുന്തുകൾ ചിറകടിച്ചു ശബ്ദമുയർത്തി.

നാശം.രാഘവൻ ഒച്ചയിട്ട് അവയെ ഓടിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു.എന്നാൽ പരുന്തുകൾ പിന്തിരിഞ്ഞില്ല.

അടുത്ത നിമിഷം അയാളുടെ പിസ്റ്റൾ തീ തുപ്പി.കൂട്ടത്തിൽ ഒരു പരുന്ത് വെടിയേറ്റ് നിലം പതിച്ചു.

സൈലൻസർ ഉള്ളത് കൊണ്ട് വെടി ശബ്ദം ആരും കേട്ടില്ല.രണ്ടാമത്തെ പരുന്തിന് നേരെ ഉന്നം പിടിച്ചപ്പോഴേക്കും അത് എങ്ങോട്ടോ പറന്നകന്നു.

കാറ്റിന് അകമ്പടി പോലെ മഴ പെയ്തിറങ്ങി.ജാലക വാതിൽ ശക്തമായ കാറ്റിൽ തുറന്നടഞ്ഞു.

നിലാവെളിച്ചം മാഞ്ഞതോടെ രാഘവൻ ലൈറ്റിന്റെ സ്വിച്ചിട്ടു.
മുറിയിൽ ഇരുണ്ട വെളിച്ചം പരന്നു.

ഒന്നും സംഭവിക്കാത്തത് പോലെ അയാൾ അമ്മാളുവിന്‌ നേരെ തിരിഞ്ഞു.

എന്നോട് സഹകരിക്കുന്നതാണ് നിനക്ക് നല്ലത്.അയാൾ അവളെ നോക്കി ചിരിച്ചു.

മങ്ങിയ വെളിച്ചത്തിൽ അയാളുടെ മുഖത്തെ ക്രൂരഭാവം കണ്ട അമ്മാളു ഭയന്ന് വിറച്ചു.

ന്നെ ഒന്നും ചെയ്യല്ലേ.അവൾ കൈ തൊഴുതു കെഞ്ചിക്കൊണ്ട് പിന്നിലേക്ക് നിരങ്ങി.

അയാൾ തല കുടഞ്ഞു കൊണ്ട് അവളുടെ നേരെ അടുത്തു.പിന്നോട്ട് നീങ്ങിയ അമ്മാളു ചുവരിൽ ഇടിച്ചു നിന്നു.

ഭയം കൊണ്ട് അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു.ശരീരം വിറയ്ക്കാൻ തുടങ്ങി.

അടുത്ത നിമിഷം ഇരയെ കണ്ട വേട്ട മൃഗത്തെ പോലെ അയാൾ അവളെ കടന്ന് പിടിച്ചു.

നിമിഷ നേരം കൊണ്ട് അവളുടെ വസ്ത്രങ്ങൾ അയാൾ വലിച്ചഴിച്ചു.

അമ്മാളു ഉറക്കെ കരഞ്ഞെങ്കിലും ആർത്തലച്ച് പെയ്യുന്ന മഴ അവളുടെ വിലാപത്തെ മുക്കിക്കളഞ്ഞു.