മഴയുടെ ആസുര താളത്തിൽ കുളിച്ചു നിന്ന മരങ്ങളിലിരുന്ന നിശാസഞ്ചാരികളായ പക്ഷികൾ നാണം കൊണ്ട് മുഖം ചിറകുകൾക്കിടയിൽ ഒളിപ്പിച്ചു.
അമ്മാളുവിന്റെ കൈകൾ രാഘവനെ വരിഞ്ഞു മുറുക്കി.ഇപ്പോ സന്തോഷായോ തമ്പ്രാ.അവൾ കുറുകി.
മ്മ്മ്.നിന്റെയീ സൗന്ദര്യം ന്നെ മത്ത് പിടിപ്പിക്കുന്നു.അയാൾ അവളുടെ അധരങ്ങളിൽ ചുംബിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
കാര്യം കഴിയുമ്പോൾ ന്നെ കൊല്ലുവോ തമ്പ്രാ.അവൾ അടുത്ത ചോദ്യം ഉന്നയിച്ചു.
കൊല്ലാനോ.ഒരിക്കലുമില്ല.എനിക്ക് വേണം നിന്നെ.അയാൾ അവളുടെ ചെവിയിൽ മന്ത്രിച്ചു.
അല്ലെങ്കിലും മരിച്ചവരെ കൊല്ലാൻ പറ്റില്ല്യ ലോ.അവൾ കുണുങ്ങി ചിരിച്ചു.
രാഘവന്റെ ഉള്ള് കിടുങ്ങി.എന്താ പറഞ്ഞേ.അയാളുടെ ഒച്ച വിറച്ചു.
അമ്മാളുവിനെ വിട്ട് എഴുന്നേൽക്കാൻ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും അയാൾക്കതിന് സാധിച്ചില്ല.
തമ്പ്രാൻ ഇത്ര പെട്ടന്ന് ന്നെ മറന്നോ.അവൾ അയാളെ ഒന്ന് കൂടി വരിഞ്ഞു മുറുക്കി.
അവളുടെ സ്വരം പണ്ടെങ്ങോ കേട്ട് മറന്നത് പോലെ രാഘവന് തോന്നി.
അമ്മാളുവിന്റെ കഴുത്തടിയിൽ പൂഴ്ത്തിയ തന്റെ മുഖത്തേക്ക് എന്തോ ഒഴുകിപ്പടരുന്നത് അയാൾ അറിഞ്ഞു.
സർവ്വ ശക്തിയും ഉപയോഗിച്ച് രാഘവൻ അവളെ തള്ളി മാറ്റിക്കൊണ്ട് കവിളിൽ തൊട്ട് നോക്കി.
കൈയ്യിൽ രക്തം പറ്റിയത് കണ്ട അയാൾ ഞെട്ടി വിറച്ചു.പകപ്പോടെ രാഘവൻ അമ്മാളുവിന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി.
അവളുടെ മുഖം കണ്ടതും അലറിക്കൊണ്ടയാൾ പിന്നോട്ട് മറിഞ്ഞു.
അമ്മാളുവിന്റെ മുഖത്തിന്റെ ഒരു വശം പൂർണ്ണമായും ചതഞ്ഞു പൊട്ടിയിരിക്കുന്നു.
വായിൽ നിന്നും കൊഴുത്ത രക്തം ഒഴുകിയിറങ്ങുന്നു.പതിയെ പതിയെ അമ്മാളുവിന്റെ രൂപം മാറി.
അവൾ ശ്രീപാർവ്വതിയായി മാറുന്നത് കണ്ട രാഘവൻ ഉറക്കെ നിലവിളിച്ചു.എന്നാൽ ശബ്ദം പുറത്ത് വന്നില്ല.
ശ്രീപാർവ്വതിയായി മാറിയ അമ്മാളു പതിയെ അയാളുടെ അടുത്തേക്ക് ഒഴുകിയെത്തി.
ജനലഴികളിൽ കൂടി കടന്ന് വന്ന കാറ്റിൽ അവളുടെ മുടി ഇളകിപ്പറന്നു.
കൊല്ലല്ലേ ദയവു ചെയ്ത് എന്നേ ടെൻഷൻ അടിപ്പിച്ചു കൊല്ലല്ലേ.
കൊല്ലണം, ആ ദുഷ്ടന്മാരെ എല്ലാവരെയും കൊല്ലണം. എന്നാലേ എന്റെ പാറുവിനു മോക്ഷം കിട്ടൂ.
Kolllaaam