മൗനനൊമ്പരങ്ങൾ

Author : ആൽബി

പടിഞ്ഞാറെ ചെരുവിൽ മലകൾക്കപ്പുറെ സൂര്യൻ താഴ്ന്നുതുടങ്ങി.ഇരുട്ട് പതിയെ വ്യാപിച്ചുതുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. പ്രകാശത്തിന് ആ പ്രസരിപ്പ് നഷ്ടപ്പെട്ടു.കല്യാണവീട്ടിൽ മുഖ്യ കാര്യസ്ഥന്റെ വേഷം വിനോദ് തകർത്താടുന്നു.ബന്ധുക്കൾ എല്ലാം ഓരോ തിരക്കിനിടയിലും കുശലാന്വേഷണം നടത്തുന്നു.
വരുന്ന അഥിതികളെ സ്വീകരിച്ചിരുത്തി ഒടുവിൽ കലവറയിൽ ഒരുക്കങ്ങളറിയാൻ ചെല്ലുമ്പോൾ മുകളിൽ ജനാലകൾക്കപ്പുറം കൂട്ടുകാരികളോട് ചിരിച്ചുല്ലസിക്കുന്ന നവവധു “അമ്മു”എന്ന അനാമിക ശ്രീധരൻ

വിനു,നീ ഇവിടെയുണ്ടാരുന്നോ
നിന്റെ അമ്മാവൻ അവിടെ തിരക്കുന്നുണ്ട്.

ഇതിപ്പോ എന്തിനാണാവോ,
എല്ലാംതലയിൽ എടുത്തുവച്ചും പോയി.അമ്മയുടെ ഓരോ നിർബന്ധം.ഒരേയൊരു ആങ്ങളയല്ലെ

മരുമോനെ,നാളത്തെ വേണ്ടുന്നതൊക്കെ??

ഏർപ്പാടാക്കിയിട്ടുണ്ട്.എന്റെ ഫ്രണ്ട് ആണ്. മണ്ടപോം ബാക്കി സ്റ്റേജ് ഡെക്കറേഷനും എല്ലാം അവൻ നോക്കിക്കോളും.

ഇവിടുന്നു പുറപ്പെടാനുള്ള വണ്ടിയൊക്കെ ഏർപ്പാട് ചെയ്ത പോലെ സമയത്തിങ്ങെത്തിക്കോളും.

ആ പിന്നെ അമ്മാവാ, ചിറ്റാരിക്കരെന്നു വന്നവർക്ക് കളപ്പുര തുറന്നുകൊടുത്തിട്ടുണ്ട്.അത്രേടം ഒന്ന് തലകാണിച്ചേക്കുട്ടോ.

ശരി,… നീ നിന്നുതിരിയാതെ വന്നവരുടെ കാര്യങ്ങളൊക്കെ നോക്ക്.

നേരം പുലർന്നു.മണ്ഡപത്തിലേക്ക് പുറപ്പെടുകയായി.കോട്ടും കുരവയും നാദസ്വരവും അരങ്ങുതകർക്കുന്നു.അപ്പോഴേക്കും അവന്റെ നെഞ്ചുടുക്ക് രൗദ്രതാളത്തിൽ എത്തിയിരുന്നു.ഏതോ ഒരു നിമിഷത്തിൽ അവിചാരിതമായി വന്ന അബലയായ പെൺകുട്ടിക്ക് മനുഷ്യത്വം എന്നതുകൊണ്ട് സഹായിച്ചതും അവളെ സുരക്ഷിതയായി വീട്ടിലെത്തിക്കുമ്പോഴും ഓർത്തിരുന്നില്ല തന്നെ വിടാതെ പിന്തുടരുന്ന കണ്ണുകൾ തനിക്കെതിരെ തിരിയുമെന്ന്.

എട്ട് വർഷത്തോളം പ്രണയിച്ച പെണ്ണിനെ നഷ്ടപ്പെടുന്നത്.. അവളെ മറ്റൊരാൾ സ്വന്തമാക്കുന്നത് കണ്ടു നിൽക്കാനേ അവനു കഴിഞ്ഞുള്ളു.. അന്ന് അവളുടെ അച്ഛന്റെ അതായത് അവന്റെ അമ്മാവന്റെ കണക്കപ്പിള്ളയുടെ വേഷത്തിൽ നിന്നുകൊണ്ട് അവളെ മറ്റൊരാൾ തൊട്ടു താലികെട്ടുന്നത് മരവിപ്പോടെ അവൻ കണ്ടു നിന്നു.. അപ്പോൾ അവളുടെ കണ്ണിൽ വാശിയായിരുന്നു.. എന്നാൽ ഉള്ളിൽ അലയടിക്കുന്ന കടൽ പുറമെ കാണാതിരിക്കാൻ കഷ്ടപ്പെടുകായായിരുന്നു അവൻ ..

????
ആൽബി