മാന്ത്രികലോകം 16 [Cyril] 2193

റാലേൻ ദീര്‍ഘമായി ശ്വസിച്ച് കൊണ്ട്‌ പറഞ്ഞു, “അത് എന്തുതന്നെയായാലും നിങ്ങളും നിങ്ങളുടെ ആത്മാവിന് അല്‍പ്പം വിശ്രമം കൊടുക്കുന്നത് നല്ലതാണ്.”

റാലേൻ പറഞ്ഞത് ശെരിയാണ്. ഇപ്പോൾ വിശ്രമം നല്ലതാണെന്ന് ഞങ്ങള്‍ക്കും തോന്നി. സാധാരണയായി മാന്ത്രികർക്കും ദൈവങ്ങള്‍ക്കും വിശ്രമം ആവശ്യമില്ല. എന്നാല്‍ ഞങ്ങളുടെ ശക്തി നഷ്ടപ്പെടുന്നതിനനുസച്ചാണ് വിശ്രമം ആവശ്യമുള്ളത്.

പക്ഷേ ഇതുപോലെ ഒരുപാട്‌ ശക്തി പ്രയോഗിച്ചാലും, ഒരുപാട്‌ ആക്രമണങ്ങള്‍ ഏറ്റുവാങ്ങിയാലും.. ആത്മാവിന്റെ വിശുദ്ധി കുറഞ്ഞ് ഞങ്ങളെ ചെറുതായി ബലഹീനരാക്കും. അപ്പോൾ വിശ്രമത്തിലൂടെ മാത്രമേ ആത്മാവിന്റെ വിശുദ്ധിയെ ഞങ്ങൾക്ക് വീണ്ടെടുക്കാന്‍ കഴിയൂ.

അങ്ങനെ അന്ന് ഞങ്ങൾ വിശ്രമിച്ചു. അടുത്ത ദിവസം ഞങ്ങൾ അമ്മുവിന്റെ റൂമിൽ വന്നു, പക്ഷേ അവള്‍ ഉണര്‍ന്നിട്ടില്ലായിരുന്നു.

അവള്‍ ഉണരുന്നത് വരെ ആരെങ്കിലുമെല്ലാം കൂടെ ഉണ്ടാവുന്നതാണ് നല്ലത്… കാരണം ആ വാളിന്റെ ശക്തിയുടെ ആഘാതം അവളില്‍ എന്തെങ്കിലും പ്രശ്നങ്ങളെ സൃഷ്ടിച്ചിരുന്നോ എന്നൊന്നും ഞങ്ങൾക്ക് തീര്‍ത്ത് പറയാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.

അതുകൊണ്ട്‌ അവള്‍ക്ക് ഒരു കുഴപ്പവുമില്ലെന്ന് ഉറപ്പ് വരുത്താൻ ഞങ്ങളില്‍ ആരെങ്കിലുമൊക്കെ എപ്പോഴും അവള്‍ക്കടുത്തിരുന്ന് നിരീക്ഷിക്കാന്‍ തുടങ്ങി.

കൂടാതെ അഗ്നിയും ഉജ്ജ്വലയും സ്ഥിര സന്ദര്‍ശകര്‍ ആയിരുന്നു.

അങ്ങനെ രണ്ട് ദിവസം കഴിഞ്ഞു. ഇപ്പൊ ഞാൻ ആയിരുന്നു അവളെ നിരീക്ഷിച്ച് കൊണ്ടിരുന്നത്.

അപ്പോഴാണ് അഗ്നിയും ഉജ്ജ്വലയും പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടത്.

അതേ നേരം അമ്മു അബോധാവസ്ഥയിൽ തന്നെ ദേഷ്യത്തില്‍ എന്തെല്ലാമോ അവ്യക്തമായി പുലമ്പാൻ തുടങ്ങി.

“അമ്മു…” ഞാൻ വിളിച്ചു. പക്ഷേ അവള്‍ പ്രതികരിച്ചില്ല.

ഉടനെ അഗ്നി കട്ടിലില്‍ ചാടി കയറി അവളുടെ മുഖത്ത് ഉറ്റുനോക്കി….

ഞാൻ അവളെ വിളിക്കുകയും, ഒപ്പം ശക്തിയായി ഉലച്ച് ഉണര്‍ത്താൻ ശ്രമിക്കുകയും ചെയ്തു.

“അമ്മു മയക്കത്തിൽ നിന്നും ഉണര്‍ന്നു…!” എന്നും പറഞ്ഞ്‌ അഗ്നി അവളുടെ മുഖത്ത് തുടർച്ചയായി നക്കി.

അപ്പോഴാണ് ലോകം അവസാനിച്ച പോലെ വിളിച്ചുകൂവി കൊണ്ട്‌ അമ്മു കട്ടിലില്‍ നിന്നും ചാടി എഴുന്നേറ്റ് കൊണ്ട്‌ ചുറ്റും നോക്കിയത്.

അവള്‍ അദ്യം കണ്ടത് അഗ്നിയെ ആണ്…

അമ്മു പെട്ടന്ന് അവളുടെ മുഖത്ത് അങ്ങിങ്ങായി തടവി നോക്കി. അവളുടെ കൈകളില്‍ നനവ് തട്ടിയതും അവള്‍ അഗ്നിയെ തുറിച്ചുനോക്കി.

സാധാരണയായി അഗ്നി ചെന്നായ്ക്കളുടെ വായിൽ നിന്നും ഉമിനീര്‍ അല്ല ഉണ്ടാവുന്നത്… അമ്ലം ആണ്. പക്ഷെ ഞങ്ങൾ മാന്ത്രികരായിരുന്ന സമയത്ത്‌ തന്നെ ഈ ചെന്നായ്ക്കളുടെ അമ്ലം ഞങ്ങളുടെ ദേഹത്ത് തൊടുന്ന മാത്രയില്‍ ആ അമ്ലംത്തെ ഞങ്ങളുടെ മാന്ത്രിക ശക്തി വെറും ഉമിനീരായി മാറ്റാന്‍ ശീലിച്ചിരുന്നു.