ഭ്രാന്തി [ശ്രുതി പൊന്നൂസ് ] 78

ആയതിനാൽ അവൻ അവളിൽ ഒരു പ്രത്യേക ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിച്ചിരുന്നു. ഒരു വർഷം അവർ പ്രണയ ലോകത്ത് മതിമറന്നു നടന്നു. അങ്ങനെ ഇരിക്കെ ഒരു നാൾ അവൾ അവന്റെ കൂടെ സ്വന്തം ജീവിതം കെട്ടിപ്പണിയാൻ ഇറങ്ങിത്തിരിച്ചു. എങ്ങോട്ടെന്നറിയാതെ അവൾ യാത്ര തുടങ്ങി. എവിടെ വച്ചോ അവളിലെ സ്വപ്‌നങ്ങൾ ചിത്തെറിതെറിച്ചു.  മുഖങ്ങ തുളുംബുന്ന മുഖങ്ങളക്  പകരം കഴുകൻ കണ്ണുകൾ അവളിൽ പതിഞ്ഞു. ഇരുളിന്റെ മടിത്തട്ടിലേക്ക് ഒരു ചവർ കൂന പോലെ അവളും അവളുടെ സ്വപ്നങ്ങളും വലിച്ചെറിയപ്പെട്ടു. ശരീരത്തിനേറ്റ ആഘാതം കലാന്തരത്താൽ മാറിയെങ്കിലും മനസ്സിനേറ്റ ആഘാതം അവളെ ഇരുൾ മുറിയുടെ കൂട്ടുകാരിയാക്കി. പുഞ്ചിരി നഷ്ടമായ ചുണ്ടുകൾ വിണ്ടുകീറി സ്വയം ശിക്ഷിച്ചു. സാമൂഹമാവളെ ഭ്രാന്തി  എന്ന് മുദ്ര  കുത്തി. ഇരുൾ അവളെ തന്നിലേക്ക് വലിച്ചടുപ്പിച്ചു കാലത്തിന്റെ കറക്കത്തിനൊടുവിൽ ഒരു നേർത്ത നെടുവീർപ്പോടെ അവൾ തനിയെ മിഴികൾ അടച്ചു. ആ മിഴികൾ ഒരിക്കലും പിന്നെ തുറന്നിട്ടില്ല. സ്വപ്നമെന്ന ചിതയിൽ അവൾ അവളെ ദഹിപ്പിച്ച് യാത്രയായി. എന്നിട്ടും ഭ്രാന്തി എന്ന പേര് മാത്രം അവൾക്ക് വേണ്ടി ബാക്കിയായി….