പ്രവാസി വാങ്ങിയ നായ 22

ആശ്വസിപ്പിച്ചത് വെറുതെയായിപ്പോയല്ലോന്ന് തോന്നിപ്പിച്ച വാക്കുകൾ….

കിണറ്റിൽ നിന്നും ഒരു തൊട്ടി വെള്ളം കോരി കയ്യും മുഞ്ഞീം കഴുകി മോൻ ഒരുക്കി വച്ചിരുന്ന ആ വണ്ടിയുമെടുത്ത് വെളിയിലേയ്ക്കൊന്നിറങ്ങി ഞാൻ.

മുക്കിന് വെളുത്ത കുഞ്ഞിന്റെ മാടക്കടയ്ക്ക് മുന്നിൽ ചെന്നപ്പോൾ കാലുകൾ ബ്രെയ്ക്കിനേ തൊഴിച്ചു.

കൂട്ടുകാരിൽ പലരും വെടി പറഞ്ഞിരിപ്പുണ്ട് ഞങ്ങളുടെ ആ താവളത്തിൽ.

എപ്പോ… വന്നെടാ…? ഇനിയെന്ന് പോണമെടാന്നുമുള്ള ചോദ്യത്തിന് നിർത്തി വന്നതാടാ ഉവ്വേ…. ഇനി പോന്നില്ല എന്ന എന്റെ മറുപിടിയിൽ അവർക്ക് ലോട്ടറിയടിച്ച സന്തോഷമായിരുന്നു.

“എന്തിനാ… ഇനി പോന്നത് ആവശ്യത്തിലും അധികമായിക്കാണുമല്ലോ പത്തിരുപത്
കൊല്ലമായി അറബിപ്പൊന്ന് വാരുവല്ലിയോ….?”

അധികം കേൽക്കാൻ കെൽപ്പില്ലാത്തതിനാൽ വണ്ടി എടുത്ത് സിറ്റിയിലേയ്ക്ക് വിട്ടു.

ബാങ്കിൽ കയറി മാനേജരേ ഒന്ന് കാണണം വീട് വയ്ക്കാൻ എടുത്ത ലോണിന്റെ നാല് അടവ് കുടിശ്ശികയായി. ഇത്തിരി സാവകാശം തരണമെന്ന് ഒന്നു പറയാമെന്ന് കരുതി.

പതിവ്പോലെ ക്യാബിനിൽ നിന്ന് വെളിയിൽ വന്ന് കുശലം ചോദിച്ച് ക്യാമ്പിനിലേക്ക് കൂട്ടിക്കൊണ്ട് പോയപ്പോൾ പണിപോയി വന്ന ഒരു പ്രവാസിയാണെന്ന് അയാൾ കരുതിയിരിക്കില്ല.

കാര്യം അവതരിപ്പിച്ചപ്പോൾ കസ്റ്റമർ ധാരാളം വരുന്ന സമയമാ പിന്നെ സംസാരിക്കാമെന്നും പറഞ്ഞ് ക്യാമ്പിന്റെ വാതിൽ തുറന്നു തന്നപ്പോഴാണ് തിരിച്ചു പോകാൻ വിസയുള്ള ഒരു പ്രവാസിയുടെ മഹത്വം ഞാൻ മനസ്സിലാക്കിയത്….

ബാങ്കിൽ നിന്നിറങ്ങുമ്പോൾ കൂട്ടുകാരൻ റോയി മുന്നിൽ ഓടി വന്ന് കൈയ്യിൽ പിടിച്ച് കുശലം ചോദിച്ച് നേരേ കൊണ്ടുപോയത് ബാറിലേക്ക്.

മുന്തിയ രണ്ട് ബിയർ ഓർഡർ ചെയ്തിട്ടവൻ പറഞ്ഞു
” ദേ…. എനിക്കുള്ളത് അവിടെ വച്ചേക്കണം ഞാൻ നാളെ വൈകിട്ട് വന്നെടുത്തോളാം…”