പ്രണയിനി 6 [The_Wolverine] 1289

കണ്ണീർ ആകുന്ന മഹാമാരി കൊണ്ട് ശമിപ്പിക്കുകയാണ് അവൾ…      കുറച്ച് സമയം അങ്ങനെ നിന്ന അവൾ പെട്ടെന്ന് മുഖം ഉയർത്തി ഒരു ദീർഘശ്വാസം എടുത്തിട്ട് കണ്ണുകൾ തുടച്ചുകൊണ്ട് പ്രതീക്ഷയോടെ എന്നെ നോക്കി…      ഈറനണിഞ്ഞിരുന്ന അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ ഞാൻ എന്തുപറയും എന്നുള്ള ഒരു പേടിയും, ആകാംഷയും, പ്രതീക്ഷയും ഒക്കെ ഞാൻ കണ്ടു…      കുറച്ച് നേരം രണ്ടുപേർക്കും ഇടയിൽ നീണ്ടുനിന്ന നിശബ്ദദയ്ക്ക് വിരാമം ഇട്ടുകൊണ്ട് ഞാൻ അവളെ വിളിച്ചു…

“അച്ചൂ…”

ഞാൻ പതിയെ വിളിച്ചപ്പോൾ അവൾ കൗതുകത്തോടെ എന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി നിന്നു…      ആദ്യമായാണ് അവളെ ഞാൻ “അച്ചു” എന്ന് വിളിക്കുന്നത്…      ഞാൻ പറയുന്നത് കേൾക്കാനായി അവൾ കാതോർത്ത് നിൽക്കുകയാണ്…

“അച്ചു…      നീ അന്ന് എന്നോട് അങ്ങനെ പെരുമാറിയപ്പോൾ എനിക്ക് നിന്നോട് വല്ലാത്ത ദേഷ്യം തോന്നിയിരുന്നു എന്നത് സത്യമാണ്…      പക്ഷെ നീ കരുതുന്നതുപോലെ ഞാൻ ഇപ്പോഴും ആ ദേഷ്യം ഉള്ളിൽ വെച്ചുകൊണ്ട് നടക്കുവല്ല,      ദേഷ്യം ഒക്കെ എന്നേ മാറി പെണ്ണേ…”

ഞാൻ ഒരു കുസൃതി ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു,      അത് കേട്ടപ്പോൾ അവളുടെ ചുണ്ടിലും ഒരു കൊച്ച് പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു…      ഞാൻ തുടർന്നു…

“പിന്നെ നിനക്ക് മുഖം തരാതെ ഞാൻ നടന്നത് നിന്നെ കാണുമ്പോൾ എന്റെ ഉള്ളിൽ ആ പഴയ ഇഷ്ടം പിന്നെയും തോന്നാതിരിക്കാനാണ്…      ഇനിയും അങ്ങനെയൊക്കെ തോന്നിയിട്ട് നമ്മുടെ ഉള്ള ഫ്രഷ്ഷിപ്പ് കൂടി കളയണ്ട എന്ന് ഞാൻ കരുതി…      നിന്നെ എനിക്ക് ഒരുപാട് ഇഷ്ടായിരുന്നു അച്ചു പക്ഷെ…”