പുഞ്ചിരി [സഞ്ജയ്‌ പരമേശ്വരൻ] 104

Hatsoff….!! ഈ അഞ്ചു പേജിൽ ഇത് പോലൊരു ശക്തമായ തീം കൈകാര്യം ചെയ്തതിന്..?

തുടക്കം ഒരു പ്രണയകഥ എന്നൊരു ലാഘവത്തോടെയാണ് ഞാൻ വായിച്ചത്… പിന്നീട് നന്ദനയ്ക്ക് ബ്ലഡ്‌ കാൻസർ ആയിരിക്കുമെന്നും തെറ്റിദ്ധരിച്ചു.. പക്ഷെ എയ്ഡ്‌സ് എന്ന് കേട്ടപ്പോൾ പകച്ചു പോയിരുന്നു.. ഒറ്റ നിമിഷത്തിൽ അവൾ ഇനി അനുഭവിക്കാൻ പോകുന്ന യാതനകൾ ഉള്ളിലേക്ക് ഇടിച്ചു കയറി വന്നു…
ഇങ്ങനൊക്കെ കേൾക്കുമ്പോൾ നമ്മൾ എല്ലാം സഹതപിക്കും.. വെറുപ്പില്ലെന്ന് കാണിച്ച് അവർക്ക് വേണ്ടി വാദിക്കും.. പക്ഷെ ഉള്ളിലെ കരട് പുകഞ്ഞ് അവരോടൊന്ന് മിണ്ടാൻ, ചേർത്തു പിടിക്കാൻ, അവരോടൊപ്പം ഇരുന്ന് ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ മടിക്കും…
തമിഴ് നാട്ടിലെ മധുര ദിണ്ഡിഗലിൽ “അൻപകം” എന്ന് പേരുള്ളൊരു hiv orphanage ഉണ്ട്… ഈ കഥ വായിച്ചപ്പോൾ എന്റെ ഉള്ളിലേക്ക് വന്നത് അവരുടെ കൂട്ടത്തിൽ ഉള്ള കറുത്തു മെലിഞ്ഞ  ഏറ്റവും മനോഹരമായ ചിരിയുള്ള ഒരു ബാലനെയാണ്.. അവന്റെ മൂന്ന് വയസിൽ  ഒരു ഓപ്പറേഷന് വേണ്ടി സ്വീകരിച്ച ബ്ലഡിൽ hiv ഉണ്ടായിരുന്നു…
അങ്ങനെയുള്ള ഒരുപാട് കുരുന്നുകൾ… വിടരും മുന്നേ കൊഴിഞ്ഞു വീണ ജീവനുകൾ… ഒരു മറയുമില്ലാതെ അവരോട് ചിരിച്ചു സംസാരിച്ചപ്പോൾ ഭാഷയുടെ വിലക്ക് പോലുമില്ലാതെ ആ മുഖങ്ങൾ തെളിയുന്നത് നേരിട്ട് കണ്ടിട്ടുണ്ട്… കഥയുടെ അവസാന വരികൾ വായിച്ചപ്പോൾ എന്റെ ഉള്ള് നൊന്തു പോയി.. അവർക്ക് നേരെയുള്ള കളങ്കമില്ലാത്ത പുഞ്ചിരിയിൽ സ്വർഗം കാണുന്നവരാണ് അവർ…
നല്ലെഴുത്ത് ആയിരുന്നു… മികച്ച അവതരണവും..❤
ഇനിയും ഒരുപാട് കഥകൾ എഴുതൂ… ആശംസകൾ… സ്നേഹം ❤?