പാഴ്‌ജന്മം – 2 8

പിടിച്ചത് ആവർത്തിച്ചിരുന്നു . ഒപ്പം ആ കണ്ണുനീരും കൂട്ടിനുണ്ടായിരുന്നു . നടന്നകലുന്ന അവളെ ഞാൻ നോക്കിനിന്നു . എന്തിനാണ് ആ കണ്ണുകൾ നനഞ്ഞതെന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലായില്ല ……

……………………………………………………………………………

ആ രാത്രി വീണ്ടും അയാളുടെ തൂലിക ചലിച്ചു . കാലം ഒരിക്കൽ തന്നിക്ക് സമ്മാനിച്ച സ്നേഹം തിരിച്ചെടുത്ത് ഒറ്റപെടുത്തിയെങ്കിലും വീണ്ടും തന്നിലേക്ക് ചേർത്തുവച്ച ഓർമ്മകൾ ഓരോന്നായി ആ കടലാസുകഷ്ണങ്ങളുടെ മാറിൽ കുറിച്ചിട്ടു . അതൊരു കഥയായി പൂർത്തിയായപ്പോൾ അതിനുമുകളിൽ തലചായ്ച്ച് കിടന്നു . നേരം അതിക്രമിച്ചതിലാകാം നിദ്ര വിഴുങ്ങിയ അയാളെ ഉണർത്തിയത് കാലം അയാൾക്ക്‌ കരുതിവച്ച മറ്റൊരു പ്രഹരത്തിലൂടെയായിരുന്നു …… ..

പറയാൻ വാക്കുകളോ കരയാൻ കണ്ണുനീരോ ഇല്ലാതെ . വർഷങ്ങൾക്കുശേഷം തന്റെ തൂലികയിൽനിന്നും അവൾക്കായ്‌ ജന്മമെടുത്ത അവരുടെ കഥയുമായി .
ആളൊഴിഞ്ഞ ആ കല്ലറകൾക്കുമുന്നിൽ അയാൾ നിന്നു . അലക്സ് ജോൺ ….. റിൻസി അലക്സ്‌ ….
കല്ലറയിൽ കൊത്തിവച്ച ആ പേരുകൾ അയാളുടെ മനസ്സ് വായിച്ചെടുത്തു …

അവരുടെ ജീവിതം ഒപ്പിയെടുത്ത കടലാസുകഷ്ണങ്ങൾ അവളുടെ കല്ലറയ്ക്കുമുകളിൽ വച്ചു മടങ്ങുമ്പോൾ . അവളുടെ കൈകോർത്തു നടക്കാൻ കൊതിച്ച അയാളുടെ മനസ്സിൽ അലക്സിന്റെ കൈകോർത്തുപോകുന്ന അവളുടെ രൂപമായിരുന്നിരിക്കാം . അപ്പോഴും ആ കടലാസ്സ് കഷ്ണങ്ങൾ കാറ്റിൽ പറന്ന് നടക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു …..